ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ

ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ
ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ: Η Πλάτη βρίσκεται περίπου 9 χιλιόμετρα[4] προς τα βορειοανατολικά των Φιλιατρών σε υψόμετρο 294[1][5] μέτρα και απέχει 10 περίπου χιλιόμετρα από τις ακτές του Ιονίου Πελάγους. ΙΣΤΟΡΙΑ: Το χωριό που βρίσκεται κάτω από το βουνό της Μάλης έχει μακρόχρονη ιστορία. Η παλαιότερη ονομασία του χωριού ήταν Καναλουπού, ενώ ως Πλάτη αναφέρεται από το 1956.[6][7] Πάντως το χωριό συναντάται με την ονομασία Καναλουπού ή Κανελουπού ή Καναλωπού και σε προγενέστερες βιβλιογραφικές πηγές-αναφορές. Ο οικισμός αναφέρεται, σε διάφορες απογραφές των Βενετών Προνοητών της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας, οι οποίες έγιναν στο χρονικό διάστημα της τριακονταετίας (1683/84-1715), κατά την οποία οι Βενετοί κατείχαν την Πελοπόννησο. Η Καναλουπού (Canalupu), ανήκε, το 1689, στην επαρχία της Αρκαδίας (ή Αρκαδιάς, δηλαδή την περιοχή της σημερινής Κυπαρισσίας), η οποία ήταν μια από τις 4 επαρχίες, στις οποίες χωριζόταν τότε το διαμέρισμα της Μεθώνης (επαρχία Φαναριού, επαρχία Αρκαδιάς, επαρχία Ναβαρίνου και επαρχία Μεθώνης).[8] Η Καναλουπού προσαρτήθηκε στον παλαιό Δήμο Εράνης το 1835,[9] ενώ αναφέρεται, το 1853 στον β΄ τόμο των «Ελληνικών» του Ιάκωβου Ρίζου Ραγκαβή ως χωριό του Δήμου Εράνης της Επαρχίας Τριφυλίας με πληθυσμό 115 κατοίκων, με βάση την απογραφή του 1851.[10] Το 1899 μεταφέρεται από το Νομό Μεσσηνίας και υπάγεται στον Νομό Τριφυλίας,[11] για μια περίπου δεκαετία, ως το 1909, που επανέρχεται ξανά στον Νομό Μεσσηνίας,[12] ως οικισμός της Επαρχίας Τριφυλίας. Το 1912 το χωριό της Καναλουπούς αποσπάται από τον Δήμο Εράνης και εντάσσεται στην Κοινότητα Χαλαζονίου, που είχε ως έδρα το Χαλαζόνι,[13][14] ως και το 1919,[15] που η Καναλουπού αποσπάται από την κοινότητα αυτή και ορίζεται έδρα της Κοινότητας Καναλουπούς.[16] Η Καναλουπού παρέμεινε έδρα της ομώνυμης κοινότητας, από το 1919 ως το 1956, που το χωριό μετονομάζεται σε Πλάτη και η Κοινότητα σε Κοινότητα Πλάτης,[17] και συνέχισε με το νέο όνομα ως έδρα της Κοινότητας Πλάτης από το 1956 ως το 1997, όταν τότε, στα πλαίσια των αλλαγών που επήλθαν στη τοπική αυτοδιοίκηση, μέσω του σχεδίου «Καποδίστριας», υπήχθη στον κατηργημένο Δήμο Φιλιατρών,[18] ως το 2010. Από το 2011, μετά τις νέες αλλαγές του σχεδίου «Καλλικράτης» ανήκει πλέον στον νέο Δήμο Τριφυλίας.[19][4] Ο δήμος αυτός, συστάθηκε με το Πρόγραμμα Καλλικράτης με την συνένωση των προϋπαρχόντων δήμων Αετού, Αυλώνος, Γαργαλιάνων, Κυπαρισσίας, Φιλιατρών και την κοινότητα Τριπύλας. ΑΠΟ http://www.hellenicaworld.com/Greece/Geo/gr/PlatiMessinias.html

