ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ

ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ
ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ: Η Πλάτη βρίσκεται περίπου 9 χιλιόμετρα[4] προς τα βορειοανατολικά των Φιλιατρών σε υψόμετρο 294[1][5] μέτρα και απέχει 10 περίπου χιλιόμετρα από τις ακτές του Ιονίου Πελάγους. ΙΣΤΟΡΙΑ: Το χωριό που βρίσκεται κάτω από το βουνό της Μάλης έχει μακρόχρονη ιστορία. Η παλαιότερη ονομασία του χωριού ήταν Καναλουπού, ενώ ως Πλάτη αναφέρεται από το 1956.[6][7] Πάντως το χωριό συναντάται με την ονομασία Καναλουπού ή Κανελουπού ή Καναλωπού και σε προγενέστερες βιβλιογραφικές πηγές-αναφορές. Ο οικισμός αναφέρεται, σε διάφορες απογραφές των Βενετών Προνοητών της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας, οι οποίες έγιναν στο χρονικό διάστημα της τριακονταετίας (1683/84-1715), κατά την οποία οι Βενετοί κατείχαν την Πελοπόννησο. Η Καναλουπού (Canalupu), ανήκε, το 1689, στην επαρχία της Αρκαδίας (ή Αρκαδιάς, δηλαδή την περιοχή της σημερινής Κυπαρισσίας), η οποία ήταν μια από τις 4 επαρχίες, στις οποίες χωριζόταν τότε το διαμέρισμα της Μεθώνης (επαρχία Φαναριού, επαρχία Αρκαδιάς, επαρχία Ναβαρίνου και επαρχία Μεθώνης).[8] Η Καναλουπού προσαρτήθηκε στον παλαιό Δήμο Εράνης το 1835,[9] ενώ αναφέρεται, το 1853 στον β΄ τόμο των «Ελληνικών» του Ιάκωβου Ρίζου Ραγκαβή ως χωριό του Δήμου Εράνης της Επαρχίας Τριφυλίας με πληθυσμό 115 κατοίκων, με βάση την απογραφή του 1851.[10] Το 1899 μεταφέρεται από το Νομό Μεσσηνίας και υπάγεται στον Νομό Τριφυλίας,[11] για μια περίπου δεκαετία, ως το 1909, που επανέρχεται ξανά στον Νομό Μεσσηνίας,[12] ως οικισμός της Επαρχίας Τριφυλίας. Το 1912 το χωριό της Καναλουπούς αποσπάται από τον Δήμο Εράνης και εντάσσεται στην Κοινότητα Χαλαζονίου, που είχε ως έδρα το Χαλαζόνι,[13][14] ως και το 1919,[15] που η Καναλουπού αποσπάται από την κοινότητα αυτή και ορίζεται έδρα της Κοινότητας Καναλουπούς.[16] Η Καναλουπού παρέμεινε έδρα της ομώνυμης κοινότητας, από το 1919 ως το 1956, που το χωριό μετονομάζεται σε Πλάτη και η Κοινότητα σε Κοινότητα Πλάτης,[17] και συνέχισε με το νέο όνομα ως έδρα της Κοινότητας Πλάτης από το 1956 ως το 1997, όταν τότε, στα πλαίσια των αλλαγών που επήλθαν στη τοπική αυτοδιοίκηση, μέσω του σχεδίου «Καποδίστριας», υπήχθη στον κατηργημένο Δήμο Φιλιατρών,[18] ως το 2010. Από το 2011, μετά τις νέες αλλαγές του σχεδίου «Καλλικράτης» ανήκει πλέον στον νέο Δήμο Τριφυλίας.[19][4] Ο δήμος αυτός, συστάθηκε με το Πρόγραμμα Καλλικράτης με την συνένωση των προϋπαρχόντων δήμων Αετού, Αυλώνος, Γαργαλιάνων, Κυπαρισσίας, Φιλιατρών και την κοινότητα Τριπύλας. ΑΠΟ http://www.hellenicaworld.com/Greece/Geo/gr/PlatiMessinias.html

Πέμπτη 2 Αυγούστου 2012

Η Αργοναυτική Εκστρατεία (Μέρος 2ο)

