ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ

ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ
ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ: Η Πλάτη βρίσκεται περίπου 9 χιλιόμετρα[4] προς τα βορειοανατολικά των Φιλιατρών σε υψόμετρο 294[1][5] μέτρα και απέχει 10 περίπου χιλιόμετρα από τις ακτές του Ιονίου Πελάγους. ΙΣΤΟΡΙΑ: Το χωριό που βρίσκεται κάτω από το βουνό της Μάλης έχει μακρόχρονη ιστορία. Η παλαιότερη ονομασία του χωριού ήταν Καναλουπού, ενώ ως Πλάτη αναφέρεται από το 1956.[6][7] Πάντως το χωριό συναντάται με την ονομασία Καναλουπού ή Κανελουπού ή Καναλωπού και σε προγενέστερες βιβλιογραφικές πηγές-αναφορές. Ο οικισμός αναφέρεται, σε διάφορες απογραφές των Βενετών Προνοητών της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας, οι οποίες έγιναν στο χρονικό διάστημα της τριακονταετίας (1683/84-1715), κατά την οποία οι Βενετοί κατείχαν την Πελοπόννησο. Η Καναλουπού (Canalupu), ανήκε, το 1689, στην επαρχία της Αρκαδίας (ή Αρκαδιάς, δηλαδή την περιοχή της σημερινής Κυπαρισσίας), η οποία ήταν μια από τις 4 επαρχίες, στις οποίες χωριζόταν τότε το διαμέρισμα της Μεθώνης (επαρχία Φαναριού, επαρχία Αρκαδιάς, επαρχία Ναβαρίνου και επαρχία Μεθώνης).[8] Η Καναλουπού προσαρτήθηκε στον παλαιό Δήμο Εράνης το 1835,[9] ενώ αναφέρεται, το 1853 στον β΄ τόμο των «Ελληνικών» του Ιάκωβου Ρίζου Ραγκαβή ως χωριό του Δήμου Εράνης της Επαρχίας Τριφυλίας με πληθυσμό 115 κατοίκων, με βάση την απογραφή του 1851.[10] Το 1899 μεταφέρεται από το Νομό Μεσσηνίας και υπάγεται στον Νομό Τριφυλίας,[11] για μια περίπου δεκαετία, ως το 1909, που επανέρχεται ξανά στον Νομό Μεσσηνίας,[12] ως οικισμός της Επαρχίας Τριφυλίας. Το 1912 το χωριό της Καναλουπούς αποσπάται από τον Δήμο Εράνης και εντάσσεται στην Κοινότητα Χαλαζονίου, που είχε ως έδρα το Χαλαζόνι,[13][14] ως και το 1919,[15] που η Καναλουπού αποσπάται από την κοινότητα αυτή και ορίζεται έδρα της Κοινότητας Καναλουπούς.[16] Η Καναλουπού παρέμεινε έδρα της ομώνυμης κοινότητας, από το 1919 ως το 1956, που το χωριό μετονομάζεται σε Πλάτη και η Κοινότητα σε Κοινότητα Πλάτης,[17] και συνέχισε με το νέο όνομα ως έδρα της Κοινότητας Πλάτης από το 1956 ως το 1997, όταν τότε, στα πλαίσια των αλλαγών που επήλθαν στη τοπική αυτοδιοίκηση, μέσω του σχεδίου «Καποδίστριας», υπήχθη στον κατηργημένο Δήμο Φιλιατρών,[18] ως το 2010. Από το 2011, μετά τις νέες αλλαγές του σχεδίου «Καλλικράτης» ανήκει πλέον στον νέο Δήμο Τριφυλίας.[19][4] Ο δήμος αυτός, συστάθηκε με το Πρόγραμμα Καλλικράτης με την συνένωση των προϋπαρχόντων δήμων Αετού, Αυλώνος, Γαργαλιάνων, Κυπαρισσίας, Φιλιατρών και την κοινότητα Τριπύλας. ΑΠΟ http://www.hellenicaworld.com/Greece/Geo/gr/PlatiMessinias.html

Τρίτη 17 Ιανουαρίου 2017

Νεαροί μαθητές παρήγαγαν λευκό χαβιάρι με αξία 3.200 ευρώ το κιλό







Την παραγωγή λευκού χαβιαριού από... σαλιγκάρια πέτυχαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα 30 μαθητές ηλικίας 15-18 χρόνων του Επαγγελματικού Λυκείου της Αμερικάνικης Γεωργικής Σχολής και του τμήματος Επιστήμης και Τεχνολογίας Τροφίμων του Perrotis
College, και μέχρι τον Ιούνιο, στόχος είναι γυάλινα δοχεία των 30 γραμμαρίων να είναι διαθέσιμα σε επιλεγμένα σημεία της πόλης.

Οπως επισήμανε μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Κοσμήτορας της Σχολής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης στην Αμερικάνικη Γεωργική Σχολή, Βαγγέλης Βέργος, λευκό χαβιάρι από σαλιγκάρια παράγεται σε μικρές ποσότητες σε ευρωπαϊκό επίπεδο μόνο στις χώρες Βρετανία, Γαλλία και Ιταλία και η αξία του ανέρχεται στα 3.200 ευρώ/κιλό, ενώ το γυάλινο δοχείο των 30 γραμμαρίων αναμένεται να πωλείται στην τιμή των 150 ευρώ.

Σύμφωνα με τον κ. Βέργο, η σύλληψη της ιδέας για την παραγωγή του λευκού χαβιαριού από σαλιγκάρια στη σχολή έγινε προ διετίας και παρόλο που στην πράξη αποδείχθηκε ένα δύσκολο εγχείρημα "αφού δεν υπάρχει πληροφόρηση και κανείς δεν θέλησε να μοιραστεί την ενημέρωση που έχει με τους μαθητές της σχολής", σήμερα η παραγωγή ξεπερνά τα 550 γραμμάρια.
Οι 30 μαθητές υπό την καθοδήγηση και στήριξη του καθηγητή Πέτρου Ευαγγέλου, ο οποίος και είναι απόφοιτος της σχολής, ξεκίνησαν την κλειστή ελεγχόμενη εκτροφή σαλιγκαριού, με σκοπό την παραγωγή και προπάχυνση γόνου και με παράλληλη παραγωγή λευκού χαβιαριού.
Τα 300 σαλιγκάρια-γεννήτορες του ενδημικού είδους Helix Aspersa Maxima, έχουν τοποθετηθεί σε ξύλινη κατασκευή με ελεγχόμενη θερμοκρασία, σχετική υγρασία και φωτισμό, "την οποία και έφτιαξαν οι ίδιοι οι μαθητές με βήματα αργά, αλλά σταθερά και με το αποτέλεσμα να είναι θετικό" επισήμανε ο κ . Βέργος. Οι γεννήτορες αυτού του είδους, γεννούν κατά μέσο όρο μία φορά το χρόνο, περίπου 100 αβγά, συνολικού βάρους τεσσάρων γραμμαρίων. 
Στη Σχολή Επαγγελματικής Εκπαίδευσης, η οποία έχει την εποπτεία των προγραμμάτων πρακτικής άσκησης του ΕΠΑΛ και το Τμήμα Επιστήμης και Τεχνολογίας Τροφίμων του Perrotis College, έχει ξεκινήσει έρευνα για την υγιεινή των αβγών και τη διατροφική τους αξία, με στόχο τη βελτιστοποίηση της παραγωγής. 

ΑΠΟ http://www.zougla.gr
By -
Ετικέτες

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)