Το ΜΙΤ σχεδιάζει νέο υπερηχητικό εμπορικό αεροσκάφος

Το ΜΙΤ σχεδιάζει νέο υπερηχητικό εμπορικό αεροσκάφος

Μετά από εννιά χρόνια διακοπής των υπερηχητικών υπερατλαντικών πτήσεων λόγω της απόσυρσης των περίφημων Κονκόρντ το φημισμένο αμερικανικό πανεπιστήμιο ανοίγει νέους δρόμους.

Μπορεί το 2003 να σήμανε το τέλος των εμπορικών υπερηχητικών ταξιδιών, με την απόσυρση του θρυλικού Κονκόρντ, ωστόσο το Πανεπιστήμιο MIT φαίνεται να ανοίγει νέους δρόμους για τις πολυτελείς υπερατλαντικές πτήσεις.

Συγκεκριμένα, πρόκειται για ένα σχέδιο του Πανεπιστημίου, το οποίο αφορά ένα διπλάνο ή διπτέρυγο αεροπλάνο, αεροσκάφος, δηλαδή, που διαθέτει δύο φτερά σε κάθε πλευρά. Το πρωτότυπο αεροπλάνο το έχουν ονομάσει χαρακτηριστικά «biplane».

Οι ερευνητές του MIT, χρησιμοποιώντας ψηφιακά μοντέλα στον υπολογιστή, έχουν δοκιμάσει το πρωτότυπο διπτέρυγο και διαπίστωσαν ότι προκαλεί αρκετά μειωμένη ηχορύπανση (sonic boom, στη γλώσσα της αεροναυπηγικής) και κυρίως χρειάζεται λιγότερα καύσιμα.

«Το sonic boom είναι τα κρουστικά κύματα που προκαλούνται από τα υπερηχητικά αεροπλάνα. Ο ήχος μοιάζει με εκείνον του πυροβολισμού. Η ηχορύπανση ήταν ένας από τους βασικούς λόγους που σταμάτησε η κυκλοφορία τους», αναφέρει ο ερευνητής του MIT, Qiqi Wang.

Το Κονκόρντ μετέφερε επιβάτες από τη Νέα Υόρκη στο Παρίσι, με διάρκεια πτήσης μόλις τρεισήμισι ωρών.

Με το πέρασμα του χρόνου, τόσο τα ακριβά εισιτήρια, το υψηλό κόστος των καυσίμων, ο περιορισμένος αριθμός θέσεων, όσο και οι αμέτρητες διαμαρτυρίες για την ανυπόφορη ηχορύπανση, ήταν οι λόγοι που οδήγησαν στην απόσυρση των υπερηχητικών τζετ.

Ο Wang και οι συνεργάτες του σχεδίασαν ένα αεροπλάνο με δύο φτερά σε κάθε πλευρά, το ένα τοποθετημένο πάνω στο άλλο, και ευελπιστούν πως αυτή η καινοτομία θα εκμηδενίσει τα κρουστικά κύματα.

Να σημειώσουμε ότι η αρχική ιδέα ανήκει στον Γερμανό μηχανικό, Adolf Busemann. Τη δεκαετία του 1950, ο Busemann είχε σχεδιάσει ένα από τα πρώτα διπτέρυγα, τα οποία καταργούσαν ουσιαστικά τα κρουστικά κύματα σε υπερηχητικές ταχύτητες.

Η ερευνητική ομάδα του MIT δοκίμασε 700 διαφορετικές παραλλαγές στη τοποθέτηση των φτερών και σε δεκάδες διαφορετικές ταχύτητες. Τελικά κατέληξαν στο σχέδιο που παρουσιάζεται στη παρακάτω εικόνα, το οποίο επιτρέπει στον αέρα να ρέει, μειώνοντας στο ήμισυ την οπισθέλκουσα των συμβατικών υπερηχητικών αεροσκαφών, όπως του Κονκόρντ.

Κανονικά, όταν ένα συμβατικό τζετ πλησιάζει τη ταχύτητα του ήχου, ο αέρας αρχίζει να συμπιέζει το μπροστινό και οπίσθιο μέρος του αεροπλάνου.

Καθώς το αεροπλάνο φτάνει και ξεπερνάει την ταχύτητα του ήχου (Mach 1), η απότομη αύξηση στη πίεση του αέρα προκαλεί δύο τεράστια κρουστικά κύματα, τα οποία ακτινοβολούν στα δύο άκρα του αεροσκάφους και παράγεται μια τεράστια ηχητική έκρηξη. 

 

ΑΠΟ http://www.pelop.gr