Δευτέρα 3 Νοεμβρίου 2014

Η πονεμένη ιστορία των συνεταιριστικών οργανώσεων

Η υπόθεση των συνεταιριστικών οργανώσεων βρίσκεται (αρνητικά) τον τελευταίο καιρό στο προσκήνιο.
Τα γεγονότα λίγο ως πολύ είναι γνωστά, όπως και οι θέσεις που έχουν αναπτυχθεί. Πέρα από κάθε αμφισβήτηση, το εμφανές είναι πως το συνεταιριστικό κίνημα βρίσκεται σε κατάσταση αποδιοργάνωσης και η ιδέα του συνεργατισμού είναι σε σοβαρή υποχώρηση. Η υποχώρηση έχει να κάνει τόσο με την κατάσταση που διαμορφώθηκε εδώ και δεκαετίες στο χώρο των συνεταιρισμών, όσο και στη βασική ιδεολογική αντίληψη του νεοφιλελεύθερου "εγώ" που
κυριάρχησε στην κοινωνία εδώ και χρόνια. Το ένα τροφοδότησε το άλλο και με μια ακόμη αλλαγή στο συνεταιριστικό νόμο το σύστημα κονιορτοποιήθηκε προκαλώντας και τερατογενέσεις.
Στα 40 χρόνια που κύλησαν από τη μεταπολίτευση, οι συνεταιρισμοί αποτέλεσαν πεδίο κομματικού ανταγωνισμού και δικομματικής μάχης για τον έλεγχο της ΠΑΣΕΓΕΣ και των Ενώσεων Συνεταιρισμών. Επηρεάζοντας την καθημερινή ζωή των αγροτών εξελίχθηκαν από τη μια πλευρά σε οργανώσεις που έπαιζαν πολιτικό ρόλο και από την άλλη πλευρά σε κέντρα εξουσίας που απέκτησαν τα χειρότερα χαρακτηριστικά του πολιτικού συστήματος. "Εβγαζαν βουλευτές" κατά τη λαϊκή έκφραση, αλλά ταυτοχρόνως διόριζαν ολόκληρες φουρνιές με τα "δικά τους παιδιά" μεταφορικά και κυριολεκτικά. Κριτήριο για την δράση μεγάλων οργανώσεων με τεράστια ευθύνη για την πρωτογενή παραγωγή δεν ήταν το συμφέρον των παραγωγών αλλά η νομή της εξουσίας και η μάχη για τα λάφυρα.
Ολο αυτό το σύστημα στηρίχθηκε στις μαϊμούδες: Στη Μεσσηνία για παράδειγμα υπήρχαν εκατοντάδες συνεταιρισμοί - φαντάσματα που είχαν ως μοναδική αποστολή να κάνουν εκλογές, οι οποίες πολλές φορές και αυτές ήταν μαϊμού, αφού παραβιάζονταν οι στοιχειώδεις κανόνες δημοσιότητας των συνελεύσεων. Για να γίνει κάτι τέτοιο βεβαίως στήνονταν ολόκληροι κομματικοί μηχανισμοί οι οποίοι ανταμείβονταν με διάφορους τρόπους και στους οποίους συμμετείχαν από συνεταιριστές μέχρι υπάλληλοι όλων των επιπέδων. Αυτή η κατάσταση είχε καταγγελθεί αμέτρητες φορές αλλά φυσικά οι μονομάχοι του δικομματισμού και οι μηχανισμοί τους στους συνεταιρισμούς συνέχιζαν απτόητοι τη μάχη για το πάπλωμα. Και τα κόμματα εξουσίας άφηναν την κατάσταση να εξελίσσεται γιατί βολεύονταν με τη μετατροπή των συνεταιρισμών σε μηχανισμούς εξυπηρέτησης εκλογικής πελατείας και ενίοτε συμφερόντων. Οι αγρότες φυσικά δεν είναι άμοιροι ευθυνών αφού οι ίδιοι δέχονταν να συμμετέχουν σε αυτή τη διαδικασία υποστηρίζοντας το κόμμα ή τους ανθρώπους τους. Πολύ περισσότερο δεν είναι άμοιροι ευθυνών οι εκατοντάδες αντιπρόσωποι που είχαν το δικαίωμα του ελέγχου στις γενικές συνελεύσεις των οργανώσεων. Και εκεί πήγαιναν με το κομματικό καλάμι σαν τα γαλιά ψηφίζοντας σύμφωνα με τις υποδείξεις και στηρίζοντας όλη αυτή την κατάσταση.
