ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ

ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ
ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ: Η Πλάτη βρίσκεται περίπου 9 χιλιόμετρα[4] προς τα βορειοανατολικά των Φιλιατρών σε υψόμετρο 294[1][5] μέτρα και απέχει 10 περίπου χιλιόμετρα από τις ακτές του Ιονίου Πελάγους. ΙΣΤΟΡΙΑ: Το χωριό που βρίσκεται κάτω από το βουνό της Μάλης έχει μακρόχρονη ιστορία. Η παλαιότερη ονομασία του χωριού ήταν Καναλουπού, ενώ ως Πλάτη αναφέρεται από το 1956.[6][7] Πάντως το χωριό συναντάται με την ονομασία Καναλουπού ή Κανελουπού ή Καναλωπού και σε προγενέστερες βιβλιογραφικές πηγές-αναφορές. Ο οικισμός αναφέρεται, σε διάφορες απογραφές των Βενετών Προνοητών της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας, οι οποίες έγιναν στο χρονικό διάστημα της τριακονταετίας (1683/84-1715), κατά την οποία οι Βενετοί κατείχαν την Πελοπόννησο. Η Καναλουπού (Canalupu), ανήκε, το 1689, στην επαρχία της Αρκαδίας (ή Αρκαδιάς, δηλαδή την περιοχή της σημερινής Κυπαρισσίας), η οποία ήταν μια από τις 4 επαρχίες, στις οποίες χωριζόταν τότε το διαμέρισμα της Μεθώνης (επαρχία Φαναριού, επαρχία Αρκαδιάς, επαρχία Ναβαρίνου και επαρχία Μεθώνης).[8] Η Καναλουπού προσαρτήθηκε στον παλαιό Δήμο Εράνης το 1835,[9] ενώ αναφέρεται, το 1853 στον β΄ τόμο των «Ελληνικών» του Ιάκωβου Ρίζου Ραγκαβή ως χωριό του Δήμου Εράνης της Επαρχίας Τριφυλίας με πληθυσμό 115 κατοίκων, με βάση την απογραφή του 1851.[10] Το 1899 μεταφέρεται από το Νομό Μεσσηνίας και υπάγεται στον Νομό Τριφυλίας,[11] για μια περίπου δεκαετία, ως το 1909, που επανέρχεται ξανά στον Νομό Μεσσηνίας,[12] ως οικισμός της Επαρχίας Τριφυλίας. Το 1912 το χωριό της Καναλουπούς αποσπάται από τον Δήμο Εράνης και εντάσσεται στην Κοινότητα Χαλαζονίου, που είχε ως έδρα το Χαλαζόνι,[13][14] ως και το 1919,[15] που η Καναλουπού αποσπάται από την κοινότητα αυτή και ορίζεται έδρα της Κοινότητας Καναλουπούς.[16] Η Καναλουπού παρέμεινε έδρα της ομώνυμης κοινότητας, από το 1919 ως το 1956, που το χωριό μετονομάζεται σε Πλάτη και η Κοινότητα σε Κοινότητα Πλάτης,[17] και συνέχισε με το νέο όνομα ως έδρα της Κοινότητας Πλάτης από το 1956 ως το 1997, όταν τότε, στα πλαίσια των αλλαγών που επήλθαν στη τοπική αυτοδιοίκηση, μέσω του σχεδίου «Καποδίστριας», υπήχθη στον κατηργημένο Δήμο Φιλιατρών,[18] ως το 2010. Από το 2011, μετά τις νέες αλλαγές του σχεδίου «Καλλικράτης» ανήκει πλέον στον νέο Δήμο Τριφυλίας.[19][4] Ο δήμος αυτός, συστάθηκε με το Πρόγραμμα Καλλικράτης με την συνένωση των προϋπαρχόντων δήμων Αετού, Αυλώνος, Γαργαλιάνων, Κυπαρισσίας, Φιλιατρών και την κοινότητα Τριπύλας. ΑΠΟ http://www.hellenicaworld.com/Greece/Geo/gr/PlatiMessinias.html

Δευτέρα 19 Μαρτίου 2012

Έφυγε από τη ζωή ο Νίκος Βασταρδής! Συντετριμμένη η κόρη του Άννα Ανδριανού!

Χθες το βράδυ έφυγε από τη ζωή ο ηθοποιός Νίκος Βασταρδής, ο οποίος νοσηλευόταν στο Σισμανόγλειο νοσοκομείο. Ο Νίκος Βασταρδής ήταν πατέρας της Άννας Ανδριανού.

