ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ

ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ
ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ: Η Πλάτη βρίσκεται περίπου 9 χιλιόμετρα[4] προς τα βορειοανατολικά των Φιλιατρών σε υψόμετρο 294[1][5] μέτρα και απέχει 10 περίπου χιλιόμετρα από τις ακτές του Ιονίου Πελάγους. ΙΣΤΟΡΙΑ: Το χωριό που βρίσκεται κάτω από το βουνό της Μάλης έχει μακρόχρονη ιστορία. Η παλαιότερη ονομασία του χωριού ήταν Καναλουπού, ενώ ως Πλάτη αναφέρεται από το 1956.[6][7] Πάντως το χωριό συναντάται με την ονομασία Καναλουπού ή Κανελουπού ή Καναλωπού και σε προγενέστερες βιβλιογραφικές πηγές-αναφορές. Ο οικισμός αναφέρεται, σε διάφορες απογραφές των Βενετών Προνοητών της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας, οι οποίες έγιναν στο χρονικό διάστημα της τριακονταετίας (1683/84-1715), κατά την οποία οι Βενετοί κατείχαν την Πελοπόννησο. Η Καναλουπού (Canalupu), ανήκε, το 1689, στην επαρχία της Αρκαδίας (ή Αρκαδιάς, δηλαδή την περιοχή της σημερινής Κυπαρισσίας), η οποία ήταν μια από τις 4 επαρχίες, στις οποίες χωριζόταν τότε το διαμέρισμα της Μεθώνης (επαρχία Φαναριού, επαρχία Αρκαδιάς, επαρχία Ναβαρίνου και επαρχία Μεθώνης).[8] Η Καναλουπού προσαρτήθηκε στον παλαιό Δήμο Εράνης το 1835,[9] ενώ αναφέρεται, το 1853 στον β΄ τόμο των «Ελληνικών» του Ιάκωβου Ρίζου Ραγκαβή ως χωριό του Δήμου Εράνης της Επαρχίας Τριφυλίας με πληθυσμό 115 κατοίκων, με βάση την απογραφή του 1851.[10] Το 1899 μεταφέρεται από το Νομό Μεσσηνίας και υπάγεται στον Νομό Τριφυλίας,[11] για μια περίπου δεκαετία, ως το 1909, που επανέρχεται ξανά στον Νομό Μεσσηνίας,[12] ως οικισμός της Επαρχίας Τριφυλίας. Το 1912 το χωριό της Καναλουπούς αποσπάται από τον Δήμο Εράνης και εντάσσεται στην Κοινότητα Χαλαζονίου, που είχε ως έδρα το Χαλαζόνι,[13][14] ως και το 1919,[15] που η Καναλουπού αποσπάται από την κοινότητα αυτή και ορίζεται έδρα της Κοινότητας Καναλουπούς.[16] Η Καναλουπού παρέμεινε έδρα της ομώνυμης κοινότητας, από το 1919 ως το 1956, που το χωριό μετονομάζεται σε Πλάτη και η Κοινότητα σε Κοινότητα Πλάτης,[17] και συνέχισε με το νέο όνομα ως έδρα της Κοινότητας Πλάτης από το 1956 ως το 1997, όταν τότε, στα πλαίσια των αλλαγών που επήλθαν στη τοπική αυτοδιοίκηση, μέσω του σχεδίου «Καποδίστριας», υπήχθη στον κατηργημένο Δήμο Φιλιατρών,[18] ως το 2010. Από το 2011, μετά τις νέες αλλαγές του σχεδίου «Καλλικράτης» ανήκει πλέον στον νέο Δήμο Τριφυλίας.[19][4] Ο δήμος αυτός, συστάθηκε με το Πρόγραμμα Καλλικράτης με την συνένωση των προϋπαρχόντων δήμων Αετού, Αυλώνος, Γαργαλιάνων, Κυπαρισσίας, Φιλιατρών και την κοινότητα Τριπύλας. ΑΠΟ http://www.hellenicaworld.com/Greece/Geo/gr/PlatiMessinias.html

