ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ

ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ
ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ: Η Πλάτη βρίσκεται περίπου 9 χιλιόμετρα[4] προς τα βορειοανατολικά των Φιλιατρών σε υψόμετρο 294[1][5] μέτρα και απέχει 10 περίπου χιλιόμετρα από τις ακτές του Ιονίου Πελάγους. ΙΣΤΟΡΙΑ: Το χωριό που βρίσκεται κάτω από το βουνό της Μάλης έχει μακρόχρονη ιστορία. Η παλαιότερη ονομασία του χωριού ήταν Καναλουπού, ενώ ως Πλάτη αναφέρεται από το 1956.[6][7] Πάντως το χωριό συναντάται με την ονομασία Καναλουπού ή Κανελουπού ή Καναλωπού και σε προγενέστερες βιβλιογραφικές πηγές-αναφορές. Ο οικισμός αναφέρεται, σε διάφορες απογραφές των Βενετών Προνοητών της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας, οι οποίες έγιναν στο χρονικό διάστημα της τριακονταετίας (1683/84-1715), κατά την οποία οι Βενετοί κατείχαν την Πελοπόννησο. Η Καναλουπού (Canalupu), ανήκε, το 1689, στην επαρχία της Αρκαδίας (ή Αρκαδιάς, δηλαδή την περιοχή της σημερινής Κυπαρισσίας), η οποία ήταν μια από τις 4 επαρχίες, στις οποίες χωριζόταν τότε το διαμέρισμα της Μεθώνης (επαρχία Φαναριού, επαρχία Αρκαδιάς, επαρχία Ναβαρίνου και επαρχία Μεθώνης).[8] Η Καναλουπού προσαρτήθηκε στον παλαιό Δήμο Εράνης το 1835,[9] ενώ αναφέρεται, το 1853 στον β΄ τόμο των «Ελληνικών» του Ιάκωβου Ρίζου Ραγκαβή ως χωριό του Δήμου Εράνης της Επαρχίας Τριφυλίας με πληθυσμό 115 κατοίκων, με βάση την απογραφή του 1851.[10] Το 1899 μεταφέρεται από το Νομό Μεσσηνίας και υπάγεται στον Νομό Τριφυλίας,[11] για μια περίπου δεκαετία, ως το 1909, που επανέρχεται ξανά στον Νομό Μεσσηνίας,[12] ως οικισμός της Επαρχίας Τριφυλίας. Το 1912 το χωριό της Καναλουπούς αποσπάται από τον Δήμο Εράνης και εντάσσεται στην Κοινότητα Χαλαζονίου, που είχε ως έδρα το Χαλαζόνι,[13][14] ως και το 1919,[15] που η Καναλουπού αποσπάται από την κοινότητα αυτή και ορίζεται έδρα της Κοινότητας Καναλουπούς.[16] Η Καναλουπού παρέμεινε έδρα της ομώνυμης κοινότητας, από το 1919 ως το 1956, που το χωριό μετονομάζεται σε Πλάτη και η Κοινότητα σε Κοινότητα Πλάτης,[17] και συνέχισε με το νέο όνομα ως έδρα της Κοινότητας Πλάτης από το 1956 ως το 1997, όταν τότε, στα πλαίσια των αλλαγών που επήλθαν στη τοπική αυτοδιοίκηση, μέσω του σχεδίου «Καποδίστριας», υπήχθη στον κατηργημένο Δήμο Φιλιατρών,[18] ως το 2010. Από το 2011, μετά τις νέες αλλαγές του σχεδίου «Καλλικράτης» ανήκει πλέον στον νέο Δήμο Τριφυλίας.[19][4] Ο δήμος αυτός, συστάθηκε με το Πρόγραμμα Καλλικράτης με την συνένωση των προϋπαρχόντων δήμων Αετού, Αυλώνος, Γαργαλιάνων, Κυπαρισσίας, Φιλιατρών και την κοινότητα Τριπύλας. ΑΠΟ http://www.hellenicaworld.com/Greece/Geo/gr/PlatiMessinias.html

Τρίτη 15 Ιανουαρίου 2013

ΤΑ ΒΥΖΑΝΤΙΝΑ ΕΓΚΟΛΠΙΑ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

   http://leipsanothiki.blogspot.gr

  Επιστήθιος σταυρός,
Χριστός και Θεοτόκος σε προτομή,
Καμέοι από ίασπι, ασήμι επίχρυσο,
μαργαριτάρια, πολύτιμοι λίθοι,
Καμέος: 12ος αιώνας, Σταυρός: 15ος αιώνας

