ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ

ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ
ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ: Η Πλάτη βρίσκεται περίπου 9 χιλιόμετρα[4] προς τα βορειοανατολικά των Φιλιατρών σε υψόμετρο 294[1][5] μέτρα και απέχει 10 περίπου χιλιόμετρα από τις ακτές του Ιονίου Πελάγους. ΙΣΤΟΡΙΑ: Το χωριό που βρίσκεται κάτω από το βουνό της Μάλης έχει μακρόχρονη ιστορία. Η παλαιότερη ονομασία του χωριού ήταν Καναλουπού, ενώ ως Πλάτη αναφέρεται από το 1956.[6][7] Πάντως το χωριό συναντάται με την ονομασία Καναλουπού ή Κανελουπού ή Καναλωπού και σε προγενέστερες βιβλιογραφικές πηγές-αναφορές. Ο οικισμός αναφέρεται, σε διάφορες απογραφές των Βενετών Προνοητών της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας, οι οποίες έγιναν στο χρονικό διάστημα της τριακονταετίας (1683/84-1715), κατά την οποία οι Βενετοί κατείχαν την Πελοπόννησο. Η Καναλουπού (Canalupu), ανήκε, το 1689, στην επαρχία της Αρκαδίας (ή Αρκαδιάς, δηλαδή την περιοχή της σημερινής Κυπαρισσίας), η οποία ήταν μια από τις 4 επαρχίες, στις οποίες χωριζόταν τότε το διαμέρισμα της Μεθώνης (επαρχία Φαναριού, επαρχία Αρκαδιάς, επαρχία Ναβαρίνου και επαρχία Μεθώνης).[8] Η Καναλουπού προσαρτήθηκε στον παλαιό Δήμο Εράνης το 1835,[9] ενώ αναφέρεται, το 1853 στον β΄ τόμο των «Ελληνικών» του Ιάκωβου Ρίζου Ραγκαβή ως χωριό του Δήμου Εράνης της Επαρχίας Τριφυλίας με πληθυσμό 115 κατοίκων, με βάση την απογραφή του 1851.[10] Το 1899 μεταφέρεται από το Νομό Μεσσηνίας και υπάγεται στον Νομό Τριφυλίας,[11] για μια περίπου δεκαετία, ως το 1909, που επανέρχεται ξανά στον Νομό Μεσσηνίας,[12] ως οικισμός της Επαρχίας Τριφυλίας. Το 1912 το χωριό της Καναλουπούς αποσπάται από τον Δήμο Εράνης και εντάσσεται στην Κοινότητα Χαλαζονίου, που είχε ως έδρα το Χαλαζόνι,[13][14] ως και το 1919,[15] που η Καναλουπού αποσπάται από την κοινότητα αυτή και ορίζεται έδρα της Κοινότητας Καναλουπούς.[16] Η Καναλουπού παρέμεινε έδρα της ομώνυμης κοινότητας, από το 1919 ως το 1956, που το χωριό μετονομάζεται σε Πλάτη και η Κοινότητα σε Κοινότητα Πλάτης,[17] και συνέχισε με το νέο όνομα ως έδρα της Κοινότητας Πλάτης από το 1956 ως το 1997, όταν τότε, στα πλαίσια των αλλαγών που επήλθαν στη τοπική αυτοδιοίκηση, μέσω του σχεδίου «Καποδίστριας», υπήχθη στον κατηργημένο Δήμο Φιλιατρών,[18] ως το 2010. Από το 2011, μετά τις νέες αλλαγές του σχεδίου «Καλλικράτης» ανήκει πλέον στον νέο Δήμο Τριφυλίας.[19][4] Ο δήμος αυτός, συστάθηκε με το Πρόγραμμα Καλλικράτης με την συνένωση των προϋπαρχόντων δήμων Αετού, Αυλώνος, Γαργαλιάνων, Κυπαρισσίας, Φιλιατρών και την κοινότητα Τριπύλας. ΑΠΟ http://www.hellenicaworld.com/Greece/Geo/gr/PlatiMessinias.html

Τρίτη 21 Οκτωβρίου 2014

Σπύρος Ζαγοραίος: Η ζωή και το έργο μιας σπουδαίας λαϊκής φωνής

Μία από τις σπουδαιότερες λαϊκές φωνές του ελληνικού πενταγράμμου σίγησε για πάντα. Ο Σπύρος
Ζαγοραίος έφυγε από τη ζωή τη Δευτέρα σε ηλικία 86 ετών, αφήνοντας πίσω του την πλούσια παρακαταθήκη του για τις επόμενες γενιές.
Από τα πιο γνωστά τραγούδια του ήταν: «Προσευχή», «Άναψε το τσιγάρο», «Ένας μάγκας στο Βοτανικό», «Μου λέτε να μην κλαίω», «Στης Λαρίσης το ποτάμι» και «Τα κόκκινα φανάρια», μεταξύ πολλών άλλων.

Ο Σπύρος Ζαγοραίος γεννήθηκε στον Άγιο Αρτέμιο του Παγκρατίου το 1928. Σε ηλικία 15 ετών έχασε σε ατύχημα το ένα του χέρι, όταν έσκασε μια χειροβομβίδα την ώρα που έπαιζε με συμμαθητές του στην Αγία Παρασκευή της Αττικής.
Παρόλα αυτά, με τη δύναμη της ψυχής του,  ξεπέρασε το πρόβλημα και μπήκε δυναμικά στο χώρο του λαϊκού τραγουδιού, ξεχωρίζοντας με τη φωνή του.
Ξεκίνησε την καριέρα του το 1952 από την Αθήνα και μετά τη Θεσσαλονίκη. Στις αρχές της δεκαετίας του 1960 άρχισε να τον συνοδεύει στο τραγούδι η σύζυγος του Ζωή, δημιουργώντας ένα από τα πιο λαοφιλή ντουέτα του λαϊκού τραγουδιού.

Πραγματοποίησε πολλές συναυλίες στην Ελλάδα και σε χώρες που ζουν Έλληνες και καθιερώθηκε ως κλασικός ερμηνευτής, έχοντας ηχογραφήσει περισσότερους από 30 δίσκους.
Μέχρι και σχεδόν το τέλος της ζωής του συνέχιζε την καλλιτεχνική του δραστηριότητα στο Αιγάλεω Αττικής, όπου διέμενε και είχε δημιουργήσει το λαϊκό κέντρο "Εντελαμαγκέν".
Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια αντιμετώπιζε πολλά προβλήματα υγείας, καθώς έπασχε από Πάρκινσον. Όπως είχε δηλώσει σε πρόσφατη συνέντευξή του, δυσκολευόταν να περπατήσει και περνούσε τον περισσότερο καιρό του στο σπίτι του με τη σύζυγό του, Ζωή Λασκαράκη.
Είχε, επίσης, αναφέρει πως δύσκολα τα έβγαζαν πέρα οικονομικά με τη γυναίκα του, καθώς ζούσαν με μία σύνταξη.
Η κηδεία του Σπύρου Ζαγοραίου θα γίνει το απόγευμα της Τετάρτης, 22 Οκτωβρίου, από το Γ' Νεκροταφείο.

ΑΠΟ http://www.news.gr

By -
Ετικέτες

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)