ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ

ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ
ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ: Η Πλάτη βρίσκεται περίπου 9 χιλιόμετρα[4] προς τα βορειοανατολικά των Φιλιατρών σε υψόμετρο 294[1][5] μέτρα και απέχει 10 περίπου χιλιόμετρα από τις ακτές του Ιονίου Πελάγους. ΙΣΤΟΡΙΑ: Το χωριό που βρίσκεται κάτω από το βουνό της Μάλης έχει μακρόχρονη ιστορία. Η παλαιότερη ονομασία του χωριού ήταν Καναλουπού, ενώ ως Πλάτη αναφέρεται από το 1956.[6][7] Πάντως το χωριό συναντάται με την ονομασία Καναλουπού ή Κανελουπού ή Καναλωπού και σε προγενέστερες βιβλιογραφικές πηγές-αναφορές. Ο οικισμός αναφέρεται, σε διάφορες απογραφές των Βενετών Προνοητών της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας, οι οποίες έγιναν στο χρονικό διάστημα της τριακονταετίας (1683/84-1715), κατά την οποία οι Βενετοί κατείχαν την Πελοπόννησο. Η Καναλουπού (Canalupu), ανήκε, το 1689, στην επαρχία της Αρκαδίας (ή Αρκαδιάς, δηλαδή την περιοχή της σημερινής Κυπαρισσίας), η οποία ήταν μια από τις 4 επαρχίες, στις οποίες χωριζόταν τότε το διαμέρισμα της Μεθώνης (επαρχία Φαναριού, επαρχία Αρκαδιάς, επαρχία Ναβαρίνου και επαρχία Μεθώνης).[8] Η Καναλουπού προσαρτήθηκε στον παλαιό Δήμο Εράνης το 1835,[9] ενώ αναφέρεται, το 1853 στον β΄ τόμο των «Ελληνικών» του Ιάκωβου Ρίζου Ραγκαβή ως χωριό του Δήμου Εράνης της Επαρχίας Τριφυλίας με πληθυσμό 115 κατοίκων, με βάση την απογραφή του 1851.[10] Το 1899 μεταφέρεται από το Νομό Μεσσηνίας και υπάγεται στον Νομό Τριφυλίας,[11] για μια περίπου δεκαετία, ως το 1909, που επανέρχεται ξανά στον Νομό Μεσσηνίας,[12] ως οικισμός της Επαρχίας Τριφυλίας. Το 1912 το χωριό της Καναλουπούς αποσπάται από τον Δήμο Εράνης και εντάσσεται στην Κοινότητα Χαλαζονίου, που είχε ως έδρα το Χαλαζόνι,[13][14] ως και το 1919,[15] που η Καναλουπού αποσπάται από την κοινότητα αυτή και ορίζεται έδρα της Κοινότητας Καναλουπούς.[16] Η Καναλουπού παρέμεινε έδρα της ομώνυμης κοινότητας, από το 1919 ως το 1956, που το χωριό μετονομάζεται σε Πλάτη και η Κοινότητα σε Κοινότητα Πλάτης,[17] και συνέχισε με το νέο όνομα ως έδρα της Κοινότητας Πλάτης από το 1956 ως το 1997, όταν τότε, στα πλαίσια των αλλαγών που επήλθαν στη τοπική αυτοδιοίκηση, μέσω του σχεδίου «Καποδίστριας», υπήχθη στον κατηργημένο Δήμο Φιλιατρών,[18] ως το 2010. Από το 2011, μετά τις νέες αλλαγές του σχεδίου «Καλλικράτης» ανήκει πλέον στον νέο Δήμο Τριφυλίας.[19][4] Ο δήμος αυτός, συστάθηκε με το Πρόγραμμα Καλλικράτης με την συνένωση των προϋπαρχόντων δήμων Αετού, Αυλώνος, Γαργαλιάνων, Κυπαρισσίας, Φιλιατρών και την κοινότητα Τριπύλας. ΑΠΟ http://www.hellenicaworld.com/Greece/Geo/gr/PlatiMessinias.html

Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2017

Η Σαντορίνη «γέννησε» τη Χίμαιρα


13/2/2017

 

 

 

Πού στηρίχτηκε η φαντασία των αρχαίων και έπλασε τη Χίμαιρα, το θαλάσσιο τέρας με το κατσικίσιο σώμα και τα τρία κεφάλια;

