ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ

ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ
ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ: Η Πλάτη βρίσκεται περίπου 9 χιλιόμετρα[4] προς τα βορειοανατολικά των Φιλιατρών σε υψόμετρο 294[1][5] μέτρα και απέχει 10 περίπου χιλιόμετρα από τις ακτές του Ιονίου Πελάγους. ΙΣΤΟΡΙΑ: Το χωριό που βρίσκεται κάτω από το βουνό της Μάλης έχει μακρόχρονη ιστορία. Η παλαιότερη ονομασία του χωριού ήταν Καναλουπού, ενώ ως Πλάτη αναφέρεται από το 1956.[6][7] Πάντως το χωριό συναντάται με την ονομασία Καναλουπού ή Κανελουπού ή Καναλωπού και σε προγενέστερες βιβλιογραφικές πηγές-αναφορές. Ο οικισμός αναφέρεται, σε διάφορες απογραφές των Βενετών Προνοητών της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας, οι οποίες έγιναν στο χρονικό διάστημα της τριακονταετίας (1683/84-1715), κατά την οποία οι Βενετοί κατείχαν την Πελοπόννησο. Η Καναλουπού (Canalupu), ανήκε, το 1689, στην επαρχία της Αρκαδίας (ή Αρκαδιάς, δηλαδή την περιοχή της σημερινής Κυπαρισσίας), η οποία ήταν μια από τις 4 επαρχίες, στις οποίες χωριζόταν τότε το διαμέρισμα της Μεθώνης (επαρχία Φαναριού, επαρχία Αρκαδιάς, επαρχία Ναβαρίνου και επαρχία Μεθώνης).[8] Η Καναλουπού προσαρτήθηκε στον παλαιό Δήμο Εράνης το 1835,[9] ενώ αναφέρεται, το 1853 στον β΄ τόμο των «Ελληνικών» του Ιάκωβου Ρίζου Ραγκαβή ως χωριό του Δήμου Εράνης της Επαρχίας Τριφυλίας με πληθυσμό 115 κατοίκων, με βάση την απογραφή του 1851.[10] Το 1899 μεταφέρεται από το Νομό Μεσσηνίας και υπάγεται στον Νομό Τριφυλίας,[11] για μια περίπου δεκαετία, ως το 1909, που επανέρχεται ξανά στον Νομό Μεσσηνίας,[12] ως οικισμός της Επαρχίας Τριφυλίας. Το 1912 το χωριό της Καναλουπούς αποσπάται από τον Δήμο Εράνης και εντάσσεται στην Κοινότητα Χαλαζονίου, που είχε ως έδρα το Χαλαζόνι,[13][14] ως και το 1919,[15] που η Καναλουπού αποσπάται από την κοινότητα αυτή και ορίζεται έδρα της Κοινότητας Καναλουπούς.[16] Η Καναλουπού παρέμεινε έδρα της ομώνυμης κοινότητας, από το 1919 ως το 1956, που το χωριό μετονομάζεται σε Πλάτη και η Κοινότητα σε Κοινότητα Πλάτης,[17] και συνέχισε με το νέο όνομα ως έδρα της Κοινότητας Πλάτης από το 1956 ως το 1997, όταν τότε, στα πλαίσια των αλλαγών που επήλθαν στη τοπική αυτοδιοίκηση, μέσω του σχεδίου «Καποδίστριας», υπήχθη στον κατηργημένο Δήμο Φιλιατρών,[18] ως το 2010. Από το 2011, μετά τις νέες αλλαγές του σχεδίου «Καλλικράτης» ανήκει πλέον στον νέο Δήμο Τριφυλίας.[19][4] Ο δήμος αυτός, συστάθηκε με το Πρόγραμμα Καλλικράτης με την συνένωση των προϋπαρχόντων δήμων Αετού, Αυλώνος, Γαργαλιάνων, Κυπαρισσίας, Φιλιατρών και την κοινότητα Τριπύλας. ΑΠΟ http://www.hellenicaworld.com/Greece/Geo/gr/PlatiMessinias.html

Τετάρτη 1 Αυγούστου 2012

Πέθανε σε ηλικία 105 ετών ο μοναχός - θρύλος του Αγίου Όρους

Κηδεύτηκε το πρωί ο μακροβιότερος ασκητής του Αγίου Όρους, π. Ιωάννης Χιλανδαρινός ο οποίος απεβίωσε την περασμένη Κυριακή σε ηλικία 105 ετών.
Όπως αναφέρει το "Έθνος", ο πατέρας Ιωάννης, σέρβικης καταγωγής βρέθηκε στη Μονή Χιλανδαρίου μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο μακροβιότερος ασκητής της αθωνικής πολιτείας κατά τη διάρκεια της μεγάλης φωτιάς του 2004 στην αθωνική πολιτεία, έπεσε στη μάχη της κατάσβεσης της πυρκαγιάς και κατάφερε να διασώσει πολλές και πολύτιμες εικόνες.
Ο πατέρας Ιωάννης, γεννήθηκε στο Βελιγράδι και έζησε για πολλά χρόνια στην Αγγλία πριν
αφιερωθεί στον Θεό.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, τον περισσότερο χρόνο της ημέρας τον αφιέρωνε στην προσευχή, πάντα όμως έβρισκε ώρα για να την περάσει στον κήπο της Μονής Χιλανδαρίου, την ευθύνη του οποίου είχε. Του άρεσε ιδιαίτερα να φορά τσουβάλια στα πόδια, να φροντίζει τα λαχανικά, με υπομονή και αγάπη, γιατί όπως έλεγε είναι κι αυτά "δημιουργήματα του Θεού".
Μάλιστα εξέπληξε τους πάντες όταν στα 103 του χρόνια αγόρασε έναν φορητό υπολογιστή προκειμένου να μπορεί να αποθηκεύει τα ποιήματα που έγραφε.
Γεννήθηκε το 1906, σε ένα προάστιο του Βελιγραδίου, το Ούμτσαρι, του Δήμου Γκρόκα, δίπλα στις όχθες του ποταμού Ράλια. Μετά το σχολείο, άνοιξε ένα κατάστημα και ασχολήθηκε με το εμπόριο. Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος τον βρίσκει μακριά από την πατρίδα, "εξόριστο" σε Ιταλία, Γερμανία και τελικά στην Αγγλία, όπου παντρεύτηκε, σύντομα όμως έχασε τη σύζυγό του και από τότε αφιερώθηκε στον Θεό.
Ενα ταξίδι στο Αγιον Ορος τού έδειξε τον τόπο όπου ρίζωσε και δεν έφυγε ποτέ. Δεν επισκέφτηκε τη Σερβία, ούτε καν για να δει αγαπημένα πρόσωπα, συγγενείς και φίλους. "Δεν είναι αυτό που ήξερα, δεν θα μου θυμίσει τα παιδικά μου χρόνια, ο θρήνος θα είναι μεγάλος. Θέλω να έχω ωραίες αναμνήσεις από την πατρίδα", έλεγε.
Στο σερβικό μοναστήρι, το Χιλανδάρι, όλοι τον ήξεραν, και οι Σέρβοι επισκέπτες ήθελαν να τον συναντήσουν και να φωτογραφηθούν μαζί του.
Η ιστορία του συγκινούσε χρόνια τώρα, ενώ τελευταία έλεγε και ξανάλεγε πως περίμενε τον Θεό να τον πάρει κοντά του.

ΑΠΟ http://www.newsbomb.gr
By -
Ετικέτες

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)