ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ

ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ
ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ: Η Πλάτη βρίσκεται περίπου 9 χιλιόμετρα[4] προς τα βορειοανατολικά των Φιλιατρών σε υψόμετρο 294[1][5] μέτρα και απέχει 10 περίπου χιλιόμετρα από τις ακτές του Ιονίου Πελάγους. ΙΣΤΟΡΙΑ: Το χωριό που βρίσκεται κάτω από το βουνό της Μάλης έχει μακρόχρονη ιστορία. Η παλαιότερη ονομασία του χωριού ήταν Καναλουπού, ενώ ως Πλάτη αναφέρεται από το 1956.[6][7] Πάντως το χωριό συναντάται με την ονομασία Καναλουπού ή Κανελουπού ή Καναλωπού και σε προγενέστερες βιβλιογραφικές πηγές-αναφορές. Ο οικισμός αναφέρεται, σε διάφορες απογραφές των Βενετών Προνοητών της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας, οι οποίες έγιναν στο χρονικό διάστημα της τριακονταετίας (1683/84-1715), κατά την οποία οι Βενετοί κατείχαν την Πελοπόννησο. Η Καναλουπού (Canalupu), ανήκε, το 1689, στην επαρχία της Αρκαδίας (ή Αρκαδιάς, δηλαδή την περιοχή της σημερινής Κυπαρισσίας), η οποία ήταν μια από τις 4 επαρχίες, στις οποίες χωριζόταν τότε το διαμέρισμα της Μεθώνης (επαρχία Φαναριού, επαρχία Αρκαδιάς, επαρχία Ναβαρίνου και επαρχία Μεθώνης).[8] Η Καναλουπού προσαρτήθηκε στον παλαιό Δήμο Εράνης το 1835,[9] ενώ αναφέρεται, το 1853 στον β΄ τόμο των «Ελληνικών» του Ιάκωβου Ρίζου Ραγκαβή ως χωριό του Δήμου Εράνης της Επαρχίας Τριφυλίας με πληθυσμό 115 κατοίκων, με βάση την απογραφή του 1851.[10] Το 1899 μεταφέρεται από το Νομό Μεσσηνίας και υπάγεται στον Νομό Τριφυλίας,[11] για μια περίπου δεκαετία, ως το 1909, που επανέρχεται ξανά στον Νομό Μεσσηνίας,[12] ως οικισμός της Επαρχίας Τριφυλίας. Το 1912 το χωριό της Καναλουπούς αποσπάται από τον Δήμο Εράνης και εντάσσεται στην Κοινότητα Χαλαζονίου, που είχε ως έδρα το Χαλαζόνι,[13][14] ως και το 1919,[15] που η Καναλουπού αποσπάται από την κοινότητα αυτή και ορίζεται έδρα της Κοινότητας Καναλουπούς.[16] Η Καναλουπού παρέμεινε έδρα της ομώνυμης κοινότητας, από το 1919 ως το 1956, που το χωριό μετονομάζεται σε Πλάτη και η Κοινότητα σε Κοινότητα Πλάτης,[17] και συνέχισε με το νέο όνομα ως έδρα της Κοινότητας Πλάτης από το 1956 ως το 1997, όταν τότε, στα πλαίσια των αλλαγών που επήλθαν στη τοπική αυτοδιοίκηση, μέσω του σχεδίου «Καποδίστριας», υπήχθη στον κατηργημένο Δήμο Φιλιατρών,[18] ως το 2010. Από το 2011, μετά τις νέες αλλαγές του σχεδίου «Καλλικράτης» ανήκει πλέον στον νέο Δήμο Τριφυλίας.[19][4] Ο δήμος αυτός, συστάθηκε με το Πρόγραμμα Καλλικράτης με την συνένωση των προϋπαρχόντων δήμων Αετού, Αυλώνος, Γαργαλιάνων, Κυπαρισσίας, Φιλιατρών και την κοινότητα Τριπύλας. ΑΠΟ http://www.hellenicaworld.com/Greece/Geo/gr/PlatiMessinias.html

