ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ

ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ
ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ: Η Πλάτη βρίσκεται περίπου 9 χιλιόμετρα[4] προς τα βορειοανατολικά των Φιλιατρών σε υψόμετρο 294[1][5] μέτρα και απέχει 10 περίπου χιλιόμετρα από τις ακτές του Ιονίου Πελάγους. ΙΣΤΟΡΙΑ: Το χωριό που βρίσκεται κάτω από το βουνό της Μάλης έχει μακρόχρονη ιστορία. Η παλαιότερη ονομασία του χωριού ήταν Καναλουπού, ενώ ως Πλάτη αναφέρεται από το 1956.[6][7] Πάντως το χωριό συναντάται με την ονομασία Καναλουπού ή Κανελουπού ή Καναλωπού και σε προγενέστερες βιβλιογραφικές πηγές-αναφορές. Ο οικισμός αναφέρεται, σε διάφορες απογραφές των Βενετών Προνοητών της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας, οι οποίες έγιναν στο χρονικό διάστημα της τριακονταετίας (1683/84-1715), κατά την οποία οι Βενετοί κατείχαν την Πελοπόννησο. Η Καναλουπού (Canalupu), ανήκε, το 1689, στην επαρχία της Αρκαδίας (ή Αρκαδιάς, δηλαδή την περιοχή της σημερινής Κυπαρισσίας), η οποία ήταν μια από τις 4 επαρχίες, στις οποίες χωριζόταν τότε το διαμέρισμα της Μεθώνης (επαρχία Φαναριού, επαρχία Αρκαδιάς, επαρχία Ναβαρίνου και επαρχία Μεθώνης).[8] Η Καναλουπού προσαρτήθηκε στον παλαιό Δήμο Εράνης το 1835,[9] ενώ αναφέρεται, το 1853 στον β΄ τόμο των «Ελληνικών» του Ιάκωβου Ρίζου Ραγκαβή ως χωριό του Δήμου Εράνης της Επαρχίας Τριφυλίας με πληθυσμό 115 κατοίκων, με βάση την απογραφή του 1851.[10] Το 1899 μεταφέρεται από το Νομό Μεσσηνίας και υπάγεται στον Νομό Τριφυλίας,[11] για μια περίπου δεκαετία, ως το 1909, που επανέρχεται ξανά στον Νομό Μεσσηνίας,[12] ως οικισμός της Επαρχίας Τριφυλίας. Το 1912 το χωριό της Καναλουπούς αποσπάται από τον Δήμο Εράνης και εντάσσεται στην Κοινότητα Χαλαζονίου, που είχε ως έδρα το Χαλαζόνι,[13][14] ως και το 1919,[15] που η Καναλουπού αποσπάται από την κοινότητα αυτή και ορίζεται έδρα της Κοινότητας Καναλουπούς.[16] Η Καναλουπού παρέμεινε έδρα της ομώνυμης κοινότητας, από το 1919 ως το 1956, που το χωριό μετονομάζεται σε Πλάτη και η Κοινότητα σε Κοινότητα Πλάτης,[17] και συνέχισε με το νέο όνομα ως έδρα της Κοινότητας Πλάτης από το 1956 ως το 1997, όταν τότε, στα πλαίσια των αλλαγών που επήλθαν στη τοπική αυτοδιοίκηση, μέσω του σχεδίου «Καποδίστριας», υπήχθη στον κατηργημένο Δήμο Φιλιατρών,[18] ως το 2010. Από το 2011, μετά τις νέες αλλαγές του σχεδίου «Καλλικράτης» ανήκει πλέον στον νέο Δήμο Τριφυλίας.[19][4] Ο δήμος αυτός, συστάθηκε με το Πρόγραμμα Καλλικράτης με την συνένωση των προϋπαρχόντων δήμων Αετού, Αυλώνος, Γαργαλιάνων, Κυπαρισσίας, Φιλιατρών και την κοινότητα Τριπύλας. ΑΠΟ http://www.hellenicaworld.com/Greece/Geo/gr/PlatiMessinias.html

Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2011

Τα ελλείμματα στην ΕΑΣ και οι απώλειες στην μεταποίηση

Η μεταποίηση των αγροτικών προϊόντων της Μεσσηνίας από τα εργοστάσια μας, προσφέρει περισσότερες θέσεις εργασίας και κατοχυρώνει την ποιότητα και το όνομα τους.
Όλοι μας πρέπει να αναδείξουμε και να αξιοποιήσουμε το μόχθο και τον ιδρώτα του Mεσσήνιου παραγωγού, με την κατοχύρωση και καταξίωση των προϊόντων που παράγει ο τόπος μας και συγκεκριμένα το Μεσσηνιακό Ελαιόλαδο, την ελιά και την σταφίδα.  Το άνοιγμα στις τιμές παραγωγού και τυποποιημένου προϊόντος διευρύνεται. Βλέπουμε τις τιμές στο ράφι στα ύψη και τα προϊόντα μας απούλητα. Τι είναι όμως αυτό, μεταξύ των άλλων γνωστών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι Μεσσήνιοι παραγωγοί και έχει καθηλώσει τις τιμές πώλησης.
Θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι ο πρωτογενής τομέας από μόνος του δεν μπορεί να δώσει υψηλές τιμές και την κατοχύρωση που χρειάζονται τα τοπικά προϊόντα.  Ούτε επίσης μπορεί να δώσει περισσότερες θέσεις εργασίας στο νομό μας, που τις έχουμε σήμερα ανάγκη όσο ποτέ άλλοτε.

