ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ

ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ
ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ: Η Πλάτη βρίσκεται περίπου 9 χιλιόμετρα[4] προς τα βορειοανατολικά των Φιλιατρών σε υψόμετρο 294[1][5] μέτρα και απέχει 10 περίπου χιλιόμετρα από τις ακτές του Ιονίου Πελάγους. ΙΣΤΟΡΙΑ: Το χωριό που βρίσκεται κάτω από το βουνό της Μάλης έχει μακρόχρονη ιστορία. Η παλαιότερη ονομασία του χωριού ήταν Καναλουπού, ενώ ως Πλάτη αναφέρεται από το 1956.[6][7] Πάντως το χωριό συναντάται με την ονομασία Καναλουπού ή Κανελουπού ή Καναλωπού και σε προγενέστερες βιβλιογραφικές πηγές-αναφορές. Ο οικισμός αναφέρεται, σε διάφορες απογραφές των Βενετών Προνοητών της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας, οι οποίες έγιναν στο χρονικό διάστημα της τριακονταετίας (1683/84-1715), κατά την οποία οι Βενετοί κατείχαν την Πελοπόννησο. Η Καναλουπού (Canalupu), ανήκε, το 1689, στην επαρχία της Αρκαδίας (ή Αρκαδιάς, δηλαδή την περιοχή της σημερινής Κυπαρισσίας), η οποία ήταν μια από τις 4 επαρχίες, στις οποίες χωριζόταν τότε το διαμέρισμα της Μεθώνης (επαρχία Φαναριού, επαρχία Αρκαδιάς, επαρχία Ναβαρίνου και επαρχία Μεθώνης).[8] Η Καναλουπού προσαρτήθηκε στον παλαιό Δήμο Εράνης το 1835,[9] ενώ αναφέρεται, το 1853 στον β΄ τόμο των «Ελληνικών» του Ιάκωβου Ρίζου Ραγκαβή ως χωριό του Δήμου Εράνης της Επαρχίας Τριφυλίας με πληθυσμό 115 κατοίκων, με βάση την απογραφή του 1851.[10] Το 1899 μεταφέρεται από το Νομό Μεσσηνίας και υπάγεται στον Νομό Τριφυλίας,[11] για μια περίπου δεκαετία, ως το 1909, που επανέρχεται ξανά στον Νομό Μεσσηνίας,[12] ως οικισμός της Επαρχίας Τριφυλίας. Το 1912 το χωριό της Καναλουπούς αποσπάται από τον Δήμο Εράνης και εντάσσεται στην Κοινότητα Χαλαζονίου, που είχε ως έδρα το Χαλαζόνι,[13][14] ως και το 1919,[15] που η Καναλουπού αποσπάται από την κοινότητα αυτή και ορίζεται έδρα της Κοινότητας Καναλουπούς.[16] Η Καναλουπού παρέμεινε έδρα της ομώνυμης κοινότητας, από το 1919 ως το 1956, που το χωριό μετονομάζεται σε Πλάτη και η Κοινότητα σε Κοινότητα Πλάτης,[17] και συνέχισε με το νέο όνομα ως έδρα της Κοινότητας Πλάτης από το 1956 ως το 1997, όταν τότε, στα πλαίσια των αλλαγών που επήλθαν στη τοπική αυτοδιοίκηση, μέσω του σχεδίου «Καποδίστριας», υπήχθη στον κατηργημένο Δήμο Φιλιατρών,[18] ως το 2010. Από το 2011, μετά τις νέες αλλαγές του σχεδίου «Καλλικράτης» ανήκει πλέον στον νέο Δήμο Τριφυλίας.[19][4] Ο δήμος αυτός, συστάθηκε με το Πρόγραμμα Καλλικράτης με την συνένωση των προϋπαρχόντων δήμων Αετού, Αυλώνος, Γαργαλιάνων, Κυπαρισσίας, Φιλιατρών και την κοινότητα Τριπύλας. ΑΠΟ http://www.hellenicaworld.com/Greece/Geo/gr/PlatiMessinias.html

Κυριακή 8 Μαρτίου 2020

Πώς δοκιμάζονται τα τακάκια (+video)









Στα αυτοκίνητα, και δη τα σύγχρονα, υπάρχουν τόσα εξαρτήματα που κάποια πολύ σημαντικά για τη λειτουργία του, μπορεί να ξεχαστούν. Τούρμπο, κιβώτια διπλού συμπλέκτη, ενεργά
αμορτισέρ, πάσης φύσεως ηλεκτρονικά, τεράστιες ζάντες και φαρδιά ελαστικά. Όλα τραβάνε βλέμμα και ενδιαφέρον. Τα τακάκια, όχι τόσο. Όμως, μιλάμε ίσως για τον πιο αφανή ήρωα του αυτοκινήτου, αλλά και της ασφάλειας ειδικότερα.

