ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ

ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ
ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ: Η Πλάτη βρίσκεται περίπου 9 χιλιόμετρα[4] προς τα βορειοανατολικά των Φιλιατρών σε υψόμετρο 294[1][5] μέτρα και απέχει 10 περίπου χιλιόμετρα από τις ακτές του Ιονίου Πελάγους. ΙΣΤΟΡΙΑ: Το χωριό που βρίσκεται κάτω από το βουνό της Μάλης έχει μακρόχρονη ιστορία. Η παλαιότερη ονομασία του χωριού ήταν Καναλουπού, ενώ ως Πλάτη αναφέρεται από το 1956.[6][7] Πάντως το χωριό συναντάται με την ονομασία Καναλουπού ή Κανελουπού ή Καναλωπού και σε προγενέστερες βιβλιογραφικές πηγές-αναφορές. Ο οικισμός αναφέρεται, σε διάφορες απογραφές των Βενετών Προνοητών της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας, οι οποίες έγιναν στο χρονικό διάστημα της τριακονταετίας (1683/84-1715), κατά την οποία οι Βενετοί κατείχαν την Πελοπόννησο. Η Καναλουπού (Canalupu), ανήκε, το 1689, στην επαρχία της Αρκαδίας (ή Αρκαδιάς, δηλαδή την περιοχή της σημερινής Κυπαρισσίας), η οποία ήταν μια από τις 4 επαρχίες, στις οποίες χωριζόταν τότε το διαμέρισμα της Μεθώνης (επαρχία Φαναριού, επαρχία Αρκαδιάς, επαρχία Ναβαρίνου και επαρχία Μεθώνης).[8] Η Καναλουπού προσαρτήθηκε στον παλαιό Δήμο Εράνης το 1835,[9] ενώ αναφέρεται, το 1853 στον β΄ τόμο των «Ελληνικών» του Ιάκωβου Ρίζου Ραγκαβή ως χωριό του Δήμου Εράνης της Επαρχίας Τριφυλίας με πληθυσμό 115 κατοίκων, με βάση την απογραφή του 1851.[10] Το 1899 μεταφέρεται από το Νομό Μεσσηνίας και υπάγεται στον Νομό Τριφυλίας,[11] για μια περίπου δεκαετία, ως το 1909, που επανέρχεται ξανά στον Νομό Μεσσηνίας,[12] ως οικισμός της Επαρχίας Τριφυλίας. Το 1912 το χωριό της Καναλουπούς αποσπάται από τον Δήμο Εράνης και εντάσσεται στην Κοινότητα Χαλαζονίου, που είχε ως έδρα το Χαλαζόνι,[13][14] ως και το 1919,[15] που η Καναλουπού αποσπάται από την κοινότητα αυτή και ορίζεται έδρα της Κοινότητας Καναλουπούς.[16] Η Καναλουπού παρέμεινε έδρα της ομώνυμης κοινότητας, από το 1919 ως το 1956, που το χωριό μετονομάζεται σε Πλάτη και η Κοινότητα σε Κοινότητα Πλάτης,[17] και συνέχισε με το νέο όνομα ως έδρα της Κοινότητας Πλάτης από το 1956 ως το 1997, όταν τότε, στα πλαίσια των αλλαγών που επήλθαν στη τοπική αυτοδιοίκηση, μέσω του σχεδίου «Καποδίστριας», υπήχθη στον κατηργημένο Δήμο Φιλιατρών,[18] ως το 2010. Από το 2011, μετά τις νέες αλλαγές του σχεδίου «Καλλικράτης» ανήκει πλέον στον νέο Δήμο Τριφυλίας.[19][4] Ο δήμος αυτός, συστάθηκε με το Πρόγραμμα Καλλικράτης με την συνένωση των προϋπαρχόντων δήμων Αετού, Αυλώνος, Γαργαλιάνων, Κυπαρισσίας, Φιλιατρών και την κοινότητα Τριπύλας. ΑΠΟ http://www.hellenicaworld.com/Greece/Geo/gr/PlatiMessinias.html

