ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ

ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ
ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ: Η Πλάτη βρίσκεται περίπου 9 χιλιόμετρα[4] προς τα βορειοανατολικά των Φιλιατρών σε υψόμετρο 294[1][5] μέτρα και απέχει 10 περίπου χιλιόμετρα από τις ακτές του Ιονίου Πελάγους. ΙΣΤΟΡΙΑ: Το χωριό που βρίσκεται κάτω από το βουνό της Μάλης έχει μακρόχρονη ιστορία. Η παλαιότερη ονομασία του χωριού ήταν Καναλουπού, ενώ ως Πλάτη αναφέρεται από το 1956.[6][7] Πάντως το χωριό συναντάται με την ονομασία Καναλουπού ή Κανελουπού ή Καναλωπού και σε προγενέστερες βιβλιογραφικές πηγές-αναφορές. Ο οικισμός αναφέρεται, σε διάφορες απογραφές των Βενετών Προνοητών της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας, οι οποίες έγιναν στο χρονικό διάστημα της τριακονταετίας (1683/84-1715), κατά την οποία οι Βενετοί κατείχαν την Πελοπόννησο. Η Καναλουπού (Canalupu), ανήκε, το 1689, στην επαρχία της Αρκαδίας (ή Αρκαδιάς, δηλαδή την περιοχή της σημερινής Κυπαρισσίας), η οποία ήταν μια από τις 4 επαρχίες, στις οποίες χωριζόταν τότε το διαμέρισμα της Μεθώνης (επαρχία Φαναριού, επαρχία Αρκαδιάς, επαρχία Ναβαρίνου και επαρχία Μεθώνης).[8] Η Καναλουπού προσαρτήθηκε στον παλαιό Δήμο Εράνης το 1835,[9] ενώ αναφέρεται, το 1853 στον β΄ τόμο των «Ελληνικών» του Ιάκωβου Ρίζου Ραγκαβή ως χωριό του Δήμου Εράνης της Επαρχίας Τριφυλίας με πληθυσμό 115 κατοίκων, με βάση την απογραφή του 1851.[10] Το 1899 μεταφέρεται από το Νομό Μεσσηνίας και υπάγεται στον Νομό Τριφυλίας,[11] για μια περίπου δεκαετία, ως το 1909, που επανέρχεται ξανά στον Νομό Μεσσηνίας,[12] ως οικισμός της Επαρχίας Τριφυλίας. Το 1912 το χωριό της Καναλουπούς αποσπάται από τον Δήμο Εράνης και εντάσσεται στην Κοινότητα Χαλαζονίου, που είχε ως έδρα το Χαλαζόνι,[13][14] ως και το 1919,[15] που η Καναλουπού αποσπάται από την κοινότητα αυτή και ορίζεται έδρα της Κοινότητας Καναλουπούς.[16] Η Καναλουπού παρέμεινε έδρα της ομώνυμης κοινότητας, από το 1919 ως το 1956, που το χωριό μετονομάζεται σε Πλάτη και η Κοινότητα σε Κοινότητα Πλάτης,[17] και συνέχισε με το νέο όνομα ως έδρα της Κοινότητας Πλάτης από το 1956 ως το 1997, όταν τότε, στα πλαίσια των αλλαγών που επήλθαν στη τοπική αυτοδιοίκηση, μέσω του σχεδίου «Καποδίστριας», υπήχθη στον κατηργημένο Δήμο Φιλιατρών,[18] ως το 2010. Από το 2011, μετά τις νέες αλλαγές του σχεδίου «Καλλικράτης» ανήκει πλέον στον νέο Δήμο Τριφυλίας.[19][4] Ο δήμος αυτός, συστάθηκε με το Πρόγραμμα Καλλικράτης με την συνένωση των προϋπαρχόντων δήμων Αετού, Αυλώνος, Γαργαλιάνων, Κυπαρισσίας, Φιλιατρών και την κοινότητα Τριπύλας. ΑΠΟ http://www.hellenicaworld.com/Greece/Geo/gr/PlatiMessinias.html

Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου 2012

(Ξ)εφυγε από την Αθήνα..μαζεύει άγρια χόρτα στη Μεσσηνία και τα πουλά σε μεγάλα εστιατόρια

