ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ

ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ
ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ: Η Πλάτη βρίσκεται περίπου 9 χιλιόμετρα[4] προς τα βορειοανατολικά των Φιλιατρών σε υψόμετρο 294[1][5] μέτρα και απέχει 10 περίπου χιλιόμετρα από τις ακτές του Ιονίου Πελάγους. ΙΣΤΟΡΙΑ: Το χωριό που βρίσκεται κάτω από το βουνό της Μάλης έχει μακρόχρονη ιστορία. Η παλαιότερη ονομασία του χωριού ήταν Καναλουπού, ενώ ως Πλάτη αναφέρεται από το 1956.[6][7] Πάντως το χωριό συναντάται με την ονομασία Καναλουπού ή Κανελουπού ή Καναλωπού και σε προγενέστερες βιβλιογραφικές πηγές-αναφορές. Ο οικισμός αναφέρεται, σε διάφορες απογραφές των Βενετών Προνοητών της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας, οι οποίες έγιναν στο χρονικό διάστημα της τριακονταετίας (1683/84-1715), κατά την οποία οι Βενετοί κατείχαν την Πελοπόννησο. Η Καναλουπού (Canalupu), ανήκε, το 1689, στην επαρχία της Αρκαδίας (ή Αρκαδιάς, δηλαδή την περιοχή της σημερινής Κυπαρισσίας), η οποία ήταν μια από τις 4 επαρχίες, στις οποίες χωριζόταν τότε το διαμέρισμα της Μεθώνης (επαρχία Φαναριού, επαρχία Αρκαδιάς, επαρχία Ναβαρίνου και επαρχία Μεθώνης).[8] Η Καναλουπού προσαρτήθηκε στον παλαιό Δήμο Εράνης το 1835,[9] ενώ αναφέρεται, το 1853 στον β΄ τόμο των «Ελληνικών» του Ιάκωβου Ρίζου Ραγκαβή ως χωριό του Δήμου Εράνης της Επαρχίας Τριφυλίας με πληθυσμό 115 κατοίκων, με βάση την απογραφή του 1851.[10] Το 1899 μεταφέρεται από το Νομό Μεσσηνίας και υπάγεται στον Νομό Τριφυλίας,[11] για μια περίπου δεκαετία, ως το 1909, που επανέρχεται ξανά στον Νομό Μεσσηνίας,[12] ως οικισμός της Επαρχίας Τριφυλίας. Το 1912 το χωριό της Καναλουπούς αποσπάται από τον Δήμο Εράνης και εντάσσεται στην Κοινότητα Χαλαζονίου, που είχε ως έδρα το Χαλαζόνι,[13][14] ως και το 1919,[15] που η Καναλουπού αποσπάται από την κοινότητα αυτή και ορίζεται έδρα της Κοινότητας Καναλουπούς.[16] Η Καναλουπού παρέμεινε έδρα της ομώνυμης κοινότητας, από το 1919 ως το 1956, που το χωριό μετονομάζεται σε Πλάτη και η Κοινότητα σε Κοινότητα Πλάτης,[17] και συνέχισε με το νέο όνομα ως έδρα της Κοινότητας Πλάτης από το 1956 ως το 1997, όταν τότε, στα πλαίσια των αλλαγών που επήλθαν στη τοπική αυτοδιοίκηση, μέσω του σχεδίου «Καποδίστριας», υπήχθη στον κατηργημένο Δήμο Φιλιατρών,[18] ως το 2010. Από το 2011, μετά τις νέες αλλαγές του σχεδίου «Καλλικράτης» ανήκει πλέον στον νέο Δήμο Τριφυλίας.[19][4] Ο δήμος αυτός, συστάθηκε με το Πρόγραμμα Καλλικράτης με την συνένωση των προϋπαρχόντων δήμων Αετού, Αυλώνος, Γαργαλιάνων, Κυπαρισσίας, Φιλιατρών και την κοινότητα Τριπύλας. ΑΠΟ http://www.hellenicaworld.com/Greece/Geo/gr/PlatiMessinias.html

Τετάρτη 29 Αυγούστου 2012

Στροφή των Ελλήνων σε γεωργία και κτηνοτροφία...