Και ενώ ουσιαστικά οι συνεταιρισμοί δεν λειτουργούσαν ως οικονομικές οργανώσεις, δαπανήθηκαν τεράστια ποσά για επενδύσεις τα οποία κάτω από άλλες συνθήκες θα μπορούσαν να έχουν στηρίξει αποτελεσματικά τη γεωργική παραγωγή και να έχουν δημιουργήσει έναν τομέα της οικονομίας που θα ήταν σε θέση να επηρεάσει το σύνολο των οικονομικών δεικτών και να ενισχύσει την παραγωγή. Ορισμένες μονάδες δεν λειτούργησαν ποτέ, άλλες έκλεισαν πριν καλά-καλά ξεκινήσουν, ορισμένες χρεοκόπησαν και τα απανωτά προγράμματα δεν έφεραν το διακηρυκτικά επιδιωκόμενο αποτέλεσμα. Γιατί όλα αυτά έγιναν χωρίς σχέδιο, κυριάρχησαν οι ιδεοληψίες και κυρίως η διαχείριση οικονομικών οργανώσεων, όπως είναι οι συνεταιρισμοί, έγινε σε πολλές περιπτώσεις με ερασιτεχνικό τρόπο και χωρίς ουσιαστικό έλεγχο από τους συνεταίρους. Ας σκεφθούμε μόνον ότι χρεοκόπησε μια κραταιά συνεταιριστική οργάνωση, όπως ήταν η "Ελαιουργική", που θα μπορούσε μέσα στα 40 αυτά χρόνια να έχει εδραιώσει τη θέση της στην παγκόσμια αγορά. Το ακόμη χειρότερο είναι ότι παρά την εξέλιξη αυτή "ούτε γάτα, ούτε ζημιά" για εκείνους που διαχειρίστηκαν μεγάλες υποθέσεις. Οι λαμπρές εξαιρέσεις κυρίως πρωτοβάθμιων συνεταιρισμών, απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Η μνημονιακή πολιτική ήρθε να αποτελειώσει την ιστορία αρχής γενομένης από τη θεσμική αλλαγή που επιβλήθηκε και ακόμη δεν έχει ολοκληρωθεί, καθώς η ιστορία πηγαίνει από παράταση σε παράταση. Ακολούθησαν η έλλειψη ρευστότητας και ο στραγγαλισμός των δραστηριοτήτων, η κατάργηση της αγροτικής πίστης και η παράδοση των συνεταιριστικών οργανώσεων σε ιδιώτες και τράπεζες με διάφορες "συνεργασίες". Ακόμη δεν έχει ανοίξει όλη η "βεντάλια" των κινήσεων που θα ακολουθήσουν στο όνομα της "χρεοκοπίας" της συνεταιριστικής ιδέας.
Κατά τα άλλα, όλη η μάχη γίνεται για τον έλεγχο των οργανώσεων για τους λόγους που προαναφέρθηκαν. Με κορυφαία ιστορία την υπόθεση της ΠΑΣΕΓΕΣ και το παιχνίδι που εξελίσσεται γύρω από αυτή με πρωταγωνιστές αυτούς οι οποίοι εδώ και δεκαετίες κάνουν παιχνίδια στην κορυφή, πρόσωπα και κόμματα. Κάποιοι προσπαθούν να πείσουν ότι "έπεσαν από τα σύννεφα" και πως προέκυψαν εκ παρθενογενέσεως στην πολιτική. Το ξεκαθάρισμα λογαριασμών βρίσκεται σε εξέλιξη αλλά το μεγάλο ζήτημα είναι η διαμόρφωση της διαφορετικής αντίληψης για το συνεργατισμό και τις διάφορες μορφές του.

ΑΠΟ http://www.eleftheriaonline.gr/
Διαβάστε το άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ http://www.eleftheriaonline.gr/stiles-sxolia/kalimera-perifereia/item/47559-i-ponemeni-istoria-ton-synetairistikon-organoseon
By -
Ετικέτες

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)