O Σωτήρης Λυμπερόπουλος έφυγε κάτι χρόνια πριν – ούτε αυτός θυμάται πλέον – από την πρωτεύουσα. Όταν τα πράγματα πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο προτίμησε την ζωή στην επαρχία. Ξέφυγε δεν έφυγε από το αγχωτικό κυνήγι επιβίωσης στην Αθήνα. Πήγε στο χωριό του και έγινε συλλέκτης αυτοφυούς τροφής.
Μια ημέρα μπήκε στο γραφείο και μας ανακοίνωσε ότι τα παρατάει και φεύγει. Δεν άντεχε άλλο την ψυχοφθόρα ζωή του πωλητή σε ένα περιοδικό ειδικού τύπου που πήγαινε από το κακό στο χειρότερο. Έκανε αυτό που σκεφτόμασταν όλοι όσοι εργαζόμασταν απλήρωτοι για μήνες. Ξέφυγε απ’ όλη αυτή την αρρωστημένη κατάσταση και πήγε στο
χωριό του πατέρα του στις Ράχες Μεσσηνίας. Από τότε τα ίχνη του χάνονται μέχρι τις αρχές του 2012 που μαθαίνω πως ο Σωτήρης Λυμπερόπουλος που ήξερα συνεργάζεται με κάποια από τα καλύτερα εστιατόρια στην Ελλάδα και με μερικούς από τους πλέον “ψαγμένους” chef στην χώρα μας αλλά και στο εξωτερικό, προμηθεύοντάς τους χόρτα, λαχανικά και άγριους καρπούς.
”Έλα στο χωριό να ξυπνήσουμε πρωί να πάμε να μαζέψουμε χόρτα στο δάσος”. Πρωτότυπη πρόταση και άκρως ενδιαφέρουσα. Ο Σωτήρης λοιπόν ξυπνάει πρωί-πρωί καθημερινά και “οργώνει” την ύπαιθρο για να βρει όλα τα άγρια. Μην πάει το μυαλό σας σε ζώα. Αγριομάρουλα, όχι σαν αυτά που ξέρουμε τα “πρησμένα”, ασκόλυμπρους, άγριες αγκινάρες, πικράληθρα, ταραξάκο, λεχούρδες και ακόμη περισσότερα αγαθά της ελληνικής φύσης που οι παλιότεροι ίσως να τα ξέρετε, να τα έχετε γευτεί και τώρα να σας τα ξαναθυμίζουμε.
“Όταν ήρθα στις Ράχες ήμουν ο τρελός του χωριού. Δεν δούλευα παρά μόνο παρατηρούσα την φύση και μάθαινα από αυτή. Δοκίμαζα χόρτα που έβρισκα στις καθημερινές εξορμήσεις και με τα εντατικά μαθήματα των θειάδων στο χωριό έμαθα πολλά περισσότερα είδη”. Χωρίς πολύ σκέψη ο Σωτήρης επικοινώνησε με τους μεγαλύτερους σεφ των Αθηνών και μοιράστηκε μαζί τους την ιδέα του. Ξεκίνησε από το estiatorio Milos που τον υποδέχτηκε  με ενθουσιασμό και σήμερα συνεργάζεται με 5 ακόμα εστιατόρια . “Τα καλά εστιατόρια δεν πρέπει να ενδιαφέρονται για το σχήμα της ντομάτας, του καρότου κ.τ.λ. αλλά για την γεύση τους.”. Ο Σωτήρης ήδη συνεργάζεται με ντόπιους αγρότες οι οποίοι μπαίνουν στην διαδικασία να καλλιεργήσουν προϊόντα με την δική του φιλοσοφία. “Ο αγρότης δεν αγχώνεται για το αν η ντομάτα του θα έχει ωραίο σχήμα” μας λέει ο Σωτήρης που κάθε εποχή πειραματίζεται με νέους καρπούς, ενώ βρίσκεται σε αναζήτηση των καλύτερων όσπριων και φτιάχνει 15 είδη τραχανά.
Ο Σωτήρης Λυμπερόπουλος έκανε το μεγάλο βήμα στη ζωή του. “Επένδυσε” στην ελληνική γη, γύρισε στο χωριό του και η ζωή του άλλαξε προς το καλύτερο. Σας βάλαμε ιδέες; Μακάρι!
Περισσότερες πληροφορίες στο www.radiki.com
Επιμελεια Γιαννης Παυλακος
ΑΠΟ http://www.report24.gr
By -
Ετικέτες

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)