ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ

ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ
ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ: Η Πλάτη βρίσκεται περίπου 9 χιλιόμετρα[4] προς τα βορειοανατολικά των Φιλιατρών σε υψόμετρο 294[1][5] μέτρα και απέχει 10 περίπου χιλιόμετρα από τις ακτές του Ιονίου Πελάγους. ΙΣΤΟΡΙΑ: Το χωριό που βρίσκεται κάτω από το βουνό της Μάλης έχει μακρόχρονη ιστορία. Η παλαιότερη ονομασία του χωριού ήταν Καναλουπού, ενώ ως Πλάτη αναφέρεται από το 1956.[6][7] Πάντως το χωριό συναντάται με την ονομασία Καναλουπού ή Κανελουπού ή Καναλωπού και σε προγενέστερες βιβλιογραφικές πηγές-αναφορές. Ο οικισμός αναφέρεται, σε διάφορες απογραφές των Βενετών Προνοητών της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας, οι οποίες έγιναν στο χρονικό διάστημα της τριακονταετίας (1683/84-1715), κατά την οποία οι Βενετοί κατείχαν την Πελοπόννησο. Η Καναλουπού (Canalupu), ανήκε, το 1689, στην επαρχία της Αρκαδίας (ή Αρκαδιάς, δηλαδή την περιοχή της σημερινής Κυπαρισσίας), η οποία ήταν μια από τις 4 επαρχίες, στις οποίες χωριζόταν τότε το διαμέρισμα της Μεθώνης (επαρχία Φαναριού, επαρχία Αρκαδιάς, επαρχία Ναβαρίνου και επαρχία Μεθώνης).[8] Η Καναλουπού προσαρτήθηκε στον παλαιό Δήμο Εράνης το 1835,[9] ενώ αναφέρεται, το 1853 στον β΄ τόμο των «Ελληνικών» του Ιάκωβου Ρίζου Ραγκαβή ως χωριό του Δήμου Εράνης της Επαρχίας Τριφυλίας με πληθυσμό 115 κατοίκων, με βάση την απογραφή του 1851.[10] Το 1899 μεταφέρεται από το Νομό Μεσσηνίας και υπάγεται στον Νομό Τριφυλίας,[11] για μια περίπου δεκαετία, ως το 1909, που επανέρχεται ξανά στον Νομό Μεσσηνίας,[12] ως οικισμός της Επαρχίας Τριφυλίας. Το 1912 το χωριό της Καναλουπούς αποσπάται από τον Δήμο Εράνης και εντάσσεται στην Κοινότητα Χαλαζονίου, που είχε ως έδρα το Χαλαζόνι,[13][14] ως και το 1919,[15] που η Καναλουπού αποσπάται από την κοινότητα αυτή και ορίζεται έδρα της Κοινότητας Καναλουπούς.[16] Η Καναλουπού παρέμεινε έδρα της ομώνυμης κοινότητας, από το 1919 ως το 1956, που το χωριό μετονομάζεται σε Πλάτη και η Κοινότητα σε Κοινότητα Πλάτης,[17] και συνέχισε με το νέο όνομα ως έδρα της Κοινότητας Πλάτης από το 1956 ως το 1997, όταν τότε, στα πλαίσια των αλλαγών που επήλθαν στη τοπική αυτοδιοίκηση, μέσω του σχεδίου «Καποδίστριας», υπήχθη στον κατηργημένο Δήμο Φιλιατρών,[18] ως το 2010. Από το 2011, μετά τις νέες αλλαγές του σχεδίου «Καλλικράτης» ανήκει πλέον στον νέο Δήμο Τριφυλίας.[19][4] Ο δήμος αυτός, συστάθηκε με το Πρόγραμμα Καλλικράτης με την συνένωση των προϋπαρχόντων δήμων Αετού, Αυλώνος, Γαργαλιάνων, Κυπαρισσίας, Φιλιατρών και την κοινότητα Τριπύλας. ΑΠΟ http://www.hellenicaworld.com/Greece/Geo/gr/PlatiMessinias.html

Τετάρτη 7 Μαρτίου 2012

Δεν τους χώρισε ούτε ο θάνατος!

Την τελευταία της πνοή άφησε το πρωί της Τετάρτης στα 78 της χρόνια η γνωστή ηθοποιός, Σμαρούλα Γιούλη, η οποία έπασχε από άνοια.

Μόλις πριν από τρεις μήνες έφυγε από τη ζωή με τόσο άδικο και αποτρόπαιο τρόπο ο σύντροφός της ζωής της, θεατρικός συγγραφέας κι επιχειρηματίας, Βαγγέλης Λειβαδάς, που κάηκε ζωντανός μέσα στο σπίτι τους στη Γλυφάδα Αττικής. Αχώριστοι στη ζωή, αλλά και στο θάνατο, όπως φαίνεται, αφού δεν άντεξε να κρατηθεί στη ζωή παρά για μόνο λίγες εβδομάδες, χωρίς να κρατά σφιχτά το χέρι του πολυαγαπημένου της συζύγου.

Ένας έρωτας μεγάλος

Όλοι οι κοντινοί τους άνθρωποι, μιλούν για ένα μεγάλο έρωτα που έσβησε απότομα-όπως απότομα άναψε-από μια μοιραία πυρκαγιά που ξέσπασε στο σπίτι τους στη Γλυφάδα. Οι δυο τους κράτησαν άσβεστο τον πόθο που σιγόκαιε στην καρδιά του ενός για τον άλλο μέχρι και την τελευταία στιγμή που έζησαν μαζί.

