Αν και πολλοί πιστεύουν ότι τα εμβόλια είναι κυρίως μέσον προστασίας των παιδιών από επικίνδυνα νοσήματα, πολλά από αυτά είναι στην πραγματικότητα απολύτως απαραίτητα και μετά την
ενηλικίωση. Και αυτό, διότι δεν παρέχουν όλα ταεμβόλια της παιδικής ηλικίας προστασία εφ’ όρου ζωής: σε αρκετές περιπτώσεις, απαιτούνται επαναληπτικές δόσεις σε τακτά χρονικά διαστήματα για να παραμείνει κάποιος προστατευμένος (αυτή είναι λ.χ. η περίπτωση του τετάνου).
Επιπλέον, μπορεί κάποιος σημερινός ενήλικας να μην έχει κάνει ως παιδί όλα τα εμβόλια που θα έπρεπε (λ.χ. να μην έχει κάνει όλες τις απαιτούμενες δόσεις) ή κάποια εμβόλια να κυκλοφόρησαν πολύ μετά την παιδική του ηλικία (όπως λ.χ. το εμβόλιο του μηνιγγιτιδοκόκκου).
Καθώς μεγαλώνουμε, εξάλλου, το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού γίνεται λιγότερο ισχυρό και έτσι αυξάνεται ο κίνδυνος να εκδηλώσουμε σοβαρές επιπλοκές σε κάτι τόσο απλό όσο μία γρίπη. Πολλοί ενήλικες, τέλος, εργάζονται σε επαγγέλματα (όπως αυτά της Υγείας ή όσα απαιτούν επαφή με μικρά παιδιά) που τους θέτουν σε αυξημένο κίνδυνο επαφής με λοιμώδη νοσήματα και έτσι πρέπει οπωσδήποτε να έχουν πλήρη εμβολιαστική κάλυψη.
Για όλους αυτούς τους λόγους, η Εθνική Επιτροπή Εμβολιασμών του υπουργείου Υγείας, προχώρησε πριν από δύο χρόνια στην κατάρτιση «Προγράμματος Εμβολιασμών των Ενηλίκων», το οποίο συμπεριλαμβάνει δώδεκα εμβόλια.
Τα εμβόλια αυτά είναι της γρίπης, το τριπλούν τετάνου-διφθερίτιδας-κοκκύτη, το τριπλούν ιλαράς-παρωτίτιδας-ερυθράς, της ανεμευλογιάς, του ιού των ανθρωπίνων θηλωμάτων (HPV), το συζευγμένο 13δύναμο του πνευμονιοκόκκου, το πολυσακχαριδικό του πνευμονιοκόκκου, το εμβόλιο του μηνιγγιτιδόκοκκου, της ηπατίτιδας Α, της ηπατίτιδας Β, του έρπητα ζωστήρα και του αιμόφιλου ινφλουέντσας τύπου b.
Κάθε ένα από αυτά συνιστάται για ορισμένες ηλικιακές ομάδες και σε ορισμένες δόσεις. Το εμβόλιο της γρίπης, λ.χ., συνιστάται να γίνεται μία φορά τον χρόνο σε όλα τα άτομα ηλικίας άνω των 60 ετών, καθώς και σε όσους ανήκουν στις ομάδες υψηλού κινδύνου για επιπλοκές στη γρίπη.
Το εμβόλιο του τετάνου-διφθερίτιδας (τύπου ενηλίκων) πρέπει να γίνεται μία φορά κάθε 10 χρόνια στις ηλικίες 19-65 ετών, αλλά μία φορά μέσα σ’ όλα αυτά τα χρόνια πρέπει να γίνει το τριπλούν που τον περιέχει (δηλαδή το εμβόλιο διφθερίτιδας-τετάνου-κοκύτη). Μετά τα 65, πάλι πρέπεινα γίνεται ανά 10ετία μία αναμνηστική δόση τετάνου-διφθερίτιδας.
Αντίστοιχα, για την προστασία από τον πνευμονιόκοκκο συνιστάται σε όλα τα άτομα ηλικίας άνω των 50 ετών να κάνουν μία δόση του 13δύναμου συζευγμένου εμβολίου για τον πνευμονιόκοκκο, ενώ στις ηλικίες κάτω των 50 ετών συνιστάται εμβολιασμός με το πολυσακχαριδικό 1 ή 2 φορές αλλά σε επιλεγμένα άτομα (ομάδες υψηλού κινδύνου για επιπλοκές από τον πνευμονιόκοκκο).
Ανάλογες συστάσεις υπάρχουν και για τα υπόλοιπα εμβόλια του προγράμματος, τα οποία καλύπτονται κατά 100% από τα ασφαλιστικά ταμεία όταν γίνονται στις ηλικίες και στις πληθυσμιακές ομάδες για τις οποίες προορίζονται.
Η παράλειψη μίας ή περισσότερων δόσεων σημαίνει ανεπαρκή προστασία εναντίον όλων αυτών των νοσημάτων.
ΠΗΓΗ: tanea.gr
ΑΠΟ http://www.real.gr
.JPG)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου