ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ

ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ
ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ: Η Πλάτη βρίσκεται περίπου 9 χιλιόμετρα[4] προς τα βορειοανατολικά των Φιλιατρών σε υψόμετρο 294[1][5] μέτρα και απέχει 10 περίπου χιλιόμετρα από τις ακτές του Ιονίου Πελάγους. ΙΣΤΟΡΙΑ: Το χωριό που βρίσκεται κάτω από το βουνό της Μάλης έχει μακρόχρονη ιστορία. Η παλαιότερη ονομασία του χωριού ήταν Καναλουπού, ενώ ως Πλάτη αναφέρεται από το 1956.[6][7] Πάντως το χωριό συναντάται με την ονομασία Καναλουπού ή Κανελουπού ή Καναλωπού και σε προγενέστερες βιβλιογραφικές πηγές-αναφορές. Ο οικισμός αναφέρεται, σε διάφορες απογραφές των Βενετών Προνοητών της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας, οι οποίες έγιναν στο χρονικό διάστημα της τριακονταετίας (1683/84-1715), κατά την οποία οι Βενετοί κατείχαν την Πελοπόννησο. Η Καναλουπού (Canalupu), ανήκε, το 1689, στην επαρχία της Αρκαδίας (ή Αρκαδιάς, δηλαδή την περιοχή της σημερινής Κυπαρισσίας), η οποία ήταν μια από τις 4 επαρχίες, στις οποίες χωριζόταν τότε το διαμέρισμα της Μεθώνης (επαρχία Φαναριού, επαρχία Αρκαδιάς, επαρχία Ναβαρίνου και επαρχία Μεθώνης).[8] Η Καναλουπού προσαρτήθηκε στον παλαιό Δήμο Εράνης το 1835,[9] ενώ αναφέρεται, το 1853 στον β΄ τόμο των «Ελληνικών» του Ιάκωβου Ρίζου Ραγκαβή ως χωριό του Δήμου Εράνης της Επαρχίας Τριφυλίας με πληθυσμό 115 κατοίκων, με βάση την απογραφή του 1851.[10] Το 1899 μεταφέρεται από το Νομό Μεσσηνίας και υπάγεται στον Νομό Τριφυλίας,[11] για μια περίπου δεκαετία, ως το 1909, που επανέρχεται ξανά στον Νομό Μεσσηνίας,[12] ως οικισμός της Επαρχίας Τριφυλίας. Το 1912 το χωριό της Καναλουπούς αποσπάται από τον Δήμο Εράνης και εντάσσεται στην Κοινότητα Χαλαζονίου, που είχε ως έδρα το Χαλαζόνι,[13][14] ως και το 1919,[15] που η Καναλουπού αποσπάται από την κοινότητα αυτή και ορίζεται έδρα της Κοινότητας Καναλουπούς.[16] Η Καναλουπού παρέμεινε έδρα της ομώνυμης κοινότητας, από το 1919 ως το 1956, που το χωριό μετονομάζεται σε Πλάτη και η Κοινότητα σε Κοινότητα Πλάτης,[17] και συνέχισε με το νέο όνομα ως έδρα της Κοινότητας Πλάτης από το 1956 ως το 1997, όταν τότε, στα πλαίσια των αλλαγών που επήλθαν στη τοπική αυτοδιοίκηση, μέσω του σχεδίου «Καποδίστριας», υπήχθη στον κατηργημένο Δήμο Φιλιατρών,[18] ως το 2010. Από το 2011, μετά τις νέες αλλαγές του σχεδίου «Καλλικράτης» ανήκει πλέον στον νέο Δήμο Τριφυλίας.[19][4] Ο δήμος αυτός, συστάθηκε με το Πρόγραμμα Καλλικράτης με την συνένωση των προϋπαρχόντων δήμων Αετού, Αυλώνος, Γαργαλιάνων, Κυπαρισσίας, Φιλιατρών και την κοινότητα Τριπύλας. ΑΠΟ http://www.hellenicaworld.com/Greece/Geo/gr/PlatiMessinias.html

Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2016

ΧΕΙΡΟΠΟΙΗΤΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ ΜΕ ΓΑΛΑΝΟΛΕΥΚΗ «ΣΦΡΑΓΙΔΑ» Πόρσε αλα ελληνικά

Στους ελληνικούς δρόμους θα μπορούν να κυκλοφορήσουν από φέτος οι
ρεπλίκες ιστορικών μοντέλων της Πόρσε που κατασκευάζονται εξ ολοκλήρου στην Κατερίνη από την Replicar Hellas και μέχρι σήμερα πωλούνται αποκλειστικά στο εξωτερικό.