Έτσι, μετά από τη συγκέντρωση όλων των ηρώων, έπρεπε να αποφασίσουν ποιος θα ήταν ο Πλοίαρχος, ο αρχηγός της Εκστρατείας· όλοι, τότε, υπέδειξαν τον Ηρακλή, ο δυναμικός, όμως, ήρωας πρότεινε τον Ιάσονα, γιατί χωρίς αυτόν δεν θα γινόταν δυνατή η Εκστρατεία. Έτσι, με Πλοίαρχο τον Ιάσονα, διαμοίρασαν τις θέσεις τους στο μακρόστενο πλοίο με τα 50 κουπιά. Στο τιμόνι έκατσε ο Τίφης, στην πρώρα ο Λυκέας, οι μεσαίες θέσεις δόθηκαν στον Ηρακλή και τον Αγκαίο, ενώ στην πλώρη κάθισε ο Ορφέας με τη μαγική του λύρα, της οποίας άγγιζε τις απαλές χορδές, παίζοντας ουράνιες μελωδίες και κάνοντας ευχάριστο το ταξίδι για τους Αργοναύτες. Οι
Αργοναύτες, αφού ετοιμάστηκαν πλήρως, προσέφεραν θυσία στον Απόλλωνα και, με ούριο άνεμο, έλυσαν τα πανιά και άρχισαν να κωπηλατούν ρυθμικά.

Η Αργώ γλιστρούσε πάνω στον καθρέφτη της θάλασσας, ανάμεσα σ’ ένα σμήνος από γλάρους, με χίλιους σχηματισμούς στο πέταγμά τους και τις τσιριχτές τους φωνές που δημιουργούσαν σωστό πανδαιμόνιο. Τα δελφίνια προσπαθούσαν να ξεπεράσουν το υπέροχο καράβι, αλλά, μαγεμένα από τη θεσπέσια μουσική του Ορφέα, του Θρακιώτη ποιητή και αξεπέραστου τεχνίτη της λύρας, έμειναν ξοπίσω ξεχασμένα. Το δροσερό αγεράκι της θάλασσας φούσκωνε γλυκά τα πανιά και χάιδευε απαλά τα μαλλιά και τα πρόσωπα των παλικαριών, γεμίζοντας τις καρδιές τους μ' ελπίδες και όνειρα πολλά. Οι πανέμορφες κόρες του γερο Νηρέα, οι γλυκόθωρες Νηρηίδες, έφυγαν απ' τα παλάτια του πατέρα τους, που βρίσκονταν στο βυθό της θάλασσας, και βγήκαν στην επιφάνεια, για ν' απλώσουν πάνω τους τη γλυκάδα της ηρεμίας και την ομορφιά του ξέγνοιαστου ταξιδιού.

Και ο άλλος θαλασσινός θεός, ο γερο-Πρωτέας, πιστός όπως πάντα στο έργο του, σαλαγούσε τα κοπάδια των κυμάτων του Ποσειδώνα μέσα στις σκοτεινές κοιλάδες και χαράδρες της θάλασσας, για να μην ενοχλούν το θεϊκό καράβι. Πότε πότε τα έβγαζε στις ακρογιαλιές για να ξαποστάσουν κι εκεί ήξερε πολύ καλά τον τρόπο να τ’ αποκοιμίζει. Ο καιρός ήταν αίθριος, αλλά το μεγάλο αφεντικό της θάλασσας, ο Ποσειδώνας, ξαμόλησε τα κοπάδια των κυμάτων στο πέλαγος. Οι άνεμοι όρμησαν σαν θεριά έτοιμα να κατασπαράξουν τ' ανύποπτα θύματά τους και η Αργώ πήγαινε πάνω κάτω· οι ναύτες έκαναν υπεράνθρωπο αγώνα για τη σωτηρία του καραβιού, που ίσως να μην μπορούσε να πραγματοποιήσει την αποστολή του, εάν δεν επενέβαιναν η Αθηνά και η Ήρα, για να καταλαγιάσουν λίγο τους ορμητικούς ανέμους και να οδηγήσουν το μαγικό σκαρί με όλο του το πλήρωμα στο νησί του Ήφαιστου, στη Λήμνο. Εκεί ο τεχνίτης θεός είχε το περίφημο εργαστήρι του.

