ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ

ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ
ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ: Η Πλάτη βρίσκεται περίπου 9 χιλιόμετρα[4] προς τα βορειοανατολικά των Φιλιατρών σε υψόμετρο 294[1][5] μέτρα και απέχει 10 περίπου χιλιόμετρα από τις ακτές του Ιονίου Πελάγους. ΙΣΤΟΡΙΑ: Το χωριό που βρίσκεται κάτω από το βουνό της Μάλης έχει μακρόχρονη ιστορία. Η παλαιότερη ονομασία του χωριού ήταν Καναλουπού, ενώ ως Πλάτη αναφέρεται από το 1956.[6][7] Πάντως το χωριό συναντάται με την ονομασία Καναλουπού ή Κανελουπού ή Καναλωπού και σε προγενέστερες βιβλιογραφικές πηγές-αναφορές. Ο οικισμός αναφέρεται, σε διάφορες απογραφές των Βενετών Προνοητών της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας, οι οποίες έγιναν στο χρονικό διάστημα της τριακονταετίας (1683/84-1715), κατά την οποία οι Βενετοί κατείχαν την Πελοπόννησο. Η Καναλουπού (Canalupu), ανήκε, το 1689, στην επαρχία της Αρκαδίας (ή Αρκαδιάς, δηλαδή την περιοχή της σημερινής Κυπαρισσίας), η οποία ήταν μια από τις 4 επαρχίες, στις οποίες χωριζόταν τότε το διαμέρισμα της Μεθώνης (επαρχία Φαναριού, επαρχία Αρκαδιάς, επαρχία Ναβαρίνου και επαρχία Μεθώνης).[8] Η Καναλουπού προσαρτήθηκε στον παλαιό Δήμο Εράνης το 1835,[9] ενώ αναφέρεται, το 1853 στον β΄ τόμο των «Ελληνικών» του Ιάκωβου Ρίζου Ραγκαβή ως χωριό του Δήμου Εράνης της Επαρχίας Τριφυλίας με πληθυσμό 115 κατοίκων, με βάση την απογραφή του 1851.[10] Το 1899 μεταφέρεται από το Νομό Μεσσηνίας και υπάγεται στον Νομό Τριφυλίας,[11] για μια περίπου δεκαετία, ως το 1909, που επανέρχεται ξανά στον Νομό Μεσσηνίας,[12] ως οικισμός της Επαρχίας Τριφυλίας. Το 1912 το χωριό της Καναλουπούς αποσπάται από τον Δήμο Εράνης και εντάσσεται στην Κοινότητα Χαλαζονίου, που είχε ως έδρα το Χαλαζόνι,[13][14] ως και το 1919,[15] που η Καναλουπού αποσπάται από την κοινότητα αυτή και ορίζεται έδρα της Κοινότητας Καναλουπούς.[16] Η Καναλουπού παρέμεινε έδρα της ομώνυμης κοινότητας, από το 1919 ως το 1956, που το χωριό μετονομάζεται σε Πλάτη και η Κοινότητα σε Κοινότητα Πλάτης,[17] και συνέχισε με το νέο όνομα ως έδρα της Κοινότητας Πλάτης από το 1956 ως το 1997, όταν τότε, στα πλαίσια των αλλαγών που επήλθαν στη τοπική αυτοδιοίκηση, μέσω του σχεδίου «Καποδίστριας», υπήχθη στον κατηργημένο Δήμο Φιλιατρών,[18] ως το 2010. Από το 2011, μετά τις νέες αλλαγές του σχεδίου «Καλλικράτης» ανήκει πλέον στον νέο Δήμο Τριφυλίας.[19][4] Ο δήμος αυτός, συστάθηκε με το Πρόγραμμα Καλλικράτης με την συνένωση των προϋπαρχόντων δήμων Αετού, Αυλώνος, Γαργαλιάνων, Κυπαρισσίας, Φιλιατρών και την κοινότητα Τριπύλας. ΑΠΟ http://www.hellenicaworld.com/Greece/Geo/gr/PlatiMessinias.html

Κυριακή 20 Οκτωβρίου 2013

Οι θησαυροί της Θράκης μιλούν για την αρχαία Ελλάδα

Μια ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα έκθεση, που σαφέστατα αφορά την αρχαία Ελλάδα, γίνεται στη Μόσχα. Πρόκειται για τους θησαυρούς των αρχαίων Θρακών βασιλέων που ανακαλύφθηκαν στη Βουλγαρία.