Κατά τον αείμνηστο αρχαιολόγο Xρήστο Tσούντα, ήταν η προσωποποίηση του ηφαιστείου της Θήρας, που ζούσε στο βάθος της καλντέρας. Το ένα κεφάλι, το λιονταρίσιο, το είχε μπροστά, το δεύτερο το κατσικίσιο στη ράχη και ξεφυσούσε φλόγες και το τρίτο, το φιδίσιο, στην ουρά.
Περισσότερα θα πει ο ομότιμος καθηγητής αρχαιολογίας, Χρήστος Ντούμας, που θα μιλήσει απόψε στις 7 με θέμα «Το Ηφαίστειο της Θήρας και η συμβολή του στον πολιτισμό του Αιγαίου», στο αμφιθέατρο του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου (Τοσίτσα 1), στο πλαίσιο των εκδηλώσεων της Ενωσης Φίλων του ΕΑΜ.
Ο κ. Ντούμας, αναπτύσσοντας ανάλογο θέμα στην Αρχαιολογική Εταιρεία, έχει πει πως ο Τσούντας υποστήριζε ότι κατά τη διάρκεια των εκρήξεων στα τρία κεφάλια του μυθικού τέρατος έβλεπε τα τρία ανοίγματα της καλντέρας, από τα οποία το μεσαίο έβλεπε στον κεντρικό πυρήνα του ηφαιστείου με τις πύρινες φλόγες. Στον δε φόνο της, ο κορυφαίος αρχαιολόγος έβλεπε την κατάπαυση των ηφαιστειακών εκρήξεων.

Οι σεισμοί και οι εκρήξεις του θηραϊκού ηφαιστείου ποτέ δεν έπαψαν να δίνουν τροφή σε δεισιδαιμονίες και προλήψεις. Aνάμεσά τους και η διαμάχη του Βυζαντινού αυτοκράτορα Λέοντος Γ’ με τους εικονολάτρες, που το έτος 726 ερμηνεύθηκε ως σημάδι θεϊκής οργής.
Eκτός από τη μυθολογία, όμως, το ηφαίστειο προσέφερε και στην τέχνη: παράδειγμα η κατεργασία του μαρμάρου των κυκλαδικών ειδωλίων με ελαφρόπετρα, που υπήρχε άφθονη στην περιοχή και τους έδινε «λείες και απαλές απολήξεις». Eπίσης οι μνημειώδεις τοιχογραφίες του νησιού με κατά κανόνα γαιώδους προελεύσεως χρώματα έγιναν από κοιτάσματα κόκκινων, πράσινων και κυανών ορυκτών.

Ο προϊστορικός οικισμός του Ακρωτηρίου δοκιμάστηκε πολλές φορές από τις σεισμικές δονήσεις στη διάρκεια της τρισχιλιετούς ζωής του. Αλλες είχαν μεσαία ένταση και δεν άφησαν μαρτυρίες, άλλες όμως προξενούσαν ερείπια που ανιχνεύουμε σήμερα σε επάλληλα στρώματα.
Η σεισμικότητα της περιοχής είχε υπαγορεύσει συμπεριφορές κοντινές με τις σημερινές. Οι Θηραίοι δεν διανοούνταν να εγκαταλείψουν το νησί τους, έστω και αν κατά καιρούς το ηφαίστειο τούς ισοπέδωνε τα σπίτια. Αντίθετα, αμέσως μετά τον σεισμό καταπιάνονταν με την ανοικοδόμηση.
Αν και δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι υπήρχε και εφαρμοζόταν κάποιος αντισεισμικός κανονισμός, εκείνο που είναι μάλλον βέβαιο είναι ότι κάθε καταστρεπτικός σεισμός γινόταν κίνητρο μελέτης των ευπαθών μερών στις οικοδομές και στη λήψη πρακτικών μέτρων για την ενίσχυσή τους. 

Αμορτισέρ τα «αδράλια» στις σεισμικές δονήσεις

«Κάτω από το θεμέλιο μεσοκυκλαδικού κτιρίου, επάνω στο οποίο οικοδομήθηκε η Δυτική Οικία, βρέθηκε στρώση από χαλαρά θραύσματα πορώδους λάβας διατομής 4-6 εκ., γνωστά στους σημερινούς Ακρωτηριανούς ως αδράλια. Το στρώμα αυτό λειτουργούσε ως ένα είδος μαξιλαριού για να απορροφά τις σεισμικές δονήσεις. Τα ξύλινα πλέγματα στο σύστημα ενίσχυσης των τοίχων στα πολυώροφα κτίσματα ήταν επίσης μια μέθοδος προστασίας

ΑΠΟ http://www.ethnos.gr/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΠΛΑΤΗ: (ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΣ ΚΑΝΑΛΟΥΠΟΥΣ). ΣΥΛΛΟΓΗ ΠΑΛΑΙΩΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ. (ΔΥΟ ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΑ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ).

Στην προσπάθεια που γίνετε για τη συλλογή παλαιών φώτο με θέμα το χωριό μας, μας ήρθε μία ακόμα, με δύο ενδεικτικά του δημοτικού μας σχολε...