Παρασκευή 28 Ιουνίου 2013

Το «Βόγιατζερ-1» πλησιάζει το διαστρικό χώρο

Μπορεί να συμβεί από στιγμή σε στιγμή, αλλά μπορεί να πάρει αρκετά ακόμα χρόνια. Ο λόγος για τον διαστημικό πρωτοπόρο, το σκάφος «Βόγιατζερ-1», που όλο και περισσότερο προσεγγίζει το έσχατο όριο του ηλιακού μας συστήματος, αλλά ακόμα δεν έχει κάνει την τελική και ιστορική έξοδο στο διαστρικό χώρο, εκεί όπου πλέον παύει η επίδραση του Ήλιου μας.
Τρεις νέες επιστημονικές εργασίες που δημοσιεύει σήμερα το κορυφαίο περιοδικό "Science" (μία από τις οποίες συνυπογράφει ο διακεκριμένος έλληνας ακαδημαϊκός Σταμάτης Κριμιζής), σύμφωνα με το BBC, το "Nature" και τους "Τάιμς της Νέας Υόρκης», δείχνουν ότι η συγκεκριμένη διαστημοσυσκευή, που πλέον απέχει περίπου 18,6 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα από τον Ήλιο (περίπου 125 φορές η απόσταση Γης - Ήλιου) και το σήμα της χρειάζεται 17 ώρες για να φθάσει στη Γη, έχει πλησιάσει περισσότερο από ποτέ να γίνει το πρώτο ανθρώπινο κατασκεύασμα, το οποίο θα ξανοιχτεί στο άγνωστο κενό του διαστρικού χώρου.
Σύμφωνα με τα νέα στοιχεία, το «Βόγιατζερ-1» πλησιάζει πλέον στην ηλιόπαυση, στα έσχατα σύνορα της ηλιόσφαιρας, της τεράστιας σφαίρας σωματιδίων που δημιουργείται από το μαγνητικό πεδίο του Ήλιου. Μόλις την διαπεράσει για τα καλά, τότε θα έχει επίσημα περάσει τα σύνορα του ηλιακού μας συστήματος. Αυτό θα όμως θα είναι σίγουρο μόνο όταν οι επιστήμονες δουν το οριστικό και αδιάψευστο σημάδι, την απότομη αλλαγή στην κατεύθυνση του μαγνητικού πεδίου που θα καταγράψει το σκάφος, κάτι που ακόμα δεν έχει συμβεί.
Το «Βόγιατζερ-1», μαζί με δίδυμό του «Βόγιατζερ-2», κατασκευάστηκαν από το Εργαστήριο Αεριοπροώθσης της NASA με τη βοήθεια του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνια (Caltech) και εκτοξεύτηκαν το 1977. Αφού πέρασαν κοντά από τον Δία, τον Κρόνο, τον Ουρανό και τον Ποσειδώνα, από το 1990 έβαλαν πλώρη για το αχανές διάστημα. Το «Βόγιατζερ-2», που εκτοξεύτηκε λίγες εβδομάδες αργότερα και ακολούθησε διαφορετική διαδρομή, βρίσκεται αρκετά πιο πίσω, σε απόσταση περίπου 15,1 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων από τον Ήλιο, δηλαδή κινείται για τα καλά ακόμα εντός της επικράτειας της ηλιόσφαιρας.
Οι επιστήμονες διευκρινίζουν ότι δεν μπορούν να είναι βέβαιοι πότε ακριβώς το προπορευόμενο «Βόγιατζερ-1», που κινείται με ταχύτητα περίπου 61.000 χλμ την ώρα, θα βγει από την ηλιόσφαιρα.
«Το Βόγιατζερ-1 μπορεί να απέχει μήνες ή και χρόνια για να εγκαταλείψει το ηλιακό σύστημα. Απλώς δεν το γνωρίζουμε», δήλωσε ο καθηγητής του πανεπιστημίου Τζον Χόπκινς Σταμάτης Κριμιζής, επικεφαλής του Γραφείου Διαστημικής Έρευνας και Τεχνολογίας της Ακαδημίας Αθηνών και πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Έρευνας και Τεχνολογίας (ΕΣΕΤ) της Ελλάδας. «Όμως η αναμονή είναι από μόνη της απίστευτα συναρπαστική, καθώς το Βόγιατζερ συνεχίζει να αψηφά τις προβλέψεις και μεταβάλλει τον τρόπο που σκεφτόμαστε γι' αυτή τη μυστηριώδη και θαυμαστή πύλη προς τον γαλαξία», πρόσθεσε ο έλληνας φυσικός.
«Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι υπάρχει κι άλλο στρώμα ανάμεσα σε αυτό που βρίσκεται τώρα το Βόγιατζερ και στο διαστρικό χώρο. Το μόνο ερώτημα είναι πόσο παχύ είναι αυτό το εξώτατο στρώμα», δήλωσε ο επικεφαλής επιστήμονας της αποστολής Εντ Στόουν του Caltech.
Οι νέες επιστημονικές δημοσιεύσεις εστιάζουν σε παρατηρήσεις που έκανε το σκάφος το 2012, όταν πέρυσι το καλοκαίρι εισήλθε στη λεγόμενη «μαγνητική λεωφόρο», που φαίνεται να συνδέει πια το «Βόγιατζερ» με το διαστρικό χώρο. Αυτό σημαίνει ότι οι επιστήμονες μπορούν πλέον να πάρουν μια γεύση του τελευταίου προτού το σκάφος εισέλθει επισήμως σε αυτό τον χώρο ανάμεσα στα άστρα, περνώντας οριστικά μέσα από την λεγόμενη «ηλιόπαυση».
Σε μεταβατική φάση το σκάφος
Ο Σταμάτης Κριμιζής ο οποίος εδώ και χρόνια είναι ο επικεφαλής ερευνητής και υπεύθυνος για το όργανο του σκάφους που ανιχνεύει τα φορτισμένα σωματίδια χαμηλής ενέργειας, δήλωσε ότι κατά την είσοδο του «Βόγιατζερ-1» στη μαγνητική λεωφόρο, «παρατηρήσαμε μια δραματική και απότομη εξαφάνιση των ηλιακής προέλευσης σωματιδίων. Μειώθηκαν πάνω από 1.000 φορές σε ένταση, σαν να υπήρχε μια τεράστια αντλία κενού στην είσοδο της μαγνητικής λεωφόρου. Ποτέ πριν δεν είχαμε γίνει μάρτυρες μιας τέτοιας μείωσης, παρά μόνο όταν το Βόγιατζερ-1 βγήκε από τη γιγάντια μαγνητόσφαιρα του Δία πριν από περίπου 34 χρόνια».
Αυτή η παρατήρηση, καθώς και άλλες, όπως ο εντοπισμός για πρώτη φορά σωματιδίων (γαλαξιακών κοσμικών ακτίνων χαμηλής ενέργειας) που προέρχονται από το διαστρικό χώρο, δείχνουν ότι το σκάφος βρίσκεται ακόμα σε μια μεταβατική περιοχή πριν εισέλθει οριστικά στο χώρο ανάμεσα στα άστρα. Και τα δύο «Βόγιατζερ» έχουν αρκετή ενέργεια, χάρη στις πυρηνικές μπαταρίες πλουτωνίου τους, για να λειτουργούν τουλάχιστον έως το 2020.
 
ΑΠΟ http://www.pelop.gr/
By -
Ετικέτες

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)