ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ

ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ
ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ: Η Πλάτη βρίσκεται περίπου 9 χιλιόμετρα[4] προς τα βορειοανατολικά των Φιλιατρών σε υψόμετρο 294[1][5] μέτρα και απέχει 10 περίπου χιλιόμετρα από τις ακτές του Ιονίου Πελάγους. ΙΣΤΟΡΙΑ: Το χωριό που βρίσκεται κάτω από το βουνό της Μάλης έχει μακρόχρονη ιστορία. Η παλαιότερη ονομασία του χωριού ήταν Καναλουπού, ενώ ως Πλάτη αναφέρεται από το 1956.[6][7] Πάντως το χωριό συναντάται με την ονομασία Καναλουπού ή Κανελουπού ή Καναλωπού και σε προγενέστερες βιβλιογραφικές πηγές-αναφορές. Ο οικισμός αναφέρεται, σε διάφορες απογραφές των Βενετών Προνοητών της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας, οι οποίες έγιναν στο χρονικό διάστημα της τριακονταετίας (1683/84-1715), κατά την οποία οι Βενετοί κατείχαν την Πελοπόννησο. Η Καναλουπού (Canalupu), ανήκε, το 1689, στην επαρχία της Αρκαδίας (ή Αρκαδιάς, δηλαδή την περιοχή της σημερινής Κυπαρισσίας), η οποία ήταν μια από τις 4 επαρχίες, στις οποίες χωριζόταν τότε το διαμέρισμα της Μεθώνης (επαρχία Φαναριού, επαρχία Αρκαδιάς, επαρχία Ναβαρίνου και επαρχία Μεθώνης).[8] Η Καναλουπού προσαρτήθηκε στον παλαιό Δήμο Εράνης το 1835,[9] ενώ αναφέρεται, το 1853 στον β΄ τόμο των «Ελληνικών» του Ιάκωβου Ρίζου Ραγκαβή ως χωριό του Δήμου Εράνης της Επαρχίας Τριφυλίας με πληθυσμό 115 κατοίκων, με βάση την απογραφή του 1851.[10] Το 1899 μεταφέρεται από το Νομό Μεσσηνίας και υπάγεται στον Νομό Τριφυλίας,[11] για μια περίπου δεκαετία, ως το 1909, που επανέρχεται ξανά στον Νομό Μεσσηνίας,[12] ως οικισμός της Επαρχίας Τριφυλίας. Το 1912 το χωριό της Καναλουπούς αποσπάται από τον Δήμο Εράνης και εντάσσεται στην Κοινότητα Χαλαζονίου, που είχε ως έδρα το Χαλαζόνι,[13][14] ως και το 1919,[15] που η Καναλουπού αποσπάται από την κοινότητα αυτή και ορίζεται έδρα της Κοινότητας Καναλουπούς.[16] Η Καναλουπού παρέμεινε έδρα της ομώνυμης κοινότητας, από το 1919 ως το 1956, που το χωριό μετονομάζεται σε Πλάτη και η Κοινότητα σε Κοινότητα Πλάτης,[17] και συνέχισε με το νέο όνομα ως έδρα της Κοινότητας Πλάτης από το 1956 ως το 1997, όταν τότε, στα πλαίσια των αλλαγών που επήλθαν στη τοπική αυτοδιοίκηση, μέσω του σχεδίου «Καποδίστριας», υπήχθη στον κατηργημένο Δήμο Φιλιατρών,[18] ως το 2010. Από το 2011, μετά τις νέες αλλαγές του σχεδίου «Καλλικράτης» ανήκει πλέον στον νέο Δήμο Τριφυλίας.[19][4] Ο δήμος αυτός, συστάθηκε με το Πρόγραμμα Καλλικράτης με την συνένωση των προϋπαρχόντων δήμων Αετού, Αυλώνος, Γαργαλιάνων, Κυπαρισσίας, Φιλιατρών και την κοινότητα Τριπύλας. ΑΠΟ http://www.hellenicaworld.com/Greece/Geo/gr/PlatiMessinias.html

Πέμπτη 2 Αυγούστου 2012

Βασιλικός στη γλάστρα: Όσα πρέπει να ξέρεις για να τονε καμαρώνεις!