Όπως είναι γνωστό, ο ηθοποιός, είχε ένα ατύχημα πριν από μερικούς μήνες και η υγεία του επιβαρύνθηκε. Τις τελευταίες μέρες νοσηλευόταν στο Σισμανόγλειο και έδινε τη δική του μάχη. Τελικά δεν τα κατάφερε και ο αγαπημένος ηθοποιός χθες έφυγε απο τη ζωή. Συντεριμμένη είναι η κόρη του, Άννα Ανδριανού.
Γεννήθηκε στον Πειραιά την 1η Μαίου 1924 και σπούδασε στη Δραματική Σχολή
του Θεάτρου Τέχνης, του Κάρολου Κουν. Παρέμεινε κοντά στο δάσκαλό του και πρωτοεμφανίστηκε το 1942 στην Αγριόπαπια του Ίψεν. Μέχρι το 1944, εμφανίστηκε επίσης στα έργα: "Για ένα κομμάτι γης" του Κόντγουελ, όπου ερμήνευσε το ρόλο του Ντιουντ, "Στέλλα Βιολάντη" του Γρ. Ξενόπουλου, "Χαρούμενα νιάτα" του Πιζέ.
Μετά το "Θέατρο Τέχνης" συνεργάστηκε με το "Θέατρο του Λαού" και τους "Ενωμένους Καλλιτέχνες" (1945-1946), παίζοντας στον "Ιούλιο Καίσαρα" του Σαίξπηρ, στο "Μακρινό δρόμο" του Αρμπούζωφ και στο έργο του Μπ. Σω "Πάνω στα βράχια". Το 1947 συμμετείχε στο θίασο του Γιώργου Παππά και το 1948 στο θίασο Βασίλη Λογοθετίδη.
Στη συνέχεια, στράφηκε προς το μουσικό θέατρο όπου εργάστηκε για αρκετά χρόνια. Το 1953, μάλιστα, συγκρότησε δικό του θίασο οπερέτας, ενώ το 1955 ανέβασε διάφορες επιθεωρήσεις. Το 1956 επιστρέφει στην πρόζα και ερμηνεύει το Βοναπάρτη στο έργο του Τσβάιχ "Του φτωχού τ' αρνί"
Το 1965, ως συνθιασάρχης με τον Κατράκη και τη Βεργή, περιόδευσε στην Ευρώπη, παρουσιάζοντας αρχαίες τραγωδίες. Το 1973 περιόδευσε με προσωπικό θίασο στις επαρχιακές πόλεις και αμέσως μετά έπαιξε, σε συνεργασία με τη Νόρα Βαλσάμη, το έργο του Σωβαζόν "Ξενοδοχείο η ευτυχία" στο θέατρο "Όρβο". Τον επόμενο χρόνο (1974) , ως συνθιασάρχης και πάλι με την Ελένη Ερήμου, ανέβασε στο Θέατρο "Γκλόρια" το έργο του Άλκη Παπά "Σου χαρίζω τη γυναίκα μου". Ακολούθησαν τα Πάμπλο Νερούντα "Δόξα και Θάνατος του Ιωακείμ Μουριέτα" στο Θέατρο "Διάνα" - 1978, θίασος Παπαγιαννόπουλου ? Βασταρδή ? Ερήμου, "Σκάνδαλο στην Τράπεζα" του Βερνέιγ ? θίασος Ζωής Λάσκαρη, Γ. Ρούσσου "Φρύνη" (Ευθείας). Το 1981 έκανε περιοδεία με δικό του θίασο.
Το 1982 ίδρυσε το Θέατρο "Θεμέλιο", στην οδό Λέσβου, όπου σκηνοθέτησε και πρωταγωνίστησε σε πολλά έργα.
Στον κινηματογράφο εμφανίστηκε σε μερικές ταινίες ("Χωρίς συνείδηση", "Ιπποκράτης και Δημοκρατία", "Παύλος Μελάς" κ.ά.), ενώ στην τηλεόραση έπαιξε σε διάφορες τηλεοπτικές σειρές ("Εν τούτω νίκα", "Ανακριτικό γραφείο", "Πορφύρα και αίμα" ή "Ρωμανός Διογένης" κ.ά.) και σε τηλεοπτικές διασκευές θεατρικών έργων.
Υπήρξε για πολλά χρόνια καθηγητής της υποκριτικής στη Σχολή Θεοδοσιάδη και το 1992 ίδρυσε δική του Δραματική Σχολή που λειτουργεί στα πλαίσια του Θεάτρου "Θεμέλιο". Είναι μέλος του Σ.Ε.Η. (με ημερομηνία εγγραφής 1-3-1943), της Εταιρείας Σκηνοθετών και της Εταιρείας Θεατρικών Συγγραφέων. Έχει μεταφράσει και διασκευάσει διάφορα θεατρικά έργα.
ΠΗΓΗ www.gossiptv.gr
ΑΠΟ http://www.patrisnews.com
By -
Ετικέτες

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)