Από τις 30 Σεπτεμβρίου λειτουργεί στο Κρατικό Ιστορικό Μουσείο της Μόσχας η έκθεση «Θρακιώτικα χρυσά από τη Βουλγαρία. Ο μύθος αναβιώνει». Τα χρυσά στεφάνια, σκεύη, όπλα, η κεραμική και το πλούσιο επεξηγηματικό υλικό, αφήνουν βαθύ αποτύπωμα στον νου του επισκέπτη. Η έκθεση πραγματοποιείται υπό την αιγίδα των Υπουργείων Πολιτισμού της Ρωσίας και
της Βουλγαρίας.

Όλα τα εκθέματα προέρχονται από το Εθνικό Ιστορικό Μουσείο της Σόφιας, περιφερειακά μουσεία, καθώς και ιδιωτικές συλλογές από τη Βουλγαρία. Ανάμεσά τους, αρχαιολογικά ευρήματα και μνημεία του 8ου αιώνα π.Χ., όπως ο θησαυρός του Ρόγκοζεν, ο θησαυρός του Παναγκιούριστε, το σερβίτσιο του Απόλλωνα, οι θησαυροί του Μπόροβο και της Λέτνιτσα. Πολλά από τα 317 αντικείμενα ταξίδεψαν για πρώτη φορά από τη Βουλγαρία στο εξωτερικό.

Μαζί με τον εκάστοτε βασιλέα της Θράκης έθαβαν έναν θησαυρό, ενώ σε κάθε ταφή επιφανούς τοποθετούνταν πολύτιμα κτερίσματα. Για παράδειγμα, ο χρυσός από τον θησαυρό στο Παναγκιούριστε ήταν αρκετός ώστε να μισθωθεί ένα στράτευμα πεντακοσίων ανδρών.

Παρότι την εποχή εκείνη οι Κέλτες βρίσκονταν στα σύνορα της Θράκης, ο βασιλιάς δεν έλιωσε τον χρυσό, αλλά τον έθαψε, επειδή η «ιερή αξία» του θησαυρού υπερτερούσε για εκείνον, αφού αποτελούσε τεκμήριο της εξουσίας του. Το 1949 ο θησαυρός ανακαλύφτηκε από τρία αδέλφια ενώ επεξεργάζονταν πηλό για πλίνθους. Περιλαμβάνει εννέα χρυσά αντικείμενα συνολικού βάρους έξι κιλών.

Δυστυχώς, πολλοί τάφοι ηρώων και βασιλικοί θησαυροί συλήθηκαν αιώνες πριν τους ανακαλύψουν οι αρχαιολόγοι.

Ο Ντενίς Ζουραβλιόφ, υπεύθυνος της συλλογής αρχαιοτήτων του Κρατικού Ιστορικού Μουσείου, επεσήμανε μιλώντας στη «Ρωσία Τώρα» ότι η έκθεση αυτή παρέχει στους Ρώσους επισκέπτες πλήρη εικόνα για τον πολιτισμό των Θρακών, για την αριστοκρατία του, για τις αντιλήψεις τους, για το πώς πολεμούσαν και πανηγύριζαν. Ο πολιτισμός τους δεν είχε γραφή και αλφάβητο, και είναι σημαντικό ότι τα ευρήματα «επιβεβαιώνονται» από τις απεικονίσεις τους σε χρηστικά αντικείμενα, όπως τα σχέδια με πολεμιστές και τις πανοπλίες τους πάνω σε αγγεία, που εκτίθενται στις γειτονικές προθήκες.

Ελληνικά αντικείμενα



 
«Συχνά οι Ελληνες συνάδελφοί μας διαφωνούν. Κι αυτό επειδή υποστηρίζουμε πως οι θησαυροί αποτελούν τεκμήρια του θρακιώτικου πολιτισμού, σχετικά με την ταυτότητά του, ενώ τα αντικείμενα που περιλαμβάνουν είναι ελληνικά. Ναι, είναι ελληνικά, αλλά τα συναντάμε στη Θράκη και στη Σκυθία, ενώ δεν εντοπίζουμε παρόμοια στην Ελλάδα» λέει ο δρ Ιβάν Μαράζοφ, μέλος του Ιδρύματος «Θράκη», συνεργάτης του μουσείου του Μπόζκοφ και καθηγητής του Νέου Πανεπιστήμιου της Βουλγαρίας.