Δευτέρα 13 Οκτωβρίου 2014

Ο κόσμος του ελαιολάδου αλλάζει παγκοσμίως

Πολύ μεγάλο ενδιαφέρον είχε η συνέντευξη του Αθανάσιου Γκέρτση, διευθυντή του Κέντρου Ελιάς που λειτουργεί στο πλαίσιο της Αμερικανικής Γεωργικής Σχολής στη Θεσσαλονίκη, η οποία δημοσιεύτηκε το προηγούμενο Σάββατο στην "Ελευθερία".
Το ενδιαφέρον εστιάζεται στις αλλαγές οι οποίες συντελούνται σε ολόκληρο τον κόσμο με την ελαιοκαλλιέργεια και οι οποίες ανατρέπουν πλήρως την εικόνα που είχαμε μέχρι σήμερα γι’ αυτήν αλλά και το τοπίο στην αγορά.
Θα ήταν χρήσιμα ένα - δύο αποσπάσματα για να δούμε το "κλίμα" της σχετικής συνέντευξης. Ο κ.
Γκέρτσης σημειώνει ότι: «Αυτό που διαπιστώνει όποιος παρακολουθεί, είναι ότι πυκνώνουν οι... πυκνές φυτεύσεις στις ΗΠΑ, την Αυστραλία, την Αργεντινή, τη Χιλή, τη Νότια Αφρική και σε όλες τις μεσογειακές χώρες, με εξαίρεση την Ελλάδα. Το ίδιο συμβαίνει ακόμα και σε χώρες και περιοχές που δεν καλλιεργούσαν ελιές παλιότερα. Ταυτόχρονα, αυξάνεται ο ανταγωνισμός ως προς την ποσότητα και την ποιότητα του ελαιολάδου, ενώ χρησιμοποιούνται αποτελεσματικά τα υποπροϊόντα της επεξεργασίας της ελιάς. Να σημειώσουμε δε ότι η κλιματική αλλαγή επηρεάζει αισθητά τα τελευταία χρόνια την ελαιοκαλλιέργεια».
Αφού κάνει μια εξόχως… ανησυχητική παρουσίαση της προσπάθειας που εξελίσσεται στις Ηνωμένες Πολιτείες για την επέκταση της ελαιοκαλλιέργειας σε διάφορες Πολιτείες με κατάλληλο κλίμα, επανέρχεται και συμπληρώνει το τοπίο: «Να σας πω και για τη Νότια Αμερική, χώρες όπως η Χιλή, η Αργεντινή έχουν φυτέψει τεράστιες εκτάσεις με πυκνή φύτευση. Το ίδιο συμβαίνει και στη Βόρεια Αφρική, στο Μαρόκο, την Αλγερία, την Τυνησία, τη Λιβύη, την Αίγυπτο. Αυτά όλα δεν είναι ανησυχητικά; Για να μην αναφέρω ότι το ίδιο συμβαίνει σε Τουρκία, Ιταλία, Ισπανία και Γαλλία. Αφησα τελευταία την Αυστραλία, όπου εκεί γίνεται πραγματική κοσμογονία. Πρόσφατα είδα φωτογραφία από τη συγκομιδή σε έναν ελαιώνα 14.000 στρεμμάτων, με πυκνή φύτευση, όπου 12 μηχανήματα κινούνταν ταυτόχρονα κάνοντας ελαιοκομιδή. Τι να ανταγωνιστείς, όταν μάλιστα οι Αυστραλοί βγάζουν πολύ καλό λάδι; Με 600.000 Ελληνες στην Αυστραλία και μόλις τα τελευταία χρόνια αρχίσαμε να εξαγάγουμε εκεί ελιά και λάδι…».
Αυτό που συνάγει κάποιος και από την παρατήρηση των όσων μεμονωμένων πληροφοριών για διάφορες χώρες αλλά και από την συμπυκνωμένη "κατάθεση" του κ. Γκέρτση, είναι το γεγονός ότι το τοπίο της ελαιοκαλλιέργειας αλλάζει ριζικά και τις επόμενες δεκαετίες είναι πολύ πιθανόν να μην θυμίζει τίποτε από το σημερινό. Εννοείται ότι το μέλλον της ελαιοκαλλιέργειας θα πρέπει να το βλέπουμε σε χρονικό βάθος και να μην περιοριζόμαστε σε αυτό που έχουμε μπροστά μας σήμερα.
