ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ

ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ
ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ: Η Πλάτη βρίσκεται περίπου 9 χιλιόμετρα[4] προς τα βορειοανατολικά των Φιλιατρών σε υψόμετρο 294[1][5] μέτρα και απέχει 10 περίπου χιλιόμετρα από τις ακτές του Ιονίου Πελάγους. ΙΣΤΟΡΙΑ: Το χωριό που βρίσκεται κάτω από το βουνό της Μάλης έχει μακρόχρονη ιστορία. Η παλαιότερη ονομασία του χωριού ήταν Καναλουπού, ενώ ως Πλάτη αναφέρεται από το 1956.[6][7] Πάντως το χωριό συναντάται με την ονομασία Καναλουπού ή Κανελουπού ή Καναλωπού και σε προγενέστερες βιβλιογραφικές πηγές-αναφορές. Ο οικισμός αναφέρεται, σε διάφορες απογραφές των Βενετών Προνοητών της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας, οι οποίες έγιναν στο χρονικό διάστημα της τριακονταετίας (1683/84-1715), κατά την οποία οι Βενετοί κατείχαν την Πελοπόννησο. Η Καναλουπού (Canalupu), ανήκε, το 1689, στην επαρχία της Αρκαδίας (ή Αρκαδιάς, δηλαδή την περιοχή της σημερινής Κυπαρισσίας), η οποία ήταν μια από τις 4 επαρχίες, στις οποίες χωριζόταν τότε το διαμέρισμα της Μεθώνης (επαρχία Φαναριού, επαρχία Αρκαδιάς, επαρχία Ναβαρίνου και επαρχία Μεθώνης).[8] Η Καναλουπού προσαρτήθηκε στον παλαιό Δήμο Εράνης το 1835,[9] ενώ αναφέρεται, το 1853 στον β΄ τόμο των «Ελληνικών» του Ιάκωβου Ρίζου Ραγκαβή ως χωριό του Δήμου Εράνης της Επαρχίας Τριφυλίας με πληθυσμό 115 κατοίκων, με βάση την απογραφή του 1851.[10] Το 1899 μεταφέρεται από το Νομό Μεσσηνίας και υπάγεται στον Νομό Τριφυλίας,[11] για μια περίπου δεκαετία, ως το 1909, που επανέρχεται ξανά στον Νομό Μεσσηνίας,[12] ως οικισμός της Επαρχίας Τριφυλίας. Το 1912 το χωριό της Καναλουπούς αποσπάται από τον Δήμο Εράνης και εντάσσεται στην Κοινότητα Χαλαζονίου, που είχε ως έδρα το Χαλαζόνι,[13][14] ως και το 1919,[15] που η Καναλουπού αποσπάται από την κοινότητα αυτή και ορίζεται έδρα της Κοινότητας Καναλουπούς.[16] Η Καναλουπού παρέμεινε έδρα της ομώνυμης κοινότητας, από το 1919 ως το 1956, που το χωριό μετονομάζεται σε Πλάτη και η Κοινότητα σε Κοινότητα Πλάτης,[17] και συνέχισε με το νέο όνομα ως έδρα της Κοινότητας Πλάτης από το 1956 ως το 1997, όταν τότε, στα πλαίσια των αλλαγών που επήλθαν στη τοπική αυτοδιοίκηση, μέσω του σχεδίου «Καποδίστριας», υπήχθη στον κατηργημένο Δήμο Φιλιατρών,[18] ως το 2010. Από το 2011, μετά τις νέες αλλαγές του σχεδίου «Καλλικράτης» ανήκει πλέον στον νέο Δήμο Τριφυλίας.[19][4] Ο δήμος αυτός, συστάθηκε με το Πρόγραμμα Καλλικράτης με την συνένωση των προϋπαρχόντων δήμων Αετού, Αυλώνος, Γαργαλιάνων, Κυπαρισσίας, Φιλιατρών και την κοινότητα Τριπύλας. ΑΠΟ http://www.hellenicaworld.com/Greece/Geo/gr/PlatiMessinias.html

Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2018

Κάνω τον σταυρό μου

 15-09-2018

 

 

 

Μια από τις πρώτες κινήσεις που κάνει ο χριστιανός κάθε μέρα που ξυπνάει και από τις τελευταίες πριν κοιμηθεί, είναι το σημείο του σταυρού.

