ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ

ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ
ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ: Η Πλάτη βρίσκεται περίπου 9 χιλιόμετρα[4] προς τα βορειοανατολικά των Φιλιατρών σε υψόμετρο 294[1][5] μέτρα και απέχει 10 περίπου χιλιόμετρα από τις ακτές του Ιονίου Πελάγους. ΙΣΤΟΡΙΑ: Το χωριό που βρίσκεται κάτω από το βουνό της Μάλης έχει μακρόχρονη ιστορία. Η παλαιότερη ονομασία του χωριού ήταν Καναλουπού, ενώ ως Πλάτη αναφέρεται από το 1956.[6][7] Πάντως το χωριό συναντάται με την ονομασία Καναλουπού ή Κανελουπού ή Καναλωπού και σε προγενέστερες βιβλιογραφικές πηγές-αναφορές. Ο οικισμός αναφέρεται, σε διάφορες απογραφές των Βενετών Προνοητών της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας, οι οποίες έγιναν στο χρονικό διάστημα της τριακονταετίας (1683/84-1715), κατά την οποία οι Βενετοί κατείχαν την Πελοπόννησο. Η Καναλουπού (Canalupu), ανήκε, το 1689, στην επαρχία της Αρκαδίας (ή Αρκαδιάς, δηλαδή την περιοχή της σημερινής Κυπαρισσίας), η οποία ήταν μια από τις 4 επαρχίες, στις οποίες χωριζόταν τότε το διαμέρισμα της Μεθώνης (επαρχία Φαναριού, επαρχία Αρκαδιάς, επαρχία Ναβαρίνου και επαρχία Μεθώνης).[8] Η Καναλουπού προσαρτήθηκε στον παλαιό Δήμο Εράνης το 1835,[9] ενώ αναφέρεται, το 1853 στον β΄ τόμο των «Ελληνικών» του Ιάκωβου Ρίζου Ραγκαβή ως χωριό του Δήμου Εράνης της Επαρχίας Τριφυλίας με πληθυσμό 115 κατοίκων, με βάση την απογραφή του 1851.[10] Το 1899 μεταφέρεται από το Νομό Μεσσηνίας και υπάγεται στον Νομό Τριφυλίας,[11] για μια περίπου δεκαετία, ως το 1909, που επανέρχεται ξανά στον Νομό Μεσσηνίας,[12] ως οικισμός της Επαρχίας Τριφυλίας. Το 1912 το χωριό της Καναλουπούς αποσπάται από τον Δήμο Εράνης και εντάσσεται στην Κοινότητα Χαλαζονίου, που είχε ως έδρα το Χαλαζόνι,[13][14] ως και το 1919,[15] που η Καναλουπού αποσπάται από την κοινότητα αυτή και ορίζεται έδρα της Κοινότητας Καναλουπούς.[16] Η Καναλουπού παρέμεινε έδρα της ομώνυμης κοινότητας, από το 1919 ως το 1956, που το χωριό μετονομάζεται σε Πλάτη και η Κοινότητα σε Κοινότητα Πλάτης,[17] και συνέχισε με το νέο όνομα ως έδρα της Κοινότητας Πλάτης από το 1956 ως το 1997, όταν τότε, στα πλαίσια των αλλαγών που επήλθαν στη τοπική αυτοδιοίκηση, μέσω του σχεδίου «Καποδίστριας», υπήχθη στον κατηργημένο Δήμο Φιλιατρών,[18] ως το 2010. Από το 2011, μετά τις νέες αλλαγές του σχεδίου «Καλλικράτης» ανήκει πλέον στον νέο Δήμο Τριφυλίας.[19][4] Ο δήμος αυτός, συστάθηκε με το Πρόγραμμα Καλλικράτης με την συνένωση των προϋπαρχόντων δήμων Αετού, Αυλώνος, Γαργαλιάνων, Κυπαρισσίας, Φιλιατρών και την κοινότητα Τριπύλας. ΑΠΟ http://www.hellenicaworld.com/Greece/Geo/gr/PlatiMessinias.html

Τετάρτη 1 Ιουλίου 2015

Νέοι θησαυροί στον βυθό της Δήλου

ΑΠΟ ΕΘΝΟΣ «E» 30/6


Δύο αποθηκευτικά αγγεία, ο χώρος όπου αυτά φυλάσσονταν, και λιθόπλινθοι της προκυμαίας της Δήλου εντοπίστηκαν κατά την πρόσφατη έρευνα που έκανε η Εφορεία Εναλίων Αρχαιοτήτων σε συνεργασία με το Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών (ΕΙΕ) στη βορειοανατολική πλευρά της Δήλου.