Στην αναζωογόνηση της ελληνικής υπαίθρου ψάχνουν όλο και περισσότεροι τελευταία, μαζί και η κυβέρνηση, τη διέξοδο από τη στενωπό της ύφεσης. Ο πρωθυπουργός κ. Αντώνης Σαμαράς έχει πει ότι η γεωργία αποτελεί έναν από τους τρεις πυλώνες για την ανάκαμψη της οικονομίας. Το στοίχημα για τον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης καθηγητή Αθανάσιο Τσαυτάρη είναι να καταφέρει να οδηγήσει τον αγροτικό τομέα στο μέλλον, υπό τις παρούσες δυσμενείς συνθήκες, με απαξιωμένη την έρευνα και την καινοτομία και με ένα γεωργικό μοντέλο το οποίο διαμορφώθηκε στηριζόμενο μόνο στις κοινοτικές επιδοτήσεις, που αργά ή γρήγορα θα
πέθαινε. Μόνη λύση σήμερα η επιστροφή στις δυναμικές παραδοσιακές καλλιέργειες, η δημιουργία ισχυρής αγροτικής έρευνας, η υποστήριξη ομάδων νέων αγροτών, η ενίσχυση της μεταποιητικής βιομηχανίας, των εξαγωγών και της καινοτομίας, αλλά και ο εξορθολογισμός του συνεταιριστικού κινήματος. Τα πάντα από την αρχή δηλαδή!
Δεκαετίες «ερήμωσης» της ελληνικής υπαίθρου – με αγρότες να κυνηγούν τις χρυσές επιδοτήσεις εις βάρος παραδοσιακών και αποδοτικών καλλιεργειών, όπως τα όσπρια, το σιτάρι και το κριθάρι, με το συνεταιριστικό κίνημα σταδιακά να εκφυλίζεται και τις μεταποιητικές επιχειρήσεις να αργοπεθαίνουν – οδήγησαν σε μια Ελλάδα ελλειμματική σε γεωργικά προϊόντα και εξαρτώμενη από τις εισαγωγές για τη διατροφή του πληθυσμού της. Την ίδια ώρα, όσα εξαιρετικής ποιότητας ελληνικά προϊόντα παράγονται ακόμη, όπως το σκληρό σιτάρι, χύμα κρασί και έξτρα παρθένο ελαιόλαδο, δεν φτάνουν στο τραπέζι μας διότι ξένες εταιρείες – ιταλικές, γερμανικές κ.ά. – τα αγοράζουν, τα μεταποιούν και τα διακινούν ως δικά τους. «Λίγοι γνωρίζουν ότι τα ονομαστά ζυμαρικά που παράγουν οι Ιταλοί φτιάχνονται με το εξαιρετικής ποιότητας ελληνικό σκληρό σιτάρι» λέει ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης καθηγητής κ. Αθανάσιος Τσαυτάρης. Λανθασμένες (ή και απλώς ανύπαρκτες) προτεραιότητες των ελληνικών κυβερνήσεων τα τελευταία τριάντα χρόνια, σε συνδυασμό με τις κομβικές αλλαγές που έφερε στην ελληνική γεωργία και κτηνοτροφία η είσοδος στην ευρωπαϊκή κοινότητα και η εφαρμογή της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ), οδήγησαν στη συρρίκνωση και υποβάθμιση της ελληνικής γεωργίας.
Θα μπορούσαν να αλλάξουν τη σημερινή εικόνα της ελληνικής υπαίθρου οι περίπου 1,5 εκατομμύριο αστοί, από την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, οι οποίοι σύμφωνα με έρευνα του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης (Μάρτιος 2012) επιθυμούν να ασχοληθούν με τη γεωργία
Posted in: ,,,,,
By -
Ετικέτες

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)