ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ

ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ
ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ: Η Πλάτη βρίσκεται περίπου 9 χιλιόμετρα[4] προς τα βορειοανατολικά των Φιλιατρών σε υψόμετρο 294[1][5] μέτρα και απέχει 10 περίπου χιλιόμετρα από τις ακτές του Ιονίου Πελάγους. ΙΣΤΟΡΙΑ: Το χωριό που βρίσκεται κάτω από το βουνό της Μάλης έχει μακρόχρονη ιστορία. Η παλαιότερη ονομασία του χωριού ήταν Καναλουπού, ενώ ως Πλάτη αναφέρεται από το 1956.[6][7] Πάντως το χωριό συναντάται με την ονομασία Καναλουπού ή Κανελουπού ή Καναλωπού και σε προγενέστερες βιβλιογραφικές πηγές-αναφορές. Ο οικισμός αναφέρεται, σε διάφορες απογραφές των Βενετών Προνοητών της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας, οι οποίες έγιναν στο χρονικό διάστημα της τριακονταετίας (1683/84-1715), κατά την οποία οι Βενετοί κατείχαν την Πελοπόννησο. Η Καναλουπού (Canalupu), ανήκε, το 1689, στην επαρχία της Αρκαδίας (ή Αρκαδιάς, δηλαδή την περιοχή της σημερινής Κυπαρισσίας), η οποία ήταν μια από τις 4 επαρχίες, στις οποίες χωριζόταν τότε το διαμέρισμα της Μεθώνης (επαρχία Φαναριού, επαρχία Αρκαδιάς, επαρχία Ναβαρίνου και επαρχία Μεθώνης).[8] Η Καναλουπού προσαρτήθηκε στον παλαιό Δήμο Εράνης το 1835,[9] ενώ αναφέρεται, το 1853 στον β΄ τόμο των «Ελληνικών» του Ιάκωβου Ρίζου Ραγκαβή ως χωριό του Δήμου Εράνης της Επαρχίας Τριφυλίας με πληθυσμό 115 κατοίκων, με βάση την απογραφή του 1851.[10] Το 1899 μεταφέρεται από το Νομό Μεσσηνίας και υπάγεται στον Νομό Τριφυλίας,[11] για μια περίπου δεκαετία, ως το 1909, που επανέρχεται ξανά στον Νομό Μεσσηνίας,[12] ως οικισμός της Επαρχίας Τριφυλίας. Το 1912 το χωριό της Καναλουπούς αποσπάται από τον Δήμο Εράνης και εντάσσεται στην Κοινότητα Χαλαζονίου, που είχε ως έδρα το Χαλαζόνι,[13][14] ως και το 1919,[15] που η Καναλουπού αποσπάται από την κοινότητα αυτή και ορίζεται έδρα της Κοινότητας Καναλουπούς.[16] Η Καναλουπού παρέμεινε έδρα της ομώνυμης κοινότητας, από το 1919 ως το 1956, που το χωριό μετονομάζεται σε Πλάτη και η Κοινότητα σε Κοινότητα Πλάτης,[17] και συνέχισε με το νέο όνομα ως έδρα της Κοινότητας Πλάτης από το 1956 ως το 1997, όταν τότε, στα πλαίσια των αλλαγών που επήλθαν στη τοπική αυτοδιοίκηση, μέσω του σχεδίου «Καποδίστριας», υπήχθη στον κατηργημένο Δήμο Φιλιατρών,[18] ως το 2010. Από το 2011, μετά τις νέες αλλαγές του σχεδίου «Καλλικράτης» ανήκει πλέον στον νέο Δήμο Τριφυλίας.[19][4] Ο δήμος αυτός, συστάθηκε με το Πρόγραμμα Καλλικράτης με την συνένωση των προϋπαρχόντων δήμων Αετού, Αυλώνος, Γαργαλιάνων, Κυπαρισσίας, Φιλιατρών και την κοινότητα Τριπύλας. ΑΠΟ http://www.hellenicaworld.com/Greece/Geo/gr/PlatiMessinias.html

Κυριακή 16 Ιουλίου 2017

Η αρχή της Σοφίας

«Αρχή σοφίας φόβος Κυρίου»(Παροιμ. 1, 7)
Αν κάποιος γνώριζε τον αριθμό των άστρων του ουρανού και τα ονόματα των ιχθύων της θαλάσσης και τα ειδή των φυτών, που βλαστάνουν στους αγρούς και τις συνήθειες των ζώων, που ζουν στα δάση, πλην όμως ο άνθρωπος αυτός δεν είχε φόβο Θεού, η γνώση του θα ήταν σαν το νερό μέσα σε σουρωτήρι.

