ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ

ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ
ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ: Η Πλάτη βρίσκεται περίπου 9 χιλιόμετρα[4] προς τα βορειοανατολικά των Φιλιατρών σε υψόμετρο 294[1][5] μέτρα και απέχει 10 περίπου χιλιόμετρα από τις ακτές του Ιονίου Πελάγους. ΙΣΤΟΡΙΑ: Το χωριό που βρίσκεται κάτω από το βουνό της Μάλης έχει μακρόχρονη ιστορία. Η παλαιότερη ονομασία του χωριού ήταν Καναλουπού, ενώ ως Πλάτη αναφέρεται από το 1956.[6][7] Πάντως το χωριό συναντάται με την ονομασία Καναλουπού ή Κανελουπού ή Καναλωπού και σε προγενέστερες βιβλιογραφικές πηγές-αναφορές. Ο οικισμός αναφέρεται, σε διάφορες απογραφές των Βενετών Προνοητών της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας, οι οποίες έγιναν στο χρονικό διάστημα της τριακονταετίας (1683/84-1715), κατά την οποία οι Βενετοί κατείχαν την Πελοπόννησο. Η Καναλουπού (Canalupu), ανήκε, το 1689, στην επαρχία της Αρκαδίας (ή Αρκαδιάς, δηλαδή την περιοχή της σημερινής Κυπαρισσίας), η οποία ήταν μια από τις 4 επαρχίες, στις οποίες χωριζόταν τότε το διαμέρισμα της Μεθώνης (επαρχία Φαναριού, επαρχία Αρκαδιάς, επαρχία Ναβαρίνου και επαρχία Μεθώνης).[8] Η Καναλουπού προσαρτήθηκε στον παλαιό Δήμο Εράνης το 1835,[9] ενώ αναφέρεται, το 1853 στον β΄ τόμο των «Ελληνικών» του Ιάκωβου Ρίζου Ραγκαβή ως χωριό του Δήμου Εράνης της Επαρχίας Τριφυλίας με πληθυσμό 115 κατοίκων, με βάση την απογραφή του 1851.[10] Το 1899 μεταφέρεται από το Νομό Μεσσηνίας και υπάγεται στον Νομό Τριφυλίας,[11] για μια περίπου δεκαετία, ως το 1909, που επανέρχεται ξανά στον Νομό Μεσσηνίας,[12] ως οικισμός της Επαρχίας Τριφυλίας. Το 1912 το χωριό της Καναλουπούς αποσπάται από τον Δήμο Εράνης και εντάσσεται στην Κοινότητα Χαλαζονίου, που είχε ως έδρα το Χαλαζόνι,[13][14] ως και το 1919,[15] που η Καναλουπού αποσπάται από την κοινότητα αυτή και ορίζεται έδρα της Κοινότητας Καναλουπούς.[16] Η Καναλουπού παρέμεινε έδρα της ομώνυμης κοινότητας, από το 1919 ως το 1956, που το χωριό μετονομάζεται σε Πλάτη και η Κοινότητα σε Κοινότητα Πλάτης,[17] και συνέχισε με το νέο όνομα ως έδρα της Κοινότητας Πλάτης από το 1956 ως το 1997, όταν τότε, στα πλαίσια των αλλαγών που επήλθαν στη τοπική αυτοδιοίκηση, μέσω του σχεδίου «Καποδίστριας», υπήχθη στον κατηργημένο Δήμο Φιλιατρών,[18] ως το 2010. Από το 2011, μετά τις νέες αλλαγές του σχεδίου «Καλλικράτης» ανήκει πλέον στον νέο Δήμο Τριφυλίας.[19][4] Ο δήμος αυτός, συστάθηκε με το Πρόγραμμα Καλλικράτης με την συνένωση των προϋπαρχόντων δήμων Αετού, Αυλώνος, Γαργαλιάνων, Κυπαρισσίας, Φιλιατρών και την κοινότητα Τριπύλας. ΑΠΟ http://www.hellenicaworld.com/Greece/Geo/gr/PlatiMessinias.html