Αν το υλικό τριβής των φρένων έχει «σωθεί», κανένα σύστημα αυτόματου φρεναρίσματος δεν πρόκειται να γλιτώσει οδηγό και επιβαίνοντες από την κακιά ώρα. Ο Jason Fenske του Engineering Explained, επισκέφτηκε τις εγκαταστάσεις της NRS προκειμένου να διεξάγει ένα συγκριτικό μεταξύ διαφορετικών τακακίων, ξεναγώντας μας παράλληλα στη διαδικασία εξέτασης και δοκιμής τους. Το σκεπτικό του Fenske είναι απλό: πόσο επηρεάζει την ποιότητα του προϊόντος η τιμή αγοράς του; Απλούστερα: όσο πιο ακριβό, τόσο πιο καλό;

 Τα τακάκια υποβάλλονται σε πέντε διαφορετικά τεστ. Το πρώτο, αφορά το βαθμό μείωσης του συντελεστή τριβής και την αλληλεπίδραση με το πεντάλ. Τα υλικά τριβής υπόκεινται σε 15 διαδοχικούς κύκλους επιβραδύνσεων, από διαφορετικές ταχύτητες. Η πιο ενδεικτική, σύμφωνα με τον Αμερικανό, είναι αυτή από τα 100 στα 5 χλμ./ώρα. Μια μέτρηση που αντιπροσωπεύει ένα δυνατό φρενάρισμα, αλλά όχι πανικού (όπως όταν εμφανίζεται κίνηση μπροστά μας στον Κηφισό, για παράδειγμα). Εκεί, οι διακυμάνσεις τόσο στο συντελεστής τριβής -άρα και την αποτελεσματικότητα- όσο και η δύναμη που καλείται να ασκήσει ο οδηγός στο πεντάλ, δοκιμάζονται στο μέγιστο βαθμό.

Το δεύτερο στάδιο, περιλαμβάνει τον έλεγχο φθοράς. Το πάχος μετράται πριν και μετά τα φρεναρίσματα, ώστε να διαπιστωθεί πόσο από το υλικό καταναλώθηκε κατά τις επιβραδύνσεις.
Ακολουθεί η δοκιμασία διάβρωσης. Τα ταλαιπωρημένα τακάκια τοποθετούνται σε ειδικό θάλαμο, όπου ψεκάζονται με διαβρωτικό υγρό (χλωριούχο νάτριο) για 24 ώρες. Με αυτό τον τρόπο, προσομοιώνεται η οδήγηση 2 μηνών σε βαρύ χειμώνα και τα παρελκόμενά του (υγρασία, βροχοπτώσεις, ψύχος, αλάτι για το καθάρισμα των δρόμων κλπ).

Για το προτελευταίο στάδιο, έχουμε τη δοκιμή διάτμησης. Μια πρέσα αναλαμβάνει να τεστάρει τη δομική αντοχή του υλικού τριβής, εφαρμόζοντας δύναμη έως ότου αυτό αποκολληθεί από τη βάση του. Για τις ανάγκες του συγκριτικού, δοκιμάστηκαν τα υπό εξέταση χρησιμοποιημένα τακάκια, όσο και ολοκαίνουργια ίδιων προδιαγραφών ώστε να ελεγχθούν οι διακυμάνσεις μεταξύ καινούργιου και μεταχειρισμένου προϊόντος.

Τελευταία, αλλά εξόχως σημαντικά, τα ηχητικά «ντοκουμέντα». Ο χαρακτηριστικός συριγμός που ακούγεται κατά το φρενάρισμα. Εδώ έχουμε μια από τις πιο εξαντλητικές δοκιμές, καθώς τα τακάκια υποβάλλονται σε 1430 διαδοχικά φρεναρίσματα, στα οποία ελέγχεται το επίπεδο θορύβου που παράγουν. Ιδανικά, το ντεσιμπελόμετρο δεν θα πρέπει να ξεπερνάει την ένδειξη 70, ή στη χειρότερη περίπτωση, τα 80 db.

Το ιδιαίτερα ενδιαφέρον συγκριτικό, μπορείτε να παρακολουθήσετε ευθύς αμέσως. Για την ιστορία, να αναφέρουμε πως δυο είναι τα συμπεράσματα: αφενός, η καλύτερη επιλογή είναι να τοποθετείτε τα τακάκια που ορίζει ο εκάστοτε κατασκευαστής. Αφετέρου, τα οικονομικά τακάκια εξελίσσονται σε ακριβά, λόγω της μικρότερης αντοχής τους και της αναγκαιότητας για συχνότερη αντικατάσταση.


ΑΠΟ https://www.autogreeknews.gr
By -
Ετικέτες

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

ΠΛΑΤΗ: (ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΣ ΚΑΝΑΛΟΥΠΟΥΣ). ΣΥΛΛΟΓΗ ΠΑΛΑΙΩΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ.

Ακόμα μερικές παλιές φώτο μας ήρθανε, ενισχύοντας έτσι την συλλογή μας, η οποία χάρη στις δικές σας δωρεές αυξάνει συνεχώς.