ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ

ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ
ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ: Η Πλάτη βρίσκεται περίπου 9 χιλιόμετρα[4] προς τα βορειοανατολικά των Φιλιατρών σε υψόμετρο 294[1][5] μέτρα και απέχει 10 περίπου χιλιόμετρα από τις ακτές του Ιονίου Πελάγους. ΙΣΤΟΡΙΑ: Το χωριό που βρίσκεται κάτω από το βουνό της Μάλης έχει μακρόχρονη ιστορία. Η παλαιότερη ονομασία του χωριού ήταν Καναλουπού, ενώ ως Πλάτη αναφέρεται από το 1956.[6][7] Πάντως το χωριό συναντάται με την ονομασία Καναλουπού ή Κανελουπού ή Καναλωπού και σε προγενέστερες βιβλιογραφικές πηγές-αναφορές. Ο οικισμός αναφέρεται, σε διάφορες απογραφές των Βενετών Προνοητών της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας, οι οποίες έγιναν στο χρονικό διάστημα της τριακονταετίας (1683/84-1715), κατά την οποία οι Βενετοί κατείχαν την Πελοπόννησο. Η Καναλουπού (Canalupu), ανήκε, το 1689, στην επαρχία της Αρκαδίας (ή Αρκαδιάς, δηλαδή την περιοχή της σημερινής Κυπαρισσίας), η οποία ήταν μια από τις 4 επαρχίες, στις οποίες χωριζόταν τότε το διαμέρισμα της Μεθώνης (επαρχία Φαναριού, επαρχία Αρκαδιάς, επαρχία Ναβαρίνου και επαρχία Μεθώνης).[8] Η Καναλουπού προσαρτήθηκε στον παλαιό Δήμο Εράνης το 1835,[9] ενώ αναφέρεται, το 1853 στον β΄ τόμο των «Ελληνικών» του Ιάκωβου Ρίζου Ραγκαβή ως χωριό του Δήμου Εράνης της Επαρχίας Τριφυλίας με πληθυσμό 115 κατοίκων, με βάση την απογραφή του 1851.[10] Το 1899 μεταφέρεται από το Νομό Μεσσηνίας και υπάγεται στον Νομό Τριφυλίας,[11] για μια περίπου δεκαετία, ως το 1909, που επανέρχεται ξανά στον Νομό Μεσσηνίας,[12] ως οικισμός της Επαρχίας Τριφυλίας. Το 1912 το χωριό της Καναλουπούς αποσπάται από τον Δήμο Εράνης και εντάσσεται στην Κοινότητα Χαλαζονίου, που είχε ως έδρα το Χαλαζόνι,[13][14] ως και το 1919,[15] που η Καναλουπού αποσπάται από την κοινότητα αυτή και ορίζεται έδρα της Κοινότητας Καναλουπούς.[16] Η Καναλουπού παρέμεινε έδρα της ομώνυμης κοινότητας, από το 1919 ως το 1956, που το χωριό μετονομάζεται σε Πλάτη και η Κοινότητα σε Κοινότητα Πλάτης,[17] και συνέχισε με το νέο όνομα ως έδρα της Κοινότητας Πλάτης από το 1956 ως το 1997, όταν τότε, στα πλαίσια των αλλαγών που επήλθαν στη τοπική αυτοδιοίκηση, μέσω του σχεδίου «Καποδίστριας», υπήχθη στον κατηργημένο Δήμο Φιλιατρών,[18] ως το 2010. Από το 2011, μετά τις νέες αλλαγές του σχεδίου «Καλλικράτης» ανήκει πλέον στον νέο Δήμο Τριφυλίας.[19][4] Ο δήμος αυτός, συστάθηκε με το Πρόγραμμα Καλλικράτης με την συνένωση των προϋπαρχόντων δήμων Αετού, Αυλώνος, Γαργαλιάνων, Κυπαρισσίας, Φιλιατρών και την κοινότητα Τριπύλας. ΑΠΟ http://www.hellenicaworld.com/Greece/Geo/gr/PlatiMessinias.html

Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου 2017

Τσικνοπέμπτη: ήθη και έθιμα

Ακριβώς στη μέση των τριών εβδομάδων των Αποκριών, έχει καθιερωθεί ο
εορτασμός της Τσικνοπέμπτης. Οι τρεις εβδομάδες των Αποκριών έχουν τις ονομασίες Προφωνή, Κρεατινή και της Τυροφάγου. Η τέταρτη μέρα της Κρεατινής είναι η Τσικνοπέμπτη.
Το όνομά της προέρχεται από τις λέξεις «τσίκνα» (η μυρωδιά του κρέατος που ψήνεται) και «Πέμπτη», καθώς παραδοσιακά αυτή τη μέρα ψήνουμε και καταναλώνουμε μεγάλες ποσότητες κρέατος.
Το έθιμο της Τσικνοπέμπτης χρονολογείται πολλών αιώνων, παραμένει απροσδιόριστη όμως η ακριβής προέλευση του. Η πιο πιθανή εκδοχή είναι ότι προέρχεται από τις βακχικές γιορτές των αρχαίων ελλήνων και είναι μια από τις ελάχιστες που κατάφεραν να διατηρηθούν.
Η ημέρα της Τσικνοπέμπτης είναι κατεξοχήν μέρα χαράς, καθώς είναι η μέρα που ξεκινούν οι εκδηλώσεις της αποκριάς. Τη μέρα αυτή, επιβάλλεται το ψήσιμο κρέατος στα κάρβουνα. Παρόμοιες γιορτές έχουν και άλλες χώρες, όπως το Weiberfastnacht στη Γερμανία και τη MardiGras ("Λιπαρή Τρίτη") στη Γαλλία, που όμως αντιστοιχεί στην Ορθόδοξη Καθαρά Δευτέρα.
Στην ελληνική επαρχεία, ακόμα και σήμερα, οι άνθρωποι μοιράζονται πιατέλες με τσικνισμένο κρέας έτσι ώστε να μπορέσει η μυρωδιά του ψημένου κρέατος να φτάσει σε κάθε σπίτι του χωριού.

Έθιμα της Τσικνοπέμπτης

Παραδοσιακά, σε πολλά μέρη της Ελλάδας, αυτή τη μέρα συνηθιζόταν να φτιάχνουν «παστό». Προετοίμαζαν το κρέας, το τσίκνιζαν, το έβραζαν και το αποθήκευαν σε πήλινα δοχεία. Στις μέρες μας, αυτό το έθιμο έχει αρχίσει να εκλείπει καθώς απαιτεί αρκετό χρόνο για την προετοιμασία του χοιρινού, καθώς και την απαραίτητη γνώση.

Στη Θήβα, την ημέρας της Τσικνοπέμπτης αρχίζει ο «βλάχικος γάμος», που ξεκινάει με το προξενιό δύο νέων. Οι εκδηλώσεις και οι γιορτές συνεχίζονται έως την Καθαρά Δευτέρα.

Στην Πάτρα, υπάρχει το έθιμο της «Γιαννούλας της Κουλουρούς». Η εύπιστη Γιαννούλα αναμένει τον πρίγκιπα Ουίλσον στο λιμάνι, νομίζοντας πως θα τον παντρευτεί. Ο κόσμος που μαζεύετε εκεί διασκεδάζει με τα καμώματά της.

Στις Σέρρες, ανάβουν μεγάλες φωτιές σε αλάνες και αφού ψήσουν το κρέας, πηδούν πάνω από τις φωτιές. Έπειτα κάποιος από την παρέα αρχίζει να κάνει «προξενιά» ανακατεύοντας τη φωτιά.

Στην παλιά πόλη της Κέρκυρας, λαμβάνουν χώρα τα Κορφιάτικα Πετεγολέτσια ή Πέτεγόλια ή Πετεγουλιό. Αυτό δεν είναι κάτι διαφορετικό από το γνωστό μας κουτσομπολιό.

Στην Ξάνθη πραγματοποιείται βραδιά με Παραδοσιακά εδέσματα και πολύ χορό.

Στην Κομοτηνή, την Τσικνοπέμπτη καψαλίζουν μια κότα που θα την φάνε την επόμενη Κυριακή. Επιπλέον, τα αρραβωνιασμένα ζευγάρια ανταλλάσουν φαγώσιμα δώρα.

Στο Ηράκλειο της Κρήτης μεταμφιέζονται και βγαίνουν βόλτα στους δρόμους και στις πλατείες της πόλης, τραγουδώντας και χορεύοντας.

ΑΠΟ http://www.paidorama.com
By -
Ετικέτες

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)