«Αυτές οι αναλογίες ανάμεσα στους πολιτισμούς της Θράκης και της Σκυθίας, λειτουργούσαν πάντα ως βάση για τη συνεργασία των αρχαιολόγων από τη Ρωσία και τη Βουλγαρία. Κατά τη σοβιετική εποχή οι επαφές ήταν συχνές, έπειτα εξασθένησαν και τώρα ξαναζωντανεύουν» πρόσθεσε ο καθηγητής Ιβάν Μαράζοφ. «Τα αντικείμενα που φέραμε πρέπει να ελκύσουν το ενδιαφέρον των Ρώσων συναδέλφων. Έχουμε ένα τεράστιο συγκριτικό πεδίο ανάμεσα στους Σκύθες και στους Θράκες. Πολλά σκυθικά ευρήματα ανακαλύφτηκαν στη Θράκη. Οι Θράκες ζούσαν στην περιοχή της Σκυθίας και η ανταλλαγή δώρων πραγματοποιούταν κατά το διάστημα μεταξύ 5ου και 4ου αιώνα π.Χ.»

Ανάγκη ευρείας συνεργασίας

«Μοιραζόμαστε τη Μαύρη Θάλασσα. Οι Σκύθες μας βρίσκονταν σε στενή επαφή με τους Θράκες, έχουν πολλά κοινά στοιχεία στον πολιτισμό αλλά και στην αφθονία του χρυσού. Ως εθνικό ιστορικό μουσείο της Ρωσίας, συζητάμε έναν ολόκληρο κύκλο συνεργασιών από κοινού με τα μουσεία της Βουλγαρίας, την Ακαδημία Επιστημών αυτής της χώρας, με τους ειδικούς του Ιδρύματος "Θράκη" και του ιδιωτικού μουσείου του Βασίλ Μπόζκοβ”» είπε ακόμη ο καθηγητής Μαράζοφ.

«Παρά το γεγονός ότι οι θησαυροί με τα χρυσά των Θρακών ανακαλύπτονται κυρίως στη Βουλγαρία, και όχι στην Ελλάδα ή στην Τουρκία, στις οποίες επίσης εκτείνεται η Θράκη, η μελέτη των συγκεκριμένης κληρονομιάς απαιτεί συνεργασία όχι μόνο των Βουλγάρων και των Ρώσων, αλλά και των Ελλήνων επιστημόνων.»

Σχέσεις αρχαίας Ελλάδας και Θράκης

«Οι αρχαίοι Ελληνες, και ιδιαίτερα η Αθήνα κατά τον Πελοποννησιακό πόλεμο, είχαν τεράστια ανάγκη από συμμάχους. Οι βασιλείς της Θράκης ήταν ισχυροί σύμμαχοι. Ως διπλωματικά δώρα, ελάμβαναν χρυσά αντικείμενα φτιαγμένα από  Έλληνες. Οι Έλληνες έβλεπαν τους Θράκες ως βαρβάρους. Κανένας Έλληνας δεν θα φορούσε τόσα χρυσά» εξήγησε από την πλευρά του ο Ντενίς Ζουραβλιόφ.

«Οι αρχαίοι Ελληνες γελούσαν. Οι Θράκες βασιλείς στολίζονταν σαν κυρίες. Στην έκθεση παρουσιάζονται πολλά αγγεία για συμπόσια, και οι αρχαίοι Έλληνες είχαν τις εκφράσεις “πίνει ως Θραξ” και “πίνει ως Σκύθης”, που σήμαιναν ότι πίνει πολύ κρασί» εξήγησε στη «Ρωσία Τώρα» ο δρ. Ιβάν Μαράζοβ.

Πάνω στα δώρα για τους «βαρβάρους» οι Ελληνες σχεδίαζαν αναπαραστάσεις από τη δική τους μυθολογία. Πάνω στα ρυτά (δοχεία χωρίς ποδαράκια σε σχήμα κέρατος, από τα οποία έπιναν με το στόμιο του δοχείου προς τα κάτω) βλέπουμε και τους «Επτά επί Θήβας» και την κρίση του Πάρη, όπου εκείνος επιλέγει την ωραιότερη των καλλονών, και τον Ηρακλή που παλεύει με δορκάδα. Οι ίδιοι οι αρχαίοι Έλληνες δεν χρησιμοποιούσαν ρυτά, γι' αυτό και οι αρχαιολόγοι διαχωρίζουν τον πολιτισμό των Θρακών από την ιστορία της Βουλγαρίας πριν από τους Ούννους και τους Σλάβους.

Η έκθεση θα διαρκέσει ως τις 30 Νοεμβρίου και συνοδεύεται από έναν εντυπωσιακό κατάλογο που απευθύνεται στο ρωσικό κοινό, με κείμενα για την ιστορία της Βουλγαρίας, για τον βασιλιά και ιερέα Ορφέα, για τη Θράκη.

Πηγή: Ρωσία Τώρα
Επιμέλεια: Κ. Μπετινάκης

ΑΠΟ http://www.zougla.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια: