ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ

ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ
ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ: Η Πλάτη βρίσκεται περίπου 9 χιλιόμετρα[4] προς τα βορειοανατολικά των Φιλιατρών σε υψόμετρο 294[1][5] μέτρα και απέχει 10 περίπου χιλιόμετρα από τις ακτές του Ιονίου Πελάγους. ΙΣΤΟΡΙΑ: Το χωριό που βρίσκεται κάτω από το βουνό της Μάλης έχει μακρόχρονη ιστορία. Η παλαιότερη ονομασία του χωριού ήταν Καναλουπού, ενώ ως Πλάτη αναφέρεται από το 1956.[6][7] Πάντως το χωριό συναντάται με την ονομασία Καναλουπού ή Κανελουπού ή Καναλωπού και σε προγενέστερες βιβλιογραφικές πηγές-αναφορές. Ο οικισμός αναφέρεται, σε διάφορες απογραφές των Βενετών Προνοητών της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας, οι οποίες έγιναν στο χρονικό διάστημα της τριακονταετίας (1683/84-1715), κατά την οποία οι Βενετοί κατείχαν την Πελοπόννησο. Η Καναλουπού (Canalupu), ανήκε, το 1689, στην επαρχία της Αρκαδίας (ή Αρκαδιάς, δηλαδή την περιοχή της σημερινής Κυπαρισσίας), η οποία ήταν μια από τις 4 επαρχίες, στις οποίες χωριζόταν τότε το διαμέρισμα της Μεθώνης (επαρχία Φαναριού, επαρχία Αρκαδιάς, επαρχία Ναβαρίνου και επαρχία Μεθώνης).[8] Η Καναλουπού προσαρτήθηκε στον παλαιό Δήμο Εράνης το 1835,[9] ενώ αναφέρεται, το 1853 στον β΄ τόμο των «Ελληνικών» του Ιάκωβου Ρίζου Ραγκαβή ως χωριό του Δήμου Εράνης της Επαρχίας Τριφυλίας με πληθυσμό 115 κατοίκων, με βάση την απογραφή του 1851.[10] Το 1899 μεταφέρεται από το Νομό Μεσσηνίας και υπάγεται στον Νομό Τριφυλίας,[11] για μια περίπου δεκαετία, ως το 1909, που επανέρχεται ξανά στον Νομό Μεσσηνίας,[12] ως οικισμός της Επαρχίας Τριφυλίας. Το 1912 το χωριό της Καναλουπούς αποσπάται από τον Δήμο Εράνης και εντάσσεται στην Κοινότητα Χαλαζονίου, που είχε ως έδρα το Χαλαζόνι,[13][14] ως και το 1919,[15] που η Καναλουπού αποσπάται από την κοινότητα αυτή και ορίζεται έδρα της Κοινότητας Καναλουπούς.[16] Η Καναλουπού παρέμεινε έδρα της ομώνυμης κοινότητας, από το 1919 ως το 1956, που το χωριό μετονομάζεται σε Πλάτη και η Κοινότητα σε Κοινότητα Πλάτης,[17] και συνέχισε με το νέο όνομα ως έδρα της Κοινότητας Πλάτης από το 1956 ως το 1997, όταν τότε, στα πλαίσια των αλλαγών που επήλθαν στη τοπική αυτοδιοίκηση, μέσω του σχεδίου «Καποδίστριας», υπήχθη στον κατηργημένο Δήμο Φιλιατρών,[18] ως το 2010. Από το 2011, μετά τις νέες αλλαγές του σχεδίου «Καλλικράτης» ανήκει πλέον στον νέο