ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ

ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ
ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ: Η Πλάτη βρίσκεται περίπου 9 χιλιόμετρα[4] προς τα βορειοανατολικά των Φιλιατρών σε υψόμετρο 294[1][5] μέτρα και απέχει 10 περίπου χιλιόμετρα από τις ακτές του Ιονίου Πελάγους. ΙΣΤΟΡΙΑ: Το χωριό που βρίσκεται κάτω από το βουνό της Μάλης έχει μακρόχρονη ιστορία. Η παλαιότερη ονομασία του χωριού ήταν Καναλουπού, ενώ ως Πλάτη αναφέρεται από το 1956.[6][7] Πάντως το χωριό συναντάται με την ονομασία Καναλουπού ή Κανελουπού ή Καναλωπού και σε προγενέστερες βιβλιογραφικές πηγές-αναφορές. Ο οικισμός αναφέρεται, σε διάφορες απογραφές των Βενετών Προνοητών της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας, οι οποίες έγιναν στο χρονικό διάστημα της τριακονταετίας (1683/84-1715), κατά την οποία οι Βενετοί κατείχαν την Πελοπόννησο. Η Καναλουπού (Canalupu), ανήκε, το 1689, στην επαρχία της Αρκαδίας (ή Αρκαδιάς, δηλαδή την περιοχή της σημερινής Κυπαρισσίας), η οποία ήταν μια από τις 4 επαρχίες, στις οποίες χωριζόταν τότε το διαμέρισμα της Μεθώνης (επαρχία Φαναριού, επαρχία Αρκαδιάς, επαρχία Ναβαρίνου και επαρχία Μεθώνης).[8] Η Καναλουπού προσαρτήθηκε στον παλαιό Δήμο Εράνης το 1835,[9] ενώ αναφέρεται, το 1853 στον β΄ τόμο των «Ελληνικών» του Ιάκωβου Ρίζου Ραγκαβή ως χωριό του Δήμου Εράνης της Επαρχίας Τριφυλίας με πληθυσμό 115 κατοίκων, με βάση την απογραφή του 1851.[10] Το 1899 μεταφέρεται από το Νομό Μεσσηνίας και υπάγεται στον Νομό Τριφυλίας,[11] για μια περίπου δεκαετία, ως το 1909, που επανέρχεται ξανά στον Νομό Μεσσηνίας,[12] ως οικισμός της Επαρχίας Τριφυλίας. Το 1912 το χωριό της Καναλουπούς αποσπάται από τον Δήμο Εράνης και εντάσσεται στην Κοινότητα Χαλαζονίου, που είχε ως έδρα το Χαλαζόνι,[13][14] ως και το 1919,[15] που η Καναλουπού αποσπάται από την κοινότητα αυτή και ορίζεται έδρα της Κοινότητας Καναλουπούς.[16] Η Καναλουπού παρέμεινε έδρα της ομώνυμης κοινότητας, από το 1919 ως το 1956, που το χωριό μετονομάζεται σε Πλάτη και η Κοινότητα σε Κοινότητα Πλάτης,[17] και συνέχισε με το νέο όνομα ως έδρα της Κοινότητας Πλάτης από το 1956 ως το 1997, όταν τότε, στα πλαίσια των αλλαγών που επήλθαν στη τοπική αυτοδιοίκηση, μέσω του σχεδίου «Καποδίστριας», υπήχθη στον κατηργημένο Δήμο Φιλιατρών,[18] ως το 2010. Από το 2011, μετά τις νέες αλλαγές του σχεδίου «Καλλικράτης» ανήκει πλέον στον νέο Δήμο Τριφυλίας.[19][4] Ο δήμος αυτός, συστάθηκε με το Πρόγραμμα Καλλικράτης με την συνένωση των προϋπαρχόντων δήμων Αετού, Αυλώνος, Γαργαλιάνων, Κυπαρισσίας, Φιλιατρών και την κοινότητα Τριπύλας. ΑΠΟ http://www.hellenicaworld.com/Greece/Geo/gr/PlatiMessinias.html