Ας δούμε αυτό που συμβαίνει με το ελαιόλαδο. Μια άριστη ποιοτικά παραγωγή φεύγει χωρίς τυποποίηση κυρίως για την Ιταλία για να προσφέρει στη διπλανή χώρα τις δυνατότητες να αναβαθμίσει τα δικά της λάδια και να πουληθούν σε πολλαπλάσιες τιμές από τα δικά μας.  Το ίδιο δηλαδή προϊόν, σε πολύ μεγαλύτερες τιμές, με προστιθέμενο όφελος για τον Ιταλό τυποποιητή. Το ίδιο συμβαίνει και με την τυποποίηση του ΠΟΠ Ελαιολάδου Καλαμάτας. Η τυποποίηση γίνεται εκτός ζώνης, με αποτέλεσμα τα πιο διαφημισμένα ελαιόλαδα να τυποποιούνται από άλλες περιοχές εκτός Μεσσηνίας.  Αυτό στερεί πολλές θέσεις εργασίας και αφαιρεί ένα σημαντικό οικονομικό κίνητρο και χρήματα που θα έφθαναν και στο Μεσσήνιο παραγωγό.  Η απώλεια δηλαδή εισοδήματος είναι τεράστια και αυξάνεται όταν τα προϊόντα μας τυποποιούνται εκτός Μεσσηνίας. 
Το ίδιο συμβαίνει και με τη σταφίδα.  Η τυποποίηση έχει περάσει σε χέρια άλλων, έξω από το νομό μας. Έχουμε επίσης και την κατοχύρωση των ονομάτων ΠΟΠ και ΠΓΕ από άλλους σταφιδοπαραγωγούς νομούς, με αυστηρούς όρους και περιορισμούς, με αποτέλεσμα οι Μεσσήνιοι παραγωγοί να είναι για δεκαετίες απλώς καλλιεργητές.
Ολοι γνωρίζουμε ότι ο κύριος όγκος της σταφίδας τυποποιείται εκτός Μεσσηνίας και το προστιθέμενο κέρδος, αλλά και πολλές θέσεις εργασίας λείπουν από την περιοχή μας.  Αυτό σημαίνει μια φτωχότερη Μεσσηνία χωρίς μεταποίηση, χωρίς εξαγωγές, χωρίς ονομασία και ταυτότητα για τα προϊόντα της.  Ένα ολόκληρο σταφιδεργοστάσιο στην ΕΑΣ παραμένει ανενεργό και σίγουρα αυτό δεν είναι τυχαίο.  Δεκάδες τόνοι σταφίδας φεύγουν για τυποποίηση στην Κορινθία και την Ηλεία και εμείς παραμένουμε απλοί καλλιεργητές και διακινητές με αμελητέα κέρδη.  Αξίζει να αναφερθούμε στο γεγονός, ότι για κάθε 20 τόνους σταφίδας που φεύγουν από την Μεσσηνία για να μεταποιηθούν αλλού, αντιστοιχούν 50 ημερομίσθια χαμένα για τον τόπο μας.
Τι κερδίζει συνεπώς σήμερα η Μεσσηνία από την τυποποίηση των αγροτικών της προϊόντων.  Μήπως η ίδια κατάσταση δεν επικρατεί και στις ελιές Καλαμών. Η συγκέντρωση η διακίνηση και κυρίως η τυποποίηση είναι εκτός Πελοποννήσου.  Γιατί να μπορούν μονάδες που βρίσκονται δεκάδες χιλιόμετρα μακριά από τον τόπο παραγωγής και να μην θέλουμε και εμείς να έχουμε το μερίδιο μας στην μεταποίηση. 
Θα πρέπει λοιπόν το επιμελητήριο σε συνεργασία με τους τοπικούς δήμους να εστιάσουν στην ανάπτυξη της τοπικής οικονομίας μέσω της μεταποίησης των στρατηγικών αγροτικών προϊόντων του νομού.  Οι συνεταιρισμοί και η ΕΑΣ Μεσσηνίας να προχωρήσουν στην μεταποίηση και όχι μόνο στη συγκέντρωση και διακίνηση των αγροτικών προϊόντων.  Να κάνουν αλλαγές στην εμπορική τους πολιτική άμεσα γιατί σύντομα ολόκληρη η αγροτική μας παραγωγή θα εξαρτάται από μη Μεσσηνιακές εταιρείες και αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα τη συρρίκνωση όχι μόνο του εισοδήματος του παραγωγού, αλλά και την οικονομική ασφυξία της περιοχής μας.
Περιμένουμε αλλαγή πολιτικής άμεσα και κίνητρα για την ενίσχυση των μεταποιητικών μονάδων της Μεσσηνίας από όλους τους φορείς και για το σκοπό αυτό θα πρέπει και εμείς σαν συνεταιριστική οργάνωση να δούμε το θέμα της εμπορικής μας πολιτικής και να απαιτήσουμε ο κύριος όγκος των προϊόντων που διακινούμε να τυποποιείται στη Μεσσηνία. 

Μιχάλης Αντωνόπουλος,
Μελος ΔΣ ΕΑΣ Μεσσηνίας.
ΑΠΟ http://www.eleftheriaonline.gr
By -
Ετικέτες

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)