 
Τα εγκόλπια είναι μικρά αντικείμενα που προορίζονταν για ανάρτηση. Τα περισσότερα συγκρατούνταν από έναν κινητό δακτύλιο. Συχνό γνώρισμα αποτελεί ο ελεύθερος δακτύλιος ανάρτησης, που πλαισιώνεται από ένα ζευγάρι μαργαριταριών ή από πολύτιμους λίθους.
Ο όρος «εγκόλπιο» έχει γενικότερη σημασία· αναφέρεται τόσο στους «επίπεδους σταυρούς» ή τους «σταυρούς-λειψανοθήκες», όσο και σε κάθε κυκλικό, ορθογώνιο ή πολυγωνικό εικονίδιο, με ή χωρίς άγια λείψανα. Αυτά τα αντικείμενα λατρείας αντλούν τη δύναμή τους από τα άγια λείψανα που περικλείουν αλλά και από τα εικονογραφικά τους θέματα. Τα βυζαντινά εγκόλπια της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου, μία ομάδα εξήντα τεσσάρων αντικειμένων, χρονολογούνται από τον 6ο – 7ο αιώνα ως τα τέλη του 14ου - αρχές 15ου αιώνα. Τα συνδέει ο γενικός όρος «εγκόλπια», παρότι παρουσιάζουν ποικιλία υλικών, τύπων και τεχνικών κατασκευής· αυτό επιβάλλει την πολύπλευρη προσέγγισή τους. Τα βατοπαιδινά εγκόλπια εκφράζουν έτσι την ιεραρχική οργάνωση της βυζαντινής κοινωνίας και την ανταπόκριση των τεχνιτών στην ποικιλία της ζήτησης.
.Η συλλογή των βυζαντινών εγκολπίων της μονής Βατοπαιδίου περιλαμβάνει δεκαέξι σταυρούς· οι εννέα αποτελούνται από ένα τεμάχιο, ενώ οι επτά είναι σύνθετοι.
Τα εγκόλπια της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου αναφέρονται από τον ρώσο περιηγητή Grigorovic Barskij, που επισκέφθηκε το Άγιον Όρος το 1744. Φυλάσσονταν τότε σε κιβώτιο στο ιερό της Μονής μαζί με το πολύτιμο λείψανο της Τιμίας Ζώνης της Θεοτόκου.
Από τα εξήντα τέσσερα συνολικά εγκόλπια της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου αναρτώνται εδώ φωτογραφίες από τα δεκατρία (εμπρόσθια όψη για όλα και πίσω όψη για δύο).
Οι φωτογραφίες προέρχονται από τον ιστότοπο του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως και συνοδεύονται από κείμενο της Brigitte Pitarakis που αξίζει να διαβαστεί.
 
 Πολύλοβο εγκόλπιο,
Χριστός Παντοκράτωρ σε προτομή,
Καμέος από πράσινο ίασπι, χρυσός, συρματερός, χαρακτός,
πολύτιμες πέτρες, μαργαριτάρια,
Καμέος: 13ος αιώνας, Ένδεση: τέλος 15ου αιώνα

Ελλειψοειδές εγκόλπιο,
Ο προφήτης Δανιήλ σε προτομή,
καμέος από σαρδόνυχα, χρυσός,
μαργαριτάρια, πολύτιμοι λίθοι,
Καμέος: 12ος αιώνας, Ένδεση 15ος αιώνας (Novgorod)

Ελλειψοειδές εγκόλπιο,
Χριστός και Θεοτόκος Οδηγήτρια,
Καμέος από αιματίτη, ασήμι επίχρυσο, συρματερό,
πολύτιμες πέτρες, μαργαριτάρια, ίχνοι σμάλτου,
Καμέος: 12ος αιώνας, Ένδεση: Τέλος 15ου  - αρχές 16ου αιώνα

 Η πίσω πλευρά του παραπάνω εγκολπίου

 Εγκόλπιο,
Προτομή του Χριστού, Καμέος από αχάτη, χρυσός, συρματερός,
πολύτιμες πέτρες, μαργαριτάρια,
Καμέος: 12ος αιώνας, Ένδεση: Τέλος 15ου αιώνα



 Η πίσω πλευρά του παραπάνω εγκολπίου

 Ωοειδές εγκόλπιο,
Θεοτόκος Αγιοσορίτισσα – Σταυρός,
Μελίχρους λίθος, πιθανώς αμέθυστος, ασήμι επίχρυσο,
μαργαριτάρια, πράσινες πέτρες, σμάλτο,
12ος – 13ος


ΑΠΟ http://www.agioritikovima.gr
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΟΥ ΒΑΖΟΥ - ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΡΗΣ, (ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ - ΗΧΗΤΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ)

Ένας φόνος που δεν έγινε, προστέθηκε σε μια σκευωρία που είχε αρχίσει πριν λίγα χρόνια.