Κυριακή 26 Οκτωβρίου 2014

Κυριακή ΣΤ΄ Λουκά – Ο Μεγαλομάρτυς άγιος Δημήτριος

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ του αγίου: Β´ Τιμ. 1-10
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ της Κυριακής : Λουκ. η´ 26-39
Ἦχος: γ´.— Ἑωθινόν: Θ´
Ο ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
Μὲ λαμπρότητα καὶ μεγαλοπρέπεια ἑορτάζει ἡ Ἐκ­κλησία μας τὴ μνήμη τοῦ ἁγίου ἐνδόξου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου τοῦ μυροβλύτου, ἡ ὁποία συμ­πίπτει μὲ τὴ σημερινὴ Κυριακή.
Στὴν ἀποστολικὴ περικοπή, ποὺ ἀναγινώσκεται πρὸς τιμὴν τοῦ ἁγίου Μεγαλομάρτυρος, ὁ ἀπόστολος Παῦλος καλεῖ τὸν μαθητή του Τιμόθεο νὰ ἐμπιστευθεῖ τὸ ἔργο τῆς κατηχήσεως σὲ πιστοὺς ἀνθρώπους, «οἵτινες ἱκανοὶ ἔσον­ται καὶ ἑτέρους διδάξαι», οἱ ὁποῖοι δηλαδὴ θὰ εἶναι ἱκανοὶ νὰ μεταδώσουν μὲ ἀκρίβεια τὶς πολύτιμες ἀλήθειες τοῦ Εὐαγγελίου καὶ σὲ ἄλλες ψυχές.
Αὐτὸ τὸ ὑπεύθυνο ἔργο τῆς διδασκαλίας ἀνέλαβε ἀπὸ τότε ποὺ βαπτίστηκε χριστιανὸς ὁ νεαρὸς Δημήτριος, ὁ ὁποῖος, ἂν καὶ ἐργαζόταν ὡς ἀξιωματικὸς τοῦ ρωμαϊκοῦ στρατοῦ καὶ κατεῖχε τὴν ἀνώτερη διοικητικὴ θέση στὴν περιοχὴ τῆς σημερινῆς Μακεδονίας, ἀφιερώθηκε στὴ διακονία τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ. Κάθε μέρα στὴ Θεσσαλονίκη συγκεντρώνον­ταν γύ­ρω του πλήθη ἀνθρώπων, μικρῶν καὶ
μεγάλων, καὶ ἄκουγαν τὶς διδαχές του.