Επιπλέον η γνώση του αυτή θα τον έκανε πιο δειλό μπροστά στον θάνατο, απ’ ότι κάποιον άλλον παντελώς άμοιρο γνώσεως.
Αν κάποιος μπορούσε να μαντέψει όλες τις σκέψεις των ανθρώπων και να προφητεύσει το πεπρωμένο της ανθρω­πότητας και να αποκαλύψει κάθε μυστικό, που κρύβει στα σπλάχνα της η γη, εντούτοις όμως αυτός δεν είχε φόβο Θεού, η γνώση του θα ήταν σαν το γάλα, που χύνεται σ’ ένα ακάθαρτο σκεύος, απ’ το οποίο μπορεί να χαλάσει όλο το περιεχόμενο. Ιδίως κατά την ώρα του θανάτου ενός τέτοιου ανθρώπου, η «σοφία» του δεν θα είχε ούτε τη λάμψη ενός πυρακτωμένου κάρβουνου, αλλά θα έκανε ακόμη πιο ζοφερή τη νύχτα του θανάτου του.

Αρχή σοφίας φόβος Κυρίου. Πώς μπορεί εκείνος, που δεν έχει αρχίσει σωστά, να τελειώσει σωστά; Όποιος πάρει εξ αρχής λάθος δρόμο, πρέπει να γυρίσει πίσω και να ξεκινήσει σωστά, δηλαδή πρέπει να βάλει τα πόδια του στο σωστό δρόμο. Όποιος δεν έχει καθόλου φόβο Θεού, δεν έχει επίσης καθόλου πίστη στον Θεό. Οι μεγαλύτεροι ασκητές, οι οποίοι νέκρωσαν το φρόνημα της σαρκός και έζησαν ασκούμενοι νυχθημερόν επί σαράντα ή πενήντα έτη, αυτοί ήταν έμπλεοι φόβου του Θεού μέχρι τον θάνατό τους· όμως αυτοί, οι πλέον αναμάρτητοι μεταξύ των ανθρώπων, την ώρα του θανάτου τους αναβοούσαν: «Κύριε, ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ!».
Ο φόβος του Θεού είναι το άλας της ευσεβείας. Αν δεν υπάρχει τέτοιο αλάτι, όλη η ευσέβειά μας είναι άνοστη και χαλαρή. Ο φόβος του Θεού περιζώνει τις οσφύες, ανασκουμπώνει το στομάχι, κάνει την καρδιά νηφάλια, ελέγχει τον νου και μαστιγώνει το «ίδιον θέλημα» του ανθρώπου. Αλήθεια, πού υπάρχει μετάνοια χωρίς τον φόβο του Θεού; Πού υπάρχει ταπείνωση; Πού συστολή; Πού αγνεία; Πού υπομονή; Πού διακονία και υπακοή;
Ω! αδελφοί μου, ας ενστερνιστούμε αυτήν τη λέξη ως την αγία αλήθεια: Αρχή σοφίας φόβος Κυρίου. Ω! Κύριε Παντο­δύναμε, εμφύτευσε τον φόβο Σου στις καρδιές μας.
Σοι πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ο Πρόλογος της Αχρίδος, Ιούνιος, εκδ. Άθως, σ.16-17)

ΑΠΟ http://www.vimaorthodoxias.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΠΛΑΤΗ: ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΣ ΚΑΝΑΛΟΥΠΟΥΣ. ΣΥΛΛΟΓΗ ΠΑΛΑΙΩΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ.

Στην προσπάθεια που γίνετε για τη συλλογή παλαιών φώτο με θέμα το χωριό μας, μας ήρθε μία ακόμα, με άτομα του χωριού μας.