Καθαρισμός των αγγείων που βρίσκονται σε βάθος περίπου 1,5-2 μέτρων. Κατά τη διάρκεια της έρευνας καθαρίστηκαν όλα τα αποθηκευτικά
αγγεία, ενώ εντοπίστηκε και αποτυπώθηκε επιπλέον σε βάθος περίπου 70 εκατοστών χώρος ο οποίος φέρει κατά χώρα πακτωμένα και σε κανονική διάταξη άλλα 15 αποθηκευτικά αγγεία
Σκοπός της θαλάσσιας έρευνας ήταν να επαναπροσδιοριστούν και να αποτυπωθούν τα κατάλοιπα, που βρίσκονται στη βορειοανατολική πλευρά του νησιού, στη θαλάσσια περιοχή της συνοικίας του Σταδίου. Οι αρχαιολόγοι θεωρούσαν παλαιότερα ότι επρόκειτο για λιμάνι, αλλά τον περασμένο Οκτώβριο διαπίστωσαν ότι είναι οικιστικά κατάλοιπα, που αποτελούν τα προς Ανατολάς όρια της συνοικίας του Σταδίου.
Στο συμπέρασμα αυτό είχε οδηγηθεί η Εφορεία από την παρουσία δαπέδου σε βάθος περίπου 1,5-2 μέτρων, στο ανατολικό όριο του οποίου ήταν πακτωμένα και σε κανονική διάταξη 16 πήλινα αγγεία, που σώζονται κατά το ήμισυ. Από εκεί προέρχονται και τα δύο που εντοπίσθηκαν φέτος.
Κατά τη διάρκεια της έρευνας καθαρίστηκαν όλα τα αποθηκευτικά αγγεία. Το σύνολο των 18 αποθηκευτικών αγγείων (μαζί με τα δύο νέα) αποτυπώθηκε εκ νέου με γραφική και με φωτογραφική μέθοδο. Εντοπίστηκε και αποτυπώθηκε επιπλέον σε βάθος περίπου 70 εκατοστών χώρος ο οποίος φέρει κατά χώρα πακτωμένα και σε κανονική διάταξη άλλα 15 αποθηκευτικά αγγεία.
Αποψη προς Ανατολάς του δαπέδου με 18 πήλινα αγγεία σε διάταξη
Ο δεύτερος αυτός χώρος εντάσσεται σε ένα κτίσμα με τουλάχιστον 5 χώρους, το οποίο βρίσκεται κατά μήκος του αιγιαλού και περικλείεται από δύο δρόμους. Το δάπεδο του κτίσματος αυτού έχει ενσωματωθεί στον ψηφιδοπαγή αιγιαλό. Ο χώρος με τα 15 αγγεία βρίσκεται σε απόσταση περίπου 10 μέτρων από την ακτογραμμή. Αποτυπώθηκαν με γραφική και με φωτογραφική μέθοδο οι τοίχοι του κτίσματος αυτού, όπως επίσης και 9 πεσμένα τμήματα κιόνων, τα οποία φαίνεται ότι αποτελούν μέρη της κιονοστοιχίας του κτίσματος. Ακόμη εντοπίστηκαν και φωτογραφήθηκαν λιθόπλινθοι μεγάλων διαστάσεων στην επέκταση του χώρου με τα 18 πακτωμένα αγγεία. Οι λιθόπλινθοι αυτοί αποτελούσαν την προς Ανατολάς ευρισκόμενη προκυμαία της συνοικίας του Σταδίου. Οι υποβρύχιες έρευνες στη Δήλο αποσαφηνίζουν τη χρήση των βυθισμένων κτιρίων στη Συνοικία του Σταδίου. Φαίνεται ότι και στην περιοχή αυτή λειτουργούσε ένα δεύτερο λιμάνι εμπορικό, με χρήση βοηθητική στο κεντρικό αρχαίο λιμάνι της Δήλου στα δυτικά του νησιού.
Η Δήλος, μια βραχονησίδα μόλις 5 χλμ. μήκους και 1300 μ. πλάτους, ήταν στην αρχαιότητα ιερό νησί, επειδή εδώ γεννήθηκε ο Απόλλωνας και η Αρτεμις, δύο από τους πιο σημαντικούς θεούς του ελληνικού πανθέου όπως αναφέρει ο Παναγιώτης Χατζηδάκης που την έχει μελετήσει ιδιαιτέρως.
Το Απολλώνιο Ιερό, εδραιωμένο ήδη από τους ομηρικούς χρόνους, έφθασε στη μεγαλύτερη ακμή του στη διάρκεια των αρχαϊκών (7ος-6ος) και κλασικών (5ος-4ος αι. π.Χ.) χρόνων.
Από το τέλος του 5ου αι. π.Χ., υπήρχαν ήδη λίγες κατοικίες και αγροικίες γύρω από το ιερό. H πόλη αναπτύχθηκε μέσα σε λίγες δεκαετίες μετά το 166 π.Χ., όταν οι Ρωμαίοι, που ρύθμιζαν πλέον τις τύχες του Αιγαίου, κήρυξαν ατέλεια για το λιμάνι της. Το μικρό νησί πολύ σύντομα έγινε το μεγαλύτερο εμπορικό κέντρο της οικουμένης. Υπολογίζεται ότι στις αρχές του 1ου αι. π.Χ. κατοικούσαν περίπου 30.000 άνθρωποι.
Στην αρχαιολογική έρευνα συμμετείχαν η επιστημονική υπεύθυνη και καταδυόμενη αρχαιολόγος Μαγδαληνή Αθανασούλα, ο καταδυόμενος εργατοτεχνίτης Σπυρίδων Μουρέας και ο καταδυόμενος αρχιτεχνίτης Λουδοβίκος Μερσενιέ. Από το ΕΙΕ, η επιστημονική υπεύθυνη, η καταδυόμενη αρχιτέκτονας μηχανικός και αρχαιολόγος Δρ Μάνθα Ζαρμακούπη και ως εξωτερικός συνεργάτης ο καταδυόμενος αρχαιολόγος Αλέξης Τούρτας.

ΑΠΟ http://www.ethnos.gr/
By -
Ετικέτες

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)