 Φωτό: Στυλ.Ποντίκης / Golden Magazine
Είναι αρωματικός, γευστικός, εντομοαπωθητικός, απολυμαντικός και… γαμήλιος. Ο βασιλικός είναι ένα από τα πιο αγαπημένα βότανα παγκοσμίως και ιδιαίτερα στην Ελλάδα, όπου στολίζει καμαρωτός και φουντωτός μπαλκόνια και κήπους.
Από την πατρίδα του την Ινδία (όπου θεωρείται ιερό φυτό αφιερωμένο στον Κρίσνα και τον Βισνού) τον έφερε στη χώρα μας ο Μέγας Αλέξανδρος ως φυτό του βασιλιά. Δεν είχε όμως καλή τύχη στην αρχή. Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι δεν του έτρεφαν εκτίμηση, καθώς πίστευαν ότι οι σκορπιοί προτιμούσαν να φωλιάζουν κάτω από τις γλάστρες που τον φιλοξενούσαν και ότι η έντονη μυρωδιά του ήταν είδος κατάρας. Τον
θεωρούσαν λοιπόν σημάδι θανάτου. Αντίθετα οι Ρωμαίοι τον χρησιμοποιούσαν ως ερωτικό φίλτρο, σημάδι αγάπης και φυλακτό. Οι Αιγύπτιοι τον έβαζαν μαζί με άλλα φυτά στις ταριχεύσεις, ενώ οι Γαλάτες σε τελετές εξαγνισμού μαζί με νερό πηγής (πιθανόν εκεί να έχει τις ρίζες του το χριστιανικό έθιμο του αγιασμού του νερού με βασιλικό).
Σήμερα πάντως στην Ελλάδα έχουμε τον βασιλικό σε περίοπτη θέση, αφού θεωρείται φυσικό απωθητικό των κουνουπιών και αρωματικό βότανο που κάνει γευστικά θαύματα στην κουζίνα. Μάλιστα τον θαυμάζουμε τόσο πολύ για την εμφάνισή του, ώστε τον χρησιμοποιούμε και στον στίχο του παραδοσιακού γαμήλιου τραγουδιού: «Γαμπρέ τη νύφη ν΄ αγαπάς, να μην τηνε μαλώνεις, σαν τον βασιλικό στη γη να τηνε καμαρώνεις».
Πώς θα τον φροντίζεις
Ο βασιλικός ανθίζει από τον Ιούνιο ως τον Οκτώβριο. Αυτή την εποχή καλό είναι τον προμηθευτείς έτοιμο σε γλάστρα, γιατί η σπορά του (ρίχνουμε 5 – 10 σποράκια απευθείας στη γλάστρα) γίνεται νωρίς την άνοιξη. Η μεταφύτευσή του γίνεται Απρίλιο-Μάιο.
Δε χρειάζεται πολύ μεγάλη φροντίδα. Απλώς απαιτεί φως, χωρίς να είναι εκτεθειμένος απευθείας στον ήλιο, ο οποίος μαραίνει τα φύλλα του. Αγαπά το δροσερό έδαφος, γι” αυτό πρέπει να ποτίζεται, ιδιαίτερα το καλοκαίρι, σε καθημερινή βάση. Για να παρατείνεις τη διάρκεια της ζωής του, να ψαλιδίζεις τα άνθη του. Επίσης, όταν συλλέγεις φύλλα για κατανάλωση, καλύτερα να κόβεις τις κορυφές έτσι ώστε να αναπτύσσονται και οι πλάγιοι βλαστοί.
Γευστικός και απολυμαντικός
Αρωματικό βότανο από τα πιο δημοφιλή, ο βασιλικός νοστιμίζει μοναδικά τις κόκκινες σάλτσες. Χρησιμοποιείται επίσης στη ζαχαροπλαστική, την αρωματοποιία, ενώ πιστεύεται ότι είναι ένα φυσικό θεραπευτικό μέσο. Ως ρόφημα (βράζεις κλαδάκια και φύλλα βασιλικού και πίνεις το αφέψημα χλιαρό) λέγεται ότι απαλύνει τα συμπτώματα της σπαστικής κολίτιδας και της νεύρωσης στομάχου, καταπραΰνει τις ημικρανίες και βοηθά στη μνήμη. Τα φύλλα του, όταν φαγωθούν τρυφερά, βοηθούν στη δυσκοιλιότητα. Επίσης ο βασιλικός είναι αντισηπτικός. Το βάφτισμα των φύλλων του μέσα στο νερό για αρκετή ώρα έχει ως αποτέλεσμα να μη μουχλιάζει το νερό αυτό. Γι” αυτό ο βασιλικός χρησιμοποιείται από την εκκλησία για τον αγιασμό του νερού.

ΑΠΟ http://www.goldenmag.gr/
By -
Ετικέτες

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)