Η ιστορία του  ζευγαριού άρχισε να ξετυλίγεται σαν όμορφο παραμύθι-για να καταλήξει μοιραία τραγωδία-έξω από το σούπερ Μάρκετ Μαρινόπουλου στην Πλατεία Ομονοίας. Ήταν η μέρα που σφράγισε το μοιραίο φιλί που αντάλλαξαν πριν από πενήντα πέντε χρόνια ο έφεδρος αξιωματικός Βαγγέλης Λειβαδάς με τη νεαρή ηθοποιό από τη Θεσσαλονίκη. Χάρη στη «Σμαρούλα» του ο Βαγγέλης θα αφοσιωθεί με όλη του την ψυχή στο θέατρο, θα αγοράσει τις πιο ιστορικές σκηνές της Αθήνας και θα κάνει γνωστό στον κόσμο, το μιούζικαλ, ένα άγνωστο είδος για τα κλειστά πολιτιστικά ήθη της χώρας.

Το ζευγάρι παντρεύτηκε  λίγο καιρό μετά το μοιραίο εκείνο φιλί στην εκκλησία της Αγίας Αικατερίνης, στο κέντρο της Αθήνας (στη Βασιλίσσης Σοφίας) με κουμπάρους δυο αστέρες της εποχής και καρδιακούς φίλους του άτυχου θεατρικού επιχειρηματία, τον Ντίνο Ηλιόπουλο και τον Μίμη Φωτόπουλο.

 Πρώτη τους  κατοικία ήταν το Κολωνάκι, δίπλα  στα λατρεμένα τους θέατρα  και στο χώρο της Τέχνης. Έβγαιναν συχνά με φίλους και έκαναν τη ζωή που πάντοτε ονειρεύονταν γεμάτη αγάπη, τρυφερότητα και φως. Ανάμεσα στους κοινούς τους φίλους συγκαταλέγονταν μεγάλα ονόματα όπως Χατζιδάκις, Θεοδωράκης, Μινωτής οι οποίοι μπαινοέβγαιναν στο πάντοτε ανοιχτό και φιλόξενο σπίτι τους. Δεν έκαναν παιδιά-ο Λειβαδάς είχε ήδη παιδιά από τον πρώτο του γάμο- αλλά μοιράστηκαν κοινές αγάπες, ταξίδια και όνειρα.

Αργότερα, με το πέρας των χρόνων, όταν η βουή της Αθήνας και τα επεισόδια τους άρχισαν να τους ενοχλούν, ζήτησαν από κοινού καταφύγιο στην αγαπημένη τους θάλασσα, στην αρχή σε ένα όμορφο σπίτι στο Παλαιό Φάληρο και κατόπιν στη Γλυφάδα-στο μοιραίο σπίτι όπου έμελλε να εξελιχθεί η σκηνή του τέλους.

Το κλισέ που  φοριέται διαρκώς στο θέατρο λέει πως τίποτε δεν μπορεί να χωρίσει  τους μοιραίους έρωτες παρά μόνο ο θάνατος: στην περίπτωση του αγαπημένου μέχρι τέλους ζεύγους, όμως, κάτι τέτοιο ίσχυσε μόνο για λίγο. Και με φόντο όχι τη θεατρική σκηνή αλλά την ίδια τη ζωή.

Σύντομο βιογραφικό

Η Σμαρούλα Γιούλη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1934. Αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Δ. Ροντήρη και συνέχισε με χορό και τραγούδι. Στον κινηματογράφο εμφανίστηκε για πρώτη φορά, 9 ετών το 1943, στην ταινία "Η φωνή της καρδιάς", για να ακολουθήσουν αρκετές ακόμα.

Στο θέατρο ξεκίνησε με το έργο "Χαρούμενα νιάτα" και στη συνέχεια συνεργάστηκε με την Κατερίνα και το Μάνο Κατράκη στο έργο "Ο Χριστός ξανασταυρώνεται". Από το 1958 ως θιασάρχης πλέον, ανέβασε τα έργα: "Άννα Φρανκ", "Κουρέλι", "Πειρασμός" κ.ά.

Το 1960 απέκτησε δική της θεατρική στέγη και μαζί με το σύζυγό της, Βαγγέλη Λιβαδά, ανέβασαν πολλά έργα Ελλήνων συγγραφέων (Γ. Σουρή, Π. Παλαιολόγου, Σπ. Μελά, Δ. Γιανουκάκη, Δ. Ψαθά, Γ. Ρούσσο, Γ. Τζαβέλλα, Κ. Μουρσελά κ.ά.), αλλά και ξένων (Εντ. Φίλιπο, Α. Νικολάι, Ντ. Φο, Αλ. Χάκετ κ.ά.) και συνεργάστηκε, με σχεδόν, όλους τους Έλληνες σκηνοθέτες. Ακόμα έχει σκηνοθετήσει πρόζες και μουσικά θεάματα όπως το μιούζικαλ "20 χρόνια Θεοδωράκης", "Καφενείον η Ελλάς" κ.ά.

Χαρακτηριστικές ταινίες: Έλα στο Θείο, Της Νύχτας τα Καμώματα, Στουρνάρα 288, Ο Θόδωρος και το Δίκανο.

Η κηδεία της Σμαρούλας  Γιούλη θα γίνει την Παρασκευή από το νεκροταφείο Ζωγράφου.




ΑΠΟ http://www.protothema.gr
By -
Ετικέτες

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)