Φανταστείτε ένα σκηνικό: τελειώνετε από τη δουλειά, κατευθύνεστε προς το αυτοκίνητο για να πάτε σπίτι και παρατηρείτε μια κηλίδα κάτω από το αυτοκίνητο. Τι είναι;
Από που μπορεί να προέρχεται; Κινδυνεύει το μοτέρ; Όλες οι απαντήσεις, ευθύς αμέσως.Από που προέρχεται;
Καταρχάς, παίζει σημαντικό ρόλο το χρώμα της κηλίδας. Κόκκινο συνήθως σημαίνει υγρά μετάδοσης. Πιο σπάνια, μπορεί να σημαίνει αντιψυκτικό. Πιο ανοιχτό κόκκινο, προς ροζ, μεταφράζεται σε υγρό από το υδραυλικό τιμόνι. Το πιο ακίνδυνο χρώμα είναι το μπλε, που σημαίνει πως υπάρχει διαρροή από το υγρό των καθαριστήρων. Η πιο επικίνδυνη εικόνα έχει χρώμα σκούρου καφέ, που υλοποιεί το απευκταίο σενάριο της διαρροής λαδιού. Ακόμα χειρότερα, μπορεί να είναι πολυκαιρισμένο υγρό φρένων. Το γιατί η διαρροή λαμβάνει χώρα όταν το αυτοκίνητο είναι παρκαρισμένο, είναι άλλο ζήτημα.
Όταν ο κινητήρας λειτουργεί, θερμαίνεται. Κατ’ επέκταση, διαστέλλονται τα μέταλλα. Μεταξύ των οποίων η φλάντζα και η κεφαλή. Αν κάτι από τα δύο είναι υπέρμετρα φθαρμένο, με το σβήσιμο του κινητήρα και το κρύωμά του, η συστολή των μετάλλων δημιουργεί κενά μεταξύ τους. Κάτι που επιτρέπει τη διαρροή λαδιού όταν το αυτοκίνητο είναι σταματημένο.
Το ίδιο συμβαίνει και αν έχουμε φίλτρο λαδιού στα τελευταία του ή μπουκωμένο. Κατά την οδήγηση, η ροή του λαδιού δεν φανερώνει κάποιο πρόβλημα. Όταν σταματήσουμε όμως, το φθαρμένο φίλτρο ποτίζεται από το λάδι και αρχίζει να στάζει. Ένοχο μπορεί να είναι και το καπάκι του κάρτερ, το οποίο μπορεί να έχει λασκάρει λόγω κραδασμών ή να μην έχει σφραγίσει επαρκώς σε διαδικασία συντήρησης.
Πρόβλημα στη φλάντζα μπορεί να δημιουργηθεί και μέσω ψυκτικού. Αν δεν υπάρχει επαρκής ποσότητα, ο κινητήρας υπερθερμαίνεται. Η προαναφερθείσα αλληλουχία διαστολής-συστολής λαβαίνει χώρα ταχύτερα και πιο έντονα, προκαλώντας διαρροή ακόμα κι αν φλάντζα είναι σχετικά καινούργια.
Μπορώ να οδηγήσω αφού προσέξω την κηλίδα;
Εδώ κρίσιμη σημασία έχουν τέσσερις παράγοντες: το μέγεθος της κηλίδας, η διαδρομή, το μέγεθος του κάρτερ και το πόσο πρόσφατα έχουν αλλαχτεί τα λάδια.
Όσο μεγαλύτερη η κηλίδα, τόσο εντονότερη η διαρροή. Άρα και τόσο μεγαλύτερη η πτώση στη στάθμη του εκάστοτε υγρού, λόγου χάρη λαδιού στο κάρτερ. Αν οδηγείτε για σύντομες διαδρομές, ας πούμε 10 χιλιομέτρων καθημερινά, μπορείτε να χρησιμοποιείτε το αυτοκίνητο μέχρι να επισκεφθείτε το συνεργείο.
Αν οι αποστάσεις είναι μεγαλύτερες ή περιλαμβάνουν μεγάλα διαστήματα σε πηγμένους δρόμους, όπου το αυτοκίνητο μένει στάσιμο με το μοτέρ στο ρελαντί, τότε και η διαρροή επιδεινώνεται και ο κινητήρας καλείται να αντεπεξέλθει σε δύσκολες συνθήκες με έλλειμμα στο αποθεματικό λαδιού. Σε τέτοιες περιπτώσεις, καλύτερα να αφήσετε το αυτοκίνητο και να πάτε με ΜΜΜ ή ταξί, παρά να ρισκάρετε εκτεταμένη ζημιά στο μοτέρ.
Αν το κάρτερ είναι μεγάλο, τότε ακόμα και με διαρροή το πιθανότερο είναι να έχει μπόλικο λάδι (με την προϋπόθεση ότι έχετε ελέγξει τη βέργα και είναι στο απαιτούμενο όριο). Επίσης, αν έχετε αλλάξει πρόσφατα λάδια, τότε το κύκλωμα λειτουργεί με φρέσκο και σωστά πληρωμένο κάρτερ. Αν έχει περάσει καιρός, τότε φυσιολογικά η ποσότητα στη δεξαμενή είναι μειωμένη, άρα και πιο πιθανό να δημιουργηθούν σοβαρά ζητήματα (όπως στέγνωμα του κυκλώματος, τριβές μεταξύ κινούμενων μερών και λοιπά καταστροφικά).
Τι κάνω;
Προφανώς η ενδεδειγμένη λύση είναι η επίσκεψη στο συνεργείο. Μέχρι να γίνει, ελέγχετε τη στάθμη πριν και μετά από κάθε φορά που μετακινείστε. Συμπληρώνετε όπου χρειάζεται και αφήνετε το αυτοκίνητο στην άκρη αν διαπιστώσετε μεγάλη κηλίδα ή παρατηρήσετε πως το συμπλήρωμα υγρών απαιτεί μεγάλη ποσότητα.
ΑΠΟ https://www.autogreeknews.gr
.JPG)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου