Το πνευματικό μεγαλείο, το μυστικό βάθος και το αισθητικό κάλλος της Ορθοδόξου τέχνης συνεργούν στη μετοχή του πιστού στο καλοάγγελτο γεγονός της ενανθρώπισης. Μέσα στο χώρο της Εκκλησίας ο πιστός ζει το μυστήριο της σαρκώσεως με τις αισθήσεις του, που μεταμορφώνονται για να γίνουν μέσα επικοινωνίας με το άρρητο. Προσκυνώντας την εικόνα της Γεννήσεως ανταποκρίνεται στο κέλευσμα της ψαλμωδίας «δεύτε ίδωμεν πιστοί» και «βλέπει» με τα μάτια του την θεολογία της σαρκώσεως αισθανόμενος την ευφροσύνη της θείας συγκαταβάσεως και κενώσεως.
Ο εικονογραφικός τύπος διαμορφώθηκε έτσι ώστε να
συνοψίζει τη θεολογία της Γεννήσεως ντύνοντάς την με
άρτια αισθητική μορφή. Η παράσταση έχει οργανωθεί
αντιρρεαλιστικά και συμβολικά συνθέτοντας
στοιχεία από την ιστορική πραγματικότητα, πνευματικά
και διαχρονικά. Το βουνό, το σπήλαιο, η φάτνη, τα
ζώα συνυπάρχουν με τον χρυσό κάμπο που είναι ο
πνευματικός χώρος του ουρανού.