Παρασκευή 23 Μαρτίου 2012

Μουσικό σχολείο Καλαμάτας Θα είναι έτοιμο μέχρι τέλος του 2012

Ως ένα έργο ανάλογο του Μεγάρου Χορού Καλαμάτας χαρακτηρίζει το κτήριο του Μουσικού Σχολείου, που βρίσκεται υπό κατασκευή, στην οδό Γεωργίου Καρέλια νοτίως της οδού Κρήτης, ο μηχανικός Δημήτρης Μουτσώκος, αντιπρόσωπος της εταιρείας που το έχει αναλάβει.
«Πρόκειται για Μουσικό Γυμνάσιο και Λύκειο, ενταγμένο στο ΕΠΠΕΡΑΑ του ΕΣΠΑ, που
περιλαμβάνει αίθουσες, χώρους μουσικής, γραφεία, τεράστιο αμφιθέατρο. Θα είναι κάτι ανάλογο του Μεγάρου Χορού Καλαμάτας, ένα πολύ καλό σχολείο, που παράλληλα θα έχει όλη την απαραίτητη υποδομή για να μαθαίνουν μουσική τα παιδιά, με στούντιο, ηχομονώσεις, τα πάντα.   Επίσης, σημαντικό μέρος της ενέργειάς του θα εξασφαλίζει με φωτοβολταϊκά που θα μπουν στο κτήριο. Θα είναι ενεργειακά αυτόνομο την εποχή που θα έχει ήλιο, ενώ η ταράτσα του θα είναι πράσινη, γιατί θα φυτευτεί με πρασιές. Θα είναι ένα σχολείο βιοκλιματικό, με πράσινες τεχνολογίες, πρότυπο για τη Μεσσηνία, ίσως και την Πελοπόννησο».
Ο κ. Μουτσώκος υπολογίζει ότι το έργο θα παραδοθεί στο τέλος του 2012, εάν συνεχιστεί κανονικά η χρηματοδότηση. «Το πότε θα αναλάβει το υπουργείο να το εξοπλίσει με μηχανήματα κ.λπ., δεν το ξέρω, αλλά εμείς, πιστεύω, θα είμαστε έτοιμοι τέλος του χρόνου».

«Η ενόχληση θα είναι πρόσκαιρη»
«Οι εργασίες προχωρούν με γοργούς ρυθμούς, δουλεύουμε από το πρωί μέχρι το βράδυ, οπότε, άθελά μας, ενοχλούμε και τη γειτονιά. Ευχαριστούμε τους κατοίκους για την κατανόησή τους, αλλά υπάρχουν και κάποιες αντιδράσεις που νομίζω ότι δε δικαιολογούνται» σημειώνει ο κ. Μουτσώκος, ενώ προσθέτει: «Πιστεύω ότι δε συμφέρει κανέναν να μείνει αυτό το έργο γιαπί. Θα καταντήσει “ξενοδοχείο” για τους αστέγους, και γενικά όλους όσοι δεν έχουν μια στέγη πάνω απ’ το κεφάλι τους.
Εδώ γίνεται ολόκληρο μεγαθήριο, δεν μπορούμε να μην κάνουμε φασαρία. Φροντίζουμε να σταματάμε στις 3.00 η ώρα και να ξεκινάμε το απόγευμα. Είναι, όμως, κάποιες εργασίες, οι οποίες δε σηκώνουν διακοπή. Δηλαδή, όταν σκυροδετούμε μια πλάκα, όπως κάναμε το καλοκαίρι, δεν μπορούμε να σταματήσουμε στη μέση και να συνεχίσουμε το απόγευμα. Όπως και τώρα, αυτές τις μέρες που φτιάχνουμε τις δαπεδοστρώσεις, δεν μπορούμε να σταματήσουμε. Οπότε μια σχετική ενόχληση υπάρχει. Δεσμευόμαστε ότι θα είναι πρόσκαιρη και δε θα συνεχιστεί το καλοκαίρι που ανοίγει ο καιρός. Αυτό προσπαθούμε να προλάβουμε. Όταν ο κόσμος θα έχει ανοιχτά παράθυρα κ.λπ., να αποφύγουμε τις σκόνες, να κλείσουμε τον περιβάλλοντα χώρο, να ρίξουμε τα τσιμέντα μας, να μην έχουμε τέτοια προβλήματα. Από εκεί και πέρα, δεν μπορώ να πω κάτι άλλο.
Το ότι κάποιες φορές υπερβαίνουμε το ωράριο σε ώρες κοινής ησυχίας, δεν το θέλουμε, αλλά αναγκαζόμαστε να το κάνουμε γιατί πρέπει».
Καταλήγοντας, ο υπεύθυνος του εργοταξίου συμπληρώνει: «Πρόκειται για ένα έργο που θα τονώσει και την τοπική οικονομία, τα συνεργεία που δουλεύουν εδώ είναι επί το πλείστον ντόπια. Μόνο εξειδικευμένα συνεργεία φέρνουμε από την Αθήνα, γιατί δεν μπορούμε να βρούμε εδώ».

Της Μαρίας Νίκα   
ΑΠΟ http://www.tharrosnews.gr
By -
Ετικέτες

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΟΥ ΒΑΖΟΥ - ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΡΗΣ, (ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ - ΗΧΗΤΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ)

Ένας φόνος που δεν έγινε, προστέθηκε σε μια σκευωρία που είχε αρχίσει πριν λίγα χρόνια.