Το νησί έκανε ιδιαίτερη εντύπωση στους Αργοναύτες, καθώς η πρώτη εικόνα σ’ αυτό ήταν ένα τσούρμο γυναίκες, οι οποίες ήταν πάνοπλες και έτοιμες να τους κατατροπώσουν. Όμως, η βασίλισσά τους, Υψιπύλη, τους δέχθηκε με χαρά και φρόντισε να τους φιλοξενήσει. Λίγο αργότερα, ο Ιάσονας και οι συντρόφοι του πληροφορήθηκαν ότι τον πληθυσμό της Λήμνου αποτελούσαν μόνο γυναίκες. Ο λόγος; Οι πανέμορφες κάτοικοι του νησιού, δεν τιμούσαν δεόντως τη θεά του έρωτα, Αφροδίτη, έτσι η θεά τις τιμώρησε με το να κάνει το σώμα τους να μυρίζει άσχημα· οι σύζυγοί τους, μη μπορώντας να αντέξουν την άσχημη μυρωδιά τους, άρχισαν να τις αποφεύγουν και συνουσιάζονταν με παλλακίδες από τη Θράκη. Μια νύχτα, οι γυναίκες της Λήμνου κάλεσαν τις παλλακίδες να έρθουν στο νησί και, σε ανύποπτο χρόνο, σκότωσαν τόσο τους άνδρες του νησιού, όσο και τις παλλακίδες.

Μόνο ένας αρσενικός σώθηκε, ο Θόας, πατέρας της Υψιπύλης, τον οποίο έβαλε σε ένα κιβώτιο και τον έριξε στη θάλασσα, μαζί με τους τοπικούς αρσενικούς θεούς, τους Κάβειρους· από τότε, κυριάρχησαν οι γυναίκες και άντρας δεν πάτησε το πόδι του ποτέ εκεί. Οι γυναίκες, στερημένες για πολλά χρόνια από ανδρική συντροφιά, μόλις είδαν τα παλικάρια δράχθηκαν της ευκαιρίας της ζωής τους να σβήσουν το πάθος του κορμιού τους. Μάλωναν, μάλιστα, μεταξύ τους για το ποια ποιον θα πάρει. Ο Ιάσονας έπεσε θύμα της όμορφης Υψιπύλης και έγινε σκλάβος της. Στην ερωτική αγκαλιά της ξέχασε το Χρυσόμαλλο Δέρας, το θρόνο, τη δόξα, ακόμα και τον ίδιο του τον εαυτό. Δυο ολόκληρα χρόνια οι Αργοναύτες δεν έκαναν τίποτα άλλο από το να τρώνε, να πίνουν και να ερωτοτροπούν κάτω από τη σκιά των πεύκων με τις αχόρταγες Λημνιάδες, από τις οποίες απόκτησαν δεκάδες βλαστάρια, ανάμεσά τους ο Εύνεος και ο Νεβρόφονος, παιδιά της Υψιπύλης και του Ιάσονα.

Όσον αφορά την Αταλάντη, πρέπει να ομολογήσουμε ότι δεν είμαστε ακριβώς σίγουροι πώς περνούσε, αν και - δεδομένου του ότι είχε στενές φιλίες με τη Λεσβία θεά Άρτεμη - δεν αποκλείεται και εκείνη να συνουσιαζόταν, σε λεσβιακά και αμφισεξουαλικά όργια. Εκείνος, όμως, που σίγουρα δεν ήταν και τόσο βολεμένος ήταν ο Ηρακλής, που από την αρχή διαφωνούσε με τα πανηγύρια και παρέμενε στο καράβι. Στο τέλος, οι Αργοναύτες, μετά από φώτιση της θεάς Αθηνάς, αποφάσισαν να συνεχίσουν την πορεία τους.

ΑΠΟ http://www.typos.com.cy

Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΠΛΑΤΗ: ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΣ ΚΑΝΑΛΟΥΠΟΥΣ. ΣΥΛΛΟΓΗ ΠΑΛΑΙΩΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ.

Στην προσπάθεια που γίνετε για τη συλλογή παλαιών φώτο με θέμα το χωριό μας, μας ήρθε μία ακόμα, με άτομα του χωριού μας.