Κι όχι μόνο τότε· πολλές φορές κάθε μέρα μπορούμε να φέρνουμε στη σκέψη μας τις ευεργεσίες του Θεού, να Τον ευχαριστούμε αλλά και να τον παρακαλούμε για κάτι που θέλουμε. Τότε κάνουμε το σημείο του σταυρού.

Είναι καλό, κάθε φορά που «κάνουμε τον σταυρό μας«, να αναλογιζόμαστε ότι ομολογούμε την πίστη μας στον τριαδικό Θεό· γι΄ αυτόν τον λόγο ο τρόπος με τον οποίο τον κάνουμε πρέπει να είναι ευλαβής κι αυτός που αρμόζει σε κάθε λατρευτική πράξη. Εκτός από τη στάση που πρέπει να έχουμε, ας γνωρίζουμε τι συμβολίζει το σημείο αυτό που κάνουμε καθημερινά.

Κατά πρώτον, ας προσέξουμε τα δάχτυλα του δεξιού χεριού. Για να κάνουμε τον σταυρό μας, χρησιμοποιούμε το δεξί μας χέρι· αυτό έχει σχέση με την αρχαιότατη παράδοση όλων των λαών να θεωρούν την πλευρά αυτή ως την καταλληλότερη –άρα και την καλύτερη-για κάθε εργασία, μια κι οι περισσότεροι άνθρωποι είναι δεξιόχειρες. Και ο Κύριος στην εικόνα της Μέλλουσας Κρίσης, προσδιορίζει τους ανθρώπους που θα καθίσουν στα δεξιά του Πατρός. Ενώνουμε τα τρία δάκτυλα, συμβολίζοντας τα τρία πρόσωπα της Αγίας Τριάδας. Τα δύο κάτω δάκτυλα, που είναι κλειστά συμβολίζουν τις δύο φύσεις του Χριστού, τη θεία και την ανθρώπινη.

Αφού το χέρι μας είναι έτοιμο, το φέρνουμε στο μέτωπο, δηλαδή στο ανώτερο μέρος του προσώπου, δοξολογώντας έτσι τον Θεό, που βρίσκεται στους ουρανούς, όπως αναφέρουμε στην Κυριακή Προσευχή. Ζητούμε να αγιασθούν οι σκέψεις μας, ο νους μας.

Στη συνέχεια κινούμε το χέρι μας και το ακουμπάμε στην κοιλιά. Έτσι φανερώνουμε ότι έχουμε την αίσθηση της αγάπης του Θεού, που κατοίκησε στην κοιλιά της Παναγίας και μετά ήρθε στον κόσμο για μας. Ζητούμε να είναι αγιασμένο και σύμφωνο με το θέλημα του Θεού κάθε συναίσθημα που γεννιέται μέσα μας και να «πεθάνουν» οι κακές επιθυμίες.

Μετά ακουμπάμε το χέρι στον δεξή μας ώμο, καθώς φέρνουμε στο μυαλό μας ότι ο Χριστός, μετά την Ανάσταση, αναλήφθηκε στους ουρανούς.

Τέλος, ακουμπάμε τα δάχτυλά μας στον αριστερό ώμο, ομολογώντας ότι πιστεύουμε στην κρίση του Χριστού, που θα γίνει στη Δευτέρα Παρουσία Του.

Αυτή η κίνηση του χεριού από τον δεξή προς τον αριστερό ώμο είναι αυτή που εκδιώκει κάθε πονηρό πνεύμα και καλεί την προστασία του αγγέλου μας. Ζητούμε να ευλογηθεί κάθε έργο μας.
Βλέπετε λοιπόν ότι αυτή η συνηθισμένη κίνηση που κάνει κάθε χριστιανός κάθε μέρα –κι όχι μόνο δυο φορές τη μέρα – τι συμβολισμούς κρύβει. Ας φροντίσουμε, σ΄ όλη μας τη ζωή να κάνουμε τον σταυρό μας με ευλάβεια, στρέφοντας εκείνη τη στιγμή τον νου μας στον Χριστό, που μας αγαπά χωρίς όρια.

Ακόμη, ας φροντίσουμε να έχουμε κρεμασμένο στον λαιμό μας έναν σταυρό· δεν χρειάζεται να είναι «πολύτιμος». Ένα απλό σταυρουδάκι, κρεμασμένο με ένα κορδόνι ή καρφιτσωμένο στο εσωτερικό του ρούχου μας είναι η προστασία μας από κάθε κακό.

Από: pemptousia.gr , https://www.vimaorthodoxias.gr
By -
Ετικέτες

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)