Μετά από χρόνια προσπαθειών, η εταιρεία βρίσκεται πιο κοντά από ποτέ στο να πάρει την πολυπόθητη έγκριση τύπου η οποία θα της επιτρέψει να πουλήσει τα αυτοκίνητά της και στους λάτρεις της αυτοκίνησης που ζουν στην Ελλάδα. Η συνάντηση με τον αρμόδιο φορέα ελέγχου είναι προγραμματισμένη για αύριο, ενώ στη συνέχεια το θέμα θα παραπεμφθεί στις αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου Μεταφορών, οι οποίες αναμένεται να γνωμοδοτήσουν μέχρι το τέλος Φεβρουαρίου. Το ενδιαφέρον, πάντως, είναι ήδη μεγάλο και η πρώτη παραγγελία έχει γίνει από έναν κάτοικο της Σαντορίνης.
Αν όλα πάνε σύμφωνα με τον σχεδιασμό και τις προβλέψεις, η είσοδος της Replicar και στην ελληνική αγορά θα δικαιώσει τις προσδοκίες του ιδιοκτήτη της, ο οποίος ίδρυσε την εταιρεία, θέλοντας να κατασκευάσει ένα ελληνικό αυτοκίνητο που θα μπορεί να κυκλοφορήσει και στη χώρα μας.
Ο Ηλίας Γαγανέλης δημιούργησε τη Replicar το 2008, λίγα χρόνια μετά την επιστροφή του από τη Γερμανία και αφού είχε ανοίξει πρώτα το δικό του φανοποιείο.
Η ιδέα ήταν να κατασκευάσει καλής ποιότητας ρεπλίκες μοντέλων της Πόρσε που κυκλοφόρησαν τη δεκαετία του 1950 και ενδιαφέρουν όσους ασχολούνται με την ιστορία του αυτοκινήτου.
Η εταιρεία, που μέχρι στιγμής έχει πουλήσει 55 αυτοκίνητα, κατασκευάζει δύο μοντέλα. Την 356 Speedster και την 550 Spyder. Η δεύτερη είναι το αυτοκίνητο που οδηγούσε ο Τζέιμς Ντιν όταν σκοτώθηκε σε δυστύχημα το 1955. Ο μηχανικός και στέλεχος της εταιρείας Γιάννης Νοτσιός λέει στο «Εθνος της Κυριακής» ότι τα αυτοκίνητα της εταιρείας είναι χειροποίητα, κατασκευάζονται εξ ολοκλήρου στην Κατερίνη και διαμορφώνονται ανάλογα με την επιθυμία του αγοραστή.
«Το εξωτερικό των αυτοκινήτων είναι κατασκευασμένο από πολυεστερικό και δεν έχει λαμαρίνα. Η 356 κάθεται σε σασί από Σκαραβαίο της Φολκσβάγκεν, ενώ η 550 σε πλαίσιο που είναι φτιαγμένο από την ίδια τη Replicar. Οι κινητήρες είναι επίσης από Σκαραβαίο, αλλά τους ανακατασκευάζουμε και τους αναβαθμίζουμε. Κάθε ρεπλίκα κατασκευάζεται ανάλογα με τις επιθυμίες του πελάτη» λέει και προσθέτει ότι ένας από τους λόγους που επελέγησαν το σασί και ο κινητήρας του Σκαραβαίου είναι ότι ο άνθρωπος που τον σχεδίασε αρχικά είναι ο ίδιος που σχεδίασε και την 356.
Το κόστος
Ο χρόνος που χρειάζεται για να κατασκευαστεί ένα τέτοιο αυτοκίνητο από την ώρα της παραγγελίας μέχρι να πάρει ο οδηγός το κλειδί στο χέρι είναι περίπου τέσσερις μήνες. Το δε κόστος για τη βασική έκδοση της 356 είναι περίπου 40.000 ευρώ, ενώ για τη βασική έκδοση της 550 ανεβαίνει στα 80.000 ευρώ.
Τα προηγούμενα χρόνια η δραστηριότητα της εταιρείας αφορούσε αποκλειστικά πελάτες από το εξωτερικό. Σήμερα λειτουργούν τέσσερις αντιπροσωπείες, στην Αυστρία, στο Ηνωμένο Βασίλειο, στην Ιταλία και στις Κάτω Χώρες, στις οποίες κατευθύνεται το σύνολο της παραγωγής. Οπως λέει ο κ. Νοτσιός, τα περισσότερα αυτοκίνητα πωλούνται μέσω της Αυστρίας στις χώρες της κεντρικής Ευρώπης. «Αμέσως μόλις μπήκε το 2016 μάς παρήγγειλαν 10 αυτοκίνητα. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχουμε τη δυνατότητα να κατασκευάζουμε μεγάλο αριθμό οχημάτων. Το μέγιστο που μπορούμε να φτάσουμε κάθε χρόνο είναι τα 25 με 30. Δεν είμαστε εργοστάσιο. Ουσιαστικά είμαστε μια βιοτεχνία».