Δευτέρα 30 Ιουλίου 2012

Φιλιατρά: Παρουσίαση Βιβλίου του Βασίλη Κολοβού

Παρουσίαση του μυθιστορήματος “Το δώρο του χιονιού” του συγγραφέα – ηθοποιού Βασίλη Κολοβού, έχει προγραμματίσει να γίνει για την Τετάρτη 1η Αυγούστου και ώρα 21:45 στο αίθριο του Δημαρχείου Φιλιατρών ο Μορφωτικός Σύλλογος Φιλιατρών “Ο Πυρσός”.
Περιγραφή
“Εγώ, κύριε πρόεδρε, ήμουν ένας χαμένος άνθρωπος, αλκοολικός, περιθωριακός, που λέμε συχνά και εύκολα για μερικούς ανθρώπους. Μα η ζωή παίζει περίεργα παιχνίδια. Ένα βράδυ, σκνίπα στο μεθύσι, ενώ έπεφτε χιόνι και ψυχή ανθρώπινη δεν περπάταγε στο δρόμο, άκουσα ένα κλάμα. Το κλάμα ενός μωρού. Ξέρετε, κύριε πρόεδρε, τι δύναμη έχει ένα τέτοιο κλάμα; Μπορεί να γυρίσει ανάποδα τον κόσμο. Εμένα άλλαξε μέσα μου ο κόσμος, που λέει κι ο ποιητής. Μόνο που εγώ δεν μπήκα στο ψυχιατρείο, όπως εκείνος, αλλά κέρδισα τη ζωή που είχα χάσει.”
Υπάρχουν όμως περιθώρια να ανακτήσει κανείς ό,τι έχει χάσει στη ζωή του; Γιατί ο Φώνης, ο ήρωας αυτού του συγκινητικού βιβλίου, δεν είχε χάσει μόνο τη δύναμη
να διεκδικήσει το ρόλο του στην κοινωνία, είχε χάσει και την ελπίδα για την αγάπη και την προσμονή της ανταπόδοσής της. Κι όμως, ενώ όλα φαίνονταν να έχουν τελειώσει, μια νέα ύπαρξη ανάστησε ό,τι είχε ξεχάσει. Ή τουλάχιστον έτσι νόμιζε, γιατί πίσω από αυτό το δώρο της νύχτας και του χιονιού δεν υπήρχε μόνο ένα μυστηριώδες παρελθόν, αλλά παραμόνευε και ένα περιπετειώδες μέλλον.
Ποιός είναι ο Βασίλης Κολοβός
Ο Βασίλης Κολοβός γεννήθηκε το 1946 στο ορεινό χωριό Πετρωτό της Φθιώτιδας, στην επαρχία Δομοκού. Από τα δώδεκα χρόνια του εργάστηκε σε βιβλιοπωλείο, κουρείο, ραφτάδικο, μπακάλικο, καφενείο, σε διάφορα εργοστάσια και στις οικοδομές. Πήγε στο νυχτερινό Γυμνάσιο. Αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών το 1967.

Άρχισε να ασκεί το επάγγελμα του ηθοποιού το 1972. Έπαιξε με πάρα πολλούς θιάσους σε περισσότερες από εκατό παραστάσεις κλασικού και σύγχρονου ρεπερτορίου. Πήρε μέρος σε δεκαπέντε κινηματογραφικές ταινίες και είκοσι τηλεοπτικά σίριαλ. Παράλληλα με την επαγγελματική του δραστηριότητα, ασχολήθηκε και με τα συνδικαλιστικά προβλήματα των ηθοποιών επί τριάντα χρόνια. Διετέλεσε πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Θεάματος Ακροάματος και του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών. Η επαφή του με το λαϊκό κίνημα άρχισε όταν έκανε τα πρώτα του μεροκάματα και συνεχίζεται ακόμη.
Το πρώτο του μυθιστόρημα, Θυμάσαι, πατέρα;, κυκλοφόρησε το 1994. Το δεύτερο, με τίτλο Η αυλή με τα σπασμένα όνειρα, το 1998, οι Αγίες των ημερών τους το 2001, Το καλοκαίρι μάς προσπέρασε το 2003 και το Μη φοβάσαι, εγώ είμαι εδώ το 2007. Το Θυμάσαι, πατέρα; επιλέχθηκε το 1998 να είναι για τέσσερα χρόνια η βασική διδακτέα ύλη στο Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ, στο Τμήμα Νεοελληνικής Φιλολογίας, μαζί με τον Επιτάφιο του Ρίτσου, την Αυλή των θαυμάτων του Καμπανέλλη και τη Σαρκοφάγο του Ιωάννου.
Επισκέφθηκε το Σίδνεϊ τέσσερις φορές, προσκεκλημένος από την εκεί ελληνική κοινότητα. Μίλησε στα παιδιά για το βιβλίο του και έδωσε τις διαλέξεις: «Γιάννης Ρίτσος, ο ποιητής της Ειρήνης», «Η Επανάσταση του ’21 και ο στρατηγός Μακρυγιάννης», «Κώστας Βάρναλης, ο οδηγητής του λαού μας» και «Φώτης Αγ­γουλές, ο λαϊκός μας ποιητής».
Posted in: ,,,,
By -
Ετικέτες

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)