Πόσο γλυκὰ ἦταν τὰ λόγια ποὺ στάλαζε στὶς ψυχές τους τὸ στόμα τοῦ ἁγίου Δημητρίου! Ὁ νέος κατηχητὴς ἦταν ἑλκυστικὸς στὸ λόγο του ἀλλὰ καὶ πολὺ πειστικός. Εἶχε τὸν τρόπο νὰ ἐμπνέει καὶ νὰ μεταδίδει γενναῖο καὶ ἡρωικὸ φρόνημα στοὺς μαθητές του. 
Εἶναι πολὺ σπουδαῖο τὸ ἔργο τῆς κατηχήσεως μέσα στὴν Ἐκκλησία, εἰδικὰ γιὰ τὰ παιδιὰ καὶ τοὺς νέους. Θεμελιώνει τὴν πίστη στὶς νεανικὲς ψυχὲς καὶ τὶς ἐνισχύει στὸ δύσκολο ἀγώνα τους ἐνάντια στοὺς πειρασμοὺς τοῦ κόσμου. Ὅσοι ἔχουν τὸ χάρισμα τῆς διδασκαλίας ἂς εἶναι πρόθυμοι νὰ βοηθοῦν στὸ ἔργο αὐτό, ἀκολουθώντας τὸ παράδειγμα τοῦ κατηχητοῦ ἁγίου Δημητρίου. Καὶ ὅλοι μας, μάλιστα οἱ γονεῖς, νὰ παροτρύνουμε καὶ νὰ διευκολύνουμε τὰ παιδιὰ νὰ μετέχουν στὶς κατηχητικὲς συνάξεις, οἱ ὁποῖες πολὺ θὰ τὰ ὠφελήσουν καὶ θὰ τὰ στηρίξουν στὴ ζωή τους.
Ἐκτὸς ἀπὸ τὴ φροντίδα τῆς διδασκαλίας, ὁ ἀπόστολος Παῦλος καλεῖ τὸν μαθητή του νὰ εἶναι ἕτοιμος νὰ ἀναλάβει κόπους καὶ θυσίες κατὰ τὴν ἐπιτέλεση τοῦ ἔργου του: «σὺ κακοπάθησον ὡς καλὸς στρατιώτης Ἰησοῦ Χριστοῦ», τοῦ λέγει. 
Αὐτὴ τὴ θεόπνευστη προτροπὴ τοῦ ἁγίου Ἀποστόλου ἀκολούθησε καὶ ὁ πανένδοξος στρατιώτης τοῦ Χριστοῦ Δημήτριος, ὁ ὁποῖος, μὲ διαταγὴ τοῦ εἰδωλολάτρη αὐτοκράτορα Μαξιμιανοῦ, συνελήφθη τὴν ὥρα ποὺ δίδασκε καὶ φυλακίστηκε σʼ ἕνα σκοτεινὸ ὑπόγειο κελλὶ γεμάτο ἀκαθαρσίες. Ἀλλὰ καὶ μέσα ἀπὸ τὴ φυλακὴ συνέχισε νὰ ἐνισχύει τοὺς μαθητές του στὸ δρόμο τῆς χριστιανικῆς ἀθλήσεως, καὶ γιʼ αὐτὸ ὁ αὐτοκράτορας ἔστειλε στρατιῶτες - δημίους γιὰ νὰ τὸν τρυπήσουν μὲ τὶς λόγχες τους καὶ νὰ τὸν θανατώσουν.
Τὸ κτύπημα αὐτὸ μὲ τὶς λόγχες θυμίζει ἐκείνη τὴ λόγχη ποὺ «ἔνυξε τὴν πλευρὰν» τοῦ Σωτῆρος, γιʼ αὐτὸ καὶ ψάλλουμε στὸν ἅγιο Μεγαλομάρτυρα: «Χαίροις, ὁ λογχευθέντων τῶν μελῶν, τὸ μακάριον πάθος πνευματικῶς ἡμῖν ἀναζωγραφήσας τοῦ Χριστοῦ» (Δοξαστικὸ Στιχηρῶν Ἑσπερινοῦ).
Πόσο ὑπέφεραν οἱ Ἅγιοι γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ! Ἂς τὸ γνωρίζουμε κι ἐμεῖς ὅτι, ἐφόσον εἴμαστε στρατιῶτες τοῦ Χριστοῦ, ὀφείλουμε νὰ παραιτηθοῦμε ἀπὸ τὶς ἀνέσεις καὶ τὶς ἀπολαύσεις τοῦ κόσμου καὶ νὰ εἴμαστε ἕτοιμοι νὰ ἀντιμετωπίσουμε δοκιμασίες καὶ στερήσεις. Τότε θὰ βαδίζουμε πραγματικὰ στὰ ἴχνη τῶν Μαρτύρων καὶ τοῦ Κυρίου μας.
Ἡ ἀποστολικὴ περικοπὴ κλείνει μὲ ξε­χεί­λισμα ἀγάπης τοῦ ἁγίου Ἀποστόλου, ὁ ὁποῖος δηλώνει ὅτι μὲ ὑπομονὴ ὑποφέρει ὅλα τὰ παθήματά του γιὰ χά­ρη ἐκείνων ποὺ ἐξέλεξε ὁ Θεός: «πάντα ὑπομένω διὰ τοὺς ἐκλεκτούς», γράφει, «ἵνα καὶ αὐτοὶ σωτηρίας τύχωσι τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ μετὰ δόξης αἰωνίου»· γιὰ νὰ ἐπιτύχουν κι αὐτοὶ τὴ σωτηρία ποὺ μᾶς προσ­φέρει ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὅταν βρισκόμαστε σὲ κοινωνία μαζί Του· σωτηρία ποὺ συνοδεύεται μὲ αἰώνια δόξα. 
Κάθε Ἅγιος φλέγεται ἀπὸ ἀγάπη γιὰ τὴ σωτηρία ὅλου τοῦ κόσμου. Προσεύχεται, ἀγωνίζεται, θυσιάζεται, καὶ ἡ ζωὴ του γίνεται πηγὴ χάριτος, ἐμπνεύσεως καὶ ἐλπίδας γιὰ τοὺς ἀνθρώπους σὲ κάθε τόπο καὶ ἐποχή. Αὐτὸ βλέπουμε καὶ στὴν περίπτωση τοῦ ἁγίου Δημητρίου, ὁ ὁποῖος εἶχε πιστοὺς μαθητές, ὅπως ὁ Νέστορας καὶ ὁ Λοῦπος, ποὺ ἀξιώθηκαν νὰ μαρτυρήσουν, ἐμπνεόμενοι ἀπὸ τὸν διδάσκαλό τους. Ἀλλὰ καὶ ἀναρίθμητες ἄλλες ψυχὲς ποὺ δέχθηκαν τὴν εὐεργετικὴ χάρη τῶν θαυμάτων τοῦ μυροβλύτου Ἁγίου, τὸν εὐ­γνωμονοῦν γιὰ τὴν προστασία του. ­Βιβλία ὁλόκληρα ἔχουν γραφεῖ μὲ θαύματα τοῦ ἁγίου Δημητρίου σὲ σεισμοὺς καὶ πυρκαγιές, σὲ ἐπιδρομὲς καὶ ἐπιδημίες, σὲ ἐ­­­ποχὲς πείνας καὶ στερήσεων...
Δικαίως, λοιπόν, ψάλλουμε στὸ Ἀπολυ­τίκιό του ὅτι ἀνεδείχθη «μέγας ὑπέρμαχος ἐν τοῖς κινδύνοις» γιὰ ὅλη τὴν οἰκουμένη. Εἶναι καὶ τῆς πατρίδας μας προστάτης ὁ Ἅγιος, καὶ μάλιστα πολιοῦχος τῆς Θεσ­σαλονίκης μας, καὶ γι’ αὐτὸ ἂς τὸν παρακαλοῦμε νὰ πρεσβεύει καὶ γιὰ τὴ δική μας σωτηρία.
Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”

ΑΠΟ  http://aktines.blogspot.gr



Το βίντεο είναι απο το YOU TUBE

Δεν υπάρχουν σχόλια: