Η Πύλος είναι γνωστή από την περίφημη ναυμαχία του Ναβαρίνου, στην οποία η νίκη των συμμαχικών δυνάμεων ήταν η απαρχή της απελευθέρωσης της Ελλάδας από τον τούρκικο ζυγό. Σήμερα η Πύλος είναι σημαντικό ναυτιλιακό κέντρο και έχει αναπτυχθεί σημαντικά ο τουρισμός, αφού όλη η περιοχή είναι από τις πιο όμορφες περιοχές της Ελλάδας.
Από άποψη ασφάλειας, λόγω της Σφακτηρίας (στενόμακρο νησί, μπροστά από τον όρμο του Ναβαρίνου), που λειτουργεί σαν φυσικός κυματοθραύστης, η Πύλος θεωρείται ως ένα από τα πιο ασφαλή αγκυροβόλια στη Μεσόγειο.
Ιστορικές αναφορές και ετυμολογία
Η Πύλος, αναφέρεται από τον Όμηρο ως το Βασίλειο του Νέστορα που, σύμφωνα με την παράδοση, ιδρύθηκε από τον μυθικό Πύλο και αρχικά ονομαζόταν Κορυφάσιο. Στην αρχαιότητα ήταν σχεδόν συνεχώς κάτω από την κυριαρχία της Σπάρτης. Στα Βυζαντινά χρόνια, περί τον 6ο αιώνα (τότε λεγόταν «Ζόγκλος»), καταλήφθηκε από τους Αβάρους και ονομάστηκε Αβαρίνος, απ’ όπου προήλθε, κατά μία άποψη και η ονομασία Ναβαρίνο, εκ συνεκφοράς «νέο αβαρίνο», κατά την οποία και προσδιοριζόταν όλος ο κόλπος της Πυλίας με τα γύρω φρούρια, απέναντι από τα νησιά Πρώτη και Σαπιέντζα, από τα οποία και ισαπέχει. Σύμφωνα με άλλη εκδοχή, το όνομα Ναβαρίνο είναι σλαβικής προέλευσης και σημαίνει «μέρος με σφεντάμια».
Ναυμαχία Ναβαρίνου
Η Πύλος πέρασε από ενετική και τελικά τουρκική κατοχή. Εξεγέρθηκε το 1821, με αρχηγούς τους Γιωργάκη και Νικόλαο Οικονομίδη. Το 1825, ο Ιμπραήμ κατέλαβε την Πύλο και το φρούριό της Νεόκαστρο και την κράτησε μέχρι τη ναυμαχία του Ναβαρίνου. Σε πλατεία της Πύλου υπάρχει μεγαλόπρεπο μνημείο, σε ανάμνηση της μεγάλης εκείνης νίκης.
Ανασκαφές
Στην περιοχή της Πύλου έχουν ανακαλυφτεί αξιόλογοι αρχαιολογικοί θησαυροί. Αρχικά ήρθαν στο φως πέτρινοι τοίχοι, κομμάτια από τοιχογραφίες, δάπεδα, μυκηναϊκά αγγεία, πήλινες επιγραφές στον Επάνω Εγκλιανό. Οι πρώτες αυτές έρευνες έγιναν το 1912-26 από τον Καρλ Μπλέγκεν και τον Κ. Κουρουνιώτη. Διακόπηκαν στα χρόνια του πολέμου και ξανάρχισαν το 1952 από το Σ. Μαρινάτο. Στις 31 Δεκεμβρίου του 1957 ανακαλύπτεται ο κυψελοειδής τάφος του Νηλέα, πατέρα του Νέστορα, βασιλιά της Πύλου, όπως και πτέρυγα του ανακτόρου ηλικίας 3000 ετών. Οι προσπάθειες συνεχίστηκαν και μέχρι το 1964, οπότε ήρθε στο φως ολόκληρο σχεδόν το ανάκτορο του βασιλιά της Πύλου Νέστορα. Το ανάκτορο αυτό είναι ένα από τα καλύτερα μυκηναϊκά ανάκτορα που έχουν σωθεί, πιθανολογείται ότι κτίστηκε το 13ο αιώνα π.Χ. και καταστράφηκε με την κάθοδο των Δωριέων (1100 π.Χ.).
Το ανάκτορο
Αποτελούν ένα υπερσύνολο μέσα στο οποίο εντάσσονται ποικίλα κτίρια μεταξύ των οποίων 105 ισόγεια διαμερίσματα και άλλοι χώροι. Η μεγάλη ορθογώνια «αίθουσα του θρόνου» με την κυκλική εστία, το λουτρό με τον πήλινο λουτήρα και οι αποθήκες με τα πολυάριθμα αποθηκευτικά αγγεία θεωρούνται ως τα πιο σημαντικά διαμερίσματά του. Τα κύρια κτίριά του είναι το νοτιοδυτικό, το
κεντρικό, το βορειοανατολικό και οι αποθήκες οίνου, ελαίου και σιταριού ενώ υπάρχουν και κάποια μικρότερα κτίσματα. Το κεντρικό κτίριο (50Χ32 μ.) περιλάμβανε το μέγαρο του βασιλιά και το μέγαρο της βασίλισσας. Στα ανάκτορα αυτά έχουν βρεθεί πολλές τοιχογραφίες που παριστάνουν λυράρηδες και γρύπες (σύμβολο της εξουσίας του Νέστορα), δάπεδα με γραπτές διακοσμήσεις ενώ ο επισκέπτης πρέπει να σταθεί και στις χίλιες πινακίδες όπου διασώζεται η δεύτερη πιο παλιά μορφή της γλώσσας μας, η αρχαία ελληνική διάλεκτος της Γραμμικής Γραφής Β'. Τα ταφικά μνημεία που χρονολογούνται την περίοδο της 2ης π.Χ. χιλιετίας, όπως οι Θολωτοί Τάφοι, είναι περίπλοκα κτίσματα που σύμφωνα πάντα με τους αρχαιολόγους γεννήθηκαν στη Μεσσηνία. Από εδώ, λοιπόν, ο Θολωτός Τάφος επεκτάθηκε σε ολόκληρη την Ηπειρωτική Ελλάδα και έφθασε μέχρι και τις Μυκήνες.
.JPG)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου