ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ

ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ
ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ: Η Πλάτη βρίσκεται περίπου 9 χιλιόμετρα[4] προς τα βορειοανατολικά των Φιλιατρών σε υψόμετρο 294[1][5] μέτρα και απέχει 10 περίπου χιλιόμετρα από τις ακτές του Ιονίου Πελάγους. ΙΣΤΟΡΙΑ: Το χωριό που βρίσκεται κάτω από το βουνό της Μάλης έχει μακρόχρονη ιστορία. Η παλαιότερη ονομασία του χωριού ήταν Καναλουπού, ενώ ως Πλάτη αναφέρεται από το 1956.[6][7] Πάντως το χωριό συναντάται με την ονομασία Καναλουπού ή Κανελουπού ή Καναλωπού και σε προγενέστερες βιβλιογραφικές πηγές-αναφορές. Ο οικισμός αναφέρεται, σε διάφορες απογραφές των Βενετών Προνοητών της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας, οι οποίες έγιναν στο χρονικό διάστημα της τριακονταετίας (1683/84-1715), κατά την οποία οι Βενετοί κατείχαν την Πελοπόννησο. Η Καναλουπού (Canalupu), ανήκε, το 1689, στην επαρχία της Αρκαδίας (ή Αρκαδιάς, δηλαδή την περιοχή της σημερινής Κυπαρισσίας), η οποία ήταν μια από τις 4 επαρχίες, στις οποίες χωριζόταν τότε το διαμέρισμα της Μεθώνης (επαρχία Φαναριού, επαρχία Αρκαδιάς, επαρχία Ναβαρίνου και επαρχία Μεθώνης).[8] Η Καναλουπού προσαρτήθηκε στον παλαιό Δήμο Εράνης το 1835,[9] ενώ αναφέρεται, το 1853 στον β΄ τόμο των «Ελληνικών» του Ιάκωβου Ρίζου Ραγκαβή ως χωριό του Δήμου Εράνης της Επαρχίας Τριφυλίας με πληθυσμό 115 κατοίκων, με βάση την απογραφή του 1851.[10] Το 1899 μεταφέρεται από το Νομό Μεσσηνίας και υπάγεται στον Νομό Τριφυλίας,[11] για μια περίπου δεκαετία, ως το 1909, που επανέρχεται ξανά στον Νομό Μεσσηνίας,[12] ως οικισμός της Επαρχίας Τριφυλίας. Το 1912 το χωριό της Καναλουπούς αποσπάται από τον Δήμο Εράνης και εντάσσεται στην Κοινότητα Χαλαζονίου, που είχε ως έδρα το Χαλαζόνι,[13][14] ως και το 1919,[15] που η Καναλουπού αποσπάται από την κοινότητα αυτή και ορίζεται έδρα της Κοινότητας Καναλουπούς.[16] Η Καναλουπού παρέμεινε έδρα της ομώνυμης κοινότητας, από το 1919 ως το 1956, που το χωριό μετονομάζεται σε Πλάτη και η Κοινότητα σε Κοινότητα Πλάτης,[17] και συνέχισε με το νέο όνομα ως έδρα της Κοινότητας Πλάτης από το 1956 ως το 1997, όταν τότε, στα πλαίσια των αλλαγών που επήλθαν στη τοπική αυτοδιοίκηση, μέσω του σχεδίου «Καποδίστριας», υπήχθη στον κατηργημένο Δήμο Φιλιατρών,[18] ως το 2010. Από το 2011, μετά τις νέες αλλαγές του σχεδίου «Καλλικράτης» ανήκει πλέον στον νέο Δήμο Τριφυλίας.[19][4] Ο δήμος αυτός, συστάθηκε με το Πρόγραμμα Καλλικράτης με την συνένωση των προϋπαρχόντων δήμων Αετού, Αυλώνος, Γαργαλιάνων, Κυπαρισσίας, Φιλιατρών και την κοινότητα Τριπύλας. ΑΠΟ http://www.hellenicaworld.com/Greece/Geo/gr/PlatiMessinias.html

Πέμπτη 4 Ιουνίου 2015

Bulgari: Οι Έλληνες πίσω από τον μεγαλύτερο οίκο κοσμημάτων

Πόσοι γνωρίζουν ότι ο παγκόσμια γνωστός Οίκος Bulgari ανήκει σε Έλληνες που κατάγονται από την Ήπειρο; Ο επικεφαλής του Οίκου Νίκολας Bulgari (Βούλγαρης), ήρθε πρόσφατα στην Ήπειρο και επισκέφθηκε την Παραμυθιά Θεσπρωτίας, όπου γεννήθηκαν και μεγάλωσαν οι πρόγονοί του, πριν φύγουν για την Ιταλία τον 19ο αιώνα, για να κατακτήσουν την παγκόσμια αγορά αρχικά στον χώρο του κοσμήματος και στη συνέχεια σε μια σειρά από άλλες επιχειρηματικές δραστηριότητες.

«Ήμουν 13 χρόνων, πριν 51 χρόνια, όταν το 1954 είχα έλθει εδώ. Από τότε δεν ξανάλθα παρότι πολλές φορές το προγραμμάτιζα». Ήταν τα πρώτα λόγια του Νίκολα Bulgari, μόλις έφθασε στην Παραμυθιά, τόπο καταγωγής της οικογένειας, που είναι διεθνώς γνωστή για τον Οίκο Κοσμημάτων και όχι μόνο.

Τον Νίκολα Bulgari συνόδευε και ο γνωστός Έλληνας κοσμηματοπώλης Κώστας Καίσαρης που αντιπροσωπεύει στην Ελλάδα τον Οίκο Bulgari.

Η οικογένεια Βούλγαρη, μέχρι το 1819 ζούσε στους Καλαρρύτες Ιωαννίνων και ήταν γνωστή για τα ασημικά που κατασκεύαζαν και εμπορεύονταν στην περιοχή, σε πολύ μικρές ποσότητες.

Ο Σωτήριος Βούλγαρης ξεκίνησε την καριέρα του στο κοσμηματοπωλείο των γονιών του..

Από τα έντεκα παιδιά της οικογένειας, ο Σωτήριος Βούλγαρης ήταν ο μόνος που επέζησε και κατάφερε να συνεχίσει την οικογενειακή παράδοση. Το πάθος με τα κοσμήματα ξεκίνησε από τον παππού του Κωνσταντίνο, ο οποίος ήταν ένας πλανόδιος πωλητής στα χωριά της Ηπείρου. Η ικανότητα να δημιουργούν κοσμήματα κληρονομήθηκε από τον πατέρα του που άνοιξε το κατάστημα κοσμημάτων στην Παραμυθιά και έμαθε την τέχνη στον μικρό Σωτήριο.

Εκείνη την εποχή, η Παραμυθιά αλλά και τα άλλα χωριά της περιοχής αντιμετώπιζαν προβλήματα από τους Τούρκους. Η συνεχής καύση της πόλης και σοβαρές ζημιές στο κατάστημα, ανάγκασε την οικογένεια Bulgari να κινηθεί προς την Κέρκυρα και στη συνέχεια να περάσουν στην Ιταλία και συγκεκριμένα στη Νάπολη.

Εκεί, η οικογένεια άνοιξε το πρώτο κατάστημα κοσμημάτων χρυσού. Σε μια πόλη όμως που κυριαρχούσε η μαφία και το οργανωμένο έγκλημα οι ληστείες ήταν ανεξέλεγκτες και δημιουργούσαν τεράστιο πρόβλημα στο κοσμηματοπωλείο. Έτσι, μετά από αρκετές διαρρήξεις, αναγκάστηκαν να το κλείσουν.

Η μοίρα θα οδηγήσει τον Σωτήριο μπροστά απ’ το κτίριο της Γαλλικής Ακαδημίας στη Ρώμη, ως υπαίθριος πωλητής και τα έργα του δεν θα περάσουν απαρατήρητα. Ένας Έλληνας επιχειρηματίας της περιοχής, διακρίνει το ταλέντο του και του παραχωρεί το 1844 μια γωνία της βιτρίνας του στη «Via Sistina», για να παρουσιάζει τα κοσμήματά του.

Τα στολίδια και τα κοσμήματά του γίνονται ανάρπαστα και η καταξίωση από το κοινό της Ρώμης δεν αργεί να έρθει.

Μερικούς μήνες αργότερα κατορθώνει να ανοίξει το δικό του κατάστημα στον ίδιο δρόμο, ενώ το 1894 νοικιάζει ένα καινούργιο κατάστημα στο νούμερο 28 της «Via dei Condotti,», δρόμο όπου τελικά το 1905 αγοράζει το κτίριο του αριθμού 10, φτιάχνοντας το κατάστημα που μέχρι και σήμερα η εταιρία Bulgari διατηρεί το ίδιο εντυπωσιακό και κομψό κατάστημα που τότε πρωτοέφτιαξε ο Έλληνας μετανάστης.

Τα μυστικά της τέχνης:

Οι δυο γιοί του Κωνσταντίνος και Γιώργος, επιδεικνύουν έναν ιδιαίτερο ζήλο και αγάπη για την τέχνη του πατέρα τους. Εκείνος επικεντρώνεται στους δυο γιούς και τους μαθαίνει τα υπέρ – πολύτιμα μυστικά του. Τελικά, το 1932 αφήνει την τύχη της επιχείρησής του στους δυο γιους, οι οποίοι ως νέοι γνωρίζουν καλύτερα τις τάσεις της εποχής και πραγματοποιούν μεγάλα ανοίγματα τόσο στο κατάστημα της Ρώμης, όσο και στα λιγοστά και μικρά υποκαταστήματά τους, ενώ ο πατέρας Βούλγαρης πεθαίνει δυο χρόνια αργότερα, το 1932.

Με την λήξη του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, οι υιοί Βούλγαρη αποστασιοποιούνται απ’ την αυστηρή Γαλλική σχολή δημιουργίας κοσμημάτων και αρχίζουν να κατασκευάζουν μοναδικά κοσμήματα, που επαναπροσδιορίζουν τη σύγχρονη τέχνη μέσα από τις εικαστικές αναφορές στην αρχαία Ρώμη, την Ιταλική Αναγέννηση, την ρωμαϊκή σχολή αργυροχρυσοχόων του 19ου αιώνα, αλλά και την κληρονομιά της Αρχαίας Ελλάδας. Η επιστροφή στον κλασικισμό έχει να κάνει και με την συγκυρία. Οι δύσκολες οικονομικές στιγμές της μακράς περιόδου της ανασυγκρότησης των χωρών δεν μπορούν παρά να επηρεάσουν αρνητικά την εμπορική επιτυχία του οίκου, ο οποίος αρχίζει να ανθεί ξανά την δεκαετία του ’60, οπότε η οικογένεια Βούλγαρη αποκτά το διάσημο λογότυπο και επενδύει σε αγορές του εξωτερικού, ανοίγοντας καταστήματα στη Νέα Υόρκη αλλά και στις μεγαλύτερες πρωτεύουσες της Ευρώπης.

Το διάσημο λογότυπο της εταιρίας βρίσκεται πάντα στα κεφαλαία, ενώ το γράμμα u αντικαθίσταται με το v, σύμφωνα με τον αρχαίο τρόπο ρωμαϊκής γραφής (BVLGARI).

Η ώρα που ο μύθος των Bulgari γιγαντώνεται έχει σημάνει. Οι δημιουργίες των αδερφών προτιμώνται από τους απανταχού γαλαζοαίματους του πλανήτη, ενώ το λογότυπο γίνεται φετίχ στους εκκεντρικούς νέους καλλιτέχνες, όπως ο Άντι Γουόρχολ ο οποίος συγκρίνει ένα κατάστημα του οίκου μόνο με τις καλύτερες εκθέσεις σύγχρονης τέχνης.

Πηγή: govastileto.gr
ΑΠΟ http://www.zougla.gr
By -
Ετικέτες

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)