Αφετηρία για να αντιληφθούμε τα όσα συμβαίνουν σήμερα σε διάφορες περιοχές του κόσμου είναι το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια έχει γίνει μια τεράστια καμπάνια υπέρ της κατανάλωσης ελαιολάδου, η οποία έχει ανοίξει σημαντικά την αγορά του τόσο στις παραδοσιακά μεγάλες αγορές (ΗΠΑ, Αυστραλία) όσο και σε καινούργιες (με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα την Κίνα και την Ιαπωνία). Ταυτοχρόνως στα ερευνητικά κέντρα έχουν αναπτυχθεί νέες τεχνικές καλλιέργειας με παραδοσιακές ποικιλίες που αυξάνουν την παραγωγικότητα και οδηγούν σε μεγάλη μείωση του κόστους παραγωγής. Ας μην ξεχνάμε ότι το κόστος ελαιοσυγκομιδής στις παραδοσιακές καλλιέργειες είναι δυσβάστακτο, αλλά με το σύστημα πυκνής φύτευσης και μηχανικής συγκομιδής ελαχιστοποιείται και οι καλλιεργούμενες εκτάσεις είναι τεράστιες.
Ενδεχομένως κάποιος διαβάζοντας για πυκνή φύτευση και μηχανική συγκομιδή σχηματίσει την εντύπωση ότι αυτά είναι σε βάρος της ποιότητας. Τα πράγματα όμως είναι εντελώς διαφορετικά γιατί υπάρχουν και άλλα στοιχεία που θα πρέπει να ληφθούν υπόψη, πέραν του γεγονότος ότι το ελαιόλαδο παράγεται από τις ίδιες ποικιλίες ελιών. Το γεγονός ότι ο χρόνος από τη συγκομιδή μέχρι την έκθλιψη είναι ελάχιστος -τα μηχανήματα τροφοδοτούν διαρκώς τα ελαιοτριβεία με μεγάλες ποσότητες που έχουν συγκεντρωθεί πριν από λίγες ώρες- και οι νέες τεχνολογίες έκθλιψης, οδηγούν σε ελαιόλαδα υψηλής ποιότητας. Δεν πρέπει να διαφύγει την προσοχή μας το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια σε διάφορους διαγωνισμούς, υπάρχουν χώρες της Λατινικής Αμερικής που παίρνουν περισσότερα βραβεία και από την Ελλάδα. Οσες επιφυλάξεις και να έχει κάποιος γι’ αυτή την ιστορία, δεν μπορεί να αγνοεί το γεγονός και την τάση που εμφανίζεται. Το γεγονός ότι το τυνησιακό έξτρα παρθένο ελαιόλαδο είχε υψηλότερη τιμή από το ελληνικό τον τελευταίο καιρό, είναι και αυτό μια απόδειξη ότι οι ανταγωνιστές βελτιώνονται.
Αφήσαμε τελευταία μια άλλη πλευρά: Το φρέσκο ελαιόλαδο. Οι χώρες της Λατινικής Αμερικής έχουν τη δυνατότητα να προμηθεύουν την αγορά με φρέσκο ελαιόλαδο, την εποχή που το ευρωπαϊκό πάει για… παλαίωση. Και αυτό συνιστά σημαντικό πλεονέκτημα το οποίο όπως γίνεται αντιληπτό δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση.
Οπως γίνεται αντιληπτό, ο κόσμος του ελαιολάδου αλλάζει. Το ερώτημα είναι πώς αντιμετωπίζουμε εμείς αυτές τις αλλαγές;
Ηλίας Μπιτσάνης
ΑΠΟ http://www.eleftheriaonline.gr/
Διαβάστε το άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ http://www.eleftheriaonline.gr/stiles-sxolia/kalimera-perifereia/item/46426-o-kosmos-tou-elaioladou-allazei-pagkosmios
By -
Ετικέτες

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)