Οταν ο μηχανικός της Replicar μιλάει για βιοτεχνία δεν υπερβάλλει καθόλου. Η εταιρεία δεν απέχει πολύ σε μέγεθος από μια μέση οικογενειακή επιχείρηση.
Οι ρεπλίκες της Πόρσε είναι το αποτέλεσμα της δουλειάς μιας μικρής ομάδας, η οποία δεν ξεπερνά τα 10 άτομα. Ολοι, ωστόσο, είναι πολύ έμπειροι στη δουλειά τους. «Οι περισσότεροι είχαν δικά τους συνεργεία για δεκαετίες. Ο αρχιμηχανικός της εταιρείας έχει ειδίκευση στα Φολκσβάγκεν εδώ και 40 χρόνια» σημειώνει. Είναι σαφές, εξηγεί ο κ. Νοτσιός, ότι ως ρεπλίκες τα αυτοκίνητα δεν μπορούν να παραχθούν με το σήμα της Πόρσε ή να είναι απολύτως όμοια με τις αυθεντικές 356 και 550 Spyder, αφού πρέπει να ακολουθήσουν τους κανόνες που ισχύουν διεθνώς.
«Τα αυτοκίνητα που κατασκευάζουμε φεύγουν από εμάς με το σήμα της δικής μας εταιρείας. Από εκεί και μετά ο αγοραστής μπορεί αν θέλει να τοποθετήσει ένα σήμα της Πόρσε. Είναι δικό του θέμα. Εμείς δεν έχουμε κάποια συμφωνία με την εταιρεία και δεν μπορούμε να βάλουμε σήμα της» λέει. Λόγω του ότι το σχέδιο ενός αυτοκινήτου αποτελεί «σήμα κατατεθέν» και είναι κατοχυρωμένο, η ρεπλίκα πρέπει υποχρεωτικά να έχει κάποιες μικρές αλλά ουσιαστικές διαφορές που θα γίνονται αντιληπτές. «Μόνο το σασί του Σκαραβαίου που χρησιμοποιούμε είναι αρκετό για να διαφοροποιήσει το αυτοκίνητό μας από τις αυθεντικές Πόρσε. Υπάρχουν όμως και άλλες εξωτερικές διαφορές. Για παράδειγμα, στην 356 Speedster τα φανάρια είναι διαφορετικά. Επίσης είναι κάμπριο, ενώ η πρώτη έκδοση του αυτοκινήτου δεν ήταν. Διαφορές υπάρχουν και στο εσωτερικό, το οποίο ούτως ή άλλως διαμορφώνεται όπως επιθυμεί ο πελάτης» σημειώνει ο κ. Νοτσιός.
Το αγοραστικό κοινό
Τι είναι όμως αυτό που θα κάνει έναν οδηγό να αγοράσει μια ρεπλίκα των συγκεκριμένων μοντέλων της Πόρσε;
Υπάρχουν πολλοί λόγοι, λένε τα στελέχη της εταιρείας.
Ενα τέτοιο αυτοκίνητο μπορεί να αγοραστεί από διάφορες επιχειρήσεις που θα το νοικιάζουν στους πελάτες τους.
Ενα συνηθισμένο παράδειγμα είναι τα ρετρό αυτοκίνητα που χρησιμοποιούνται σε γαμήλιες τελετές. Φυσικά απευθύνεται και στους εραστές της αυτοκίνησης, οι οποίοι θέλουν να οδηγήσουν κάτι που να μοιάζει με τις συγκεκριμένες ιστορικές Πόρσε της δεκαετίας του 1950.
Ο κ. Νοτσιός λέει ότι για τα συγκεκριμένα μοντέλα, μια ποιοτική ρεπλίκα είναι ό,τι καλύτερο και πιο προσιτό υπάρχει στην αγορά εξαιτίας της σπανιότητάς τους και των εξωφρενικών τιμών που κοστίζουν τα αυθεντικά.
«Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αυτά τα μοντέλα κυκλοφόρησαν πριν από πολλές δεκαετίες και φυσικά δεν παρήχθησαν μαζικά. Είχαν κυκλοφορήσει περίπου 20.000 356 Speedster και μερικές εκατοντάδες 550 Spyder. Ειδικά το 550 φτιαχνόταν μόνο μετά από ειδική παραγγελία. Αυτό σημαίνει ότι όσα υπάρχουν σήμερα βρίσκονται σε χέρια συλλεκτών και οι τιμές τους φτάνουν στα ύψη. Ενα γνήσιο 356 σε καλή κατάσταση κοστίζει 350.000 ευρώ, ενώ το 550 μπορεί να ξεπεράσει και το ένα εκατομμύριο» σημειώνει ο κ. Νοτσιός.

ΑΠΟ http://www.ethnos.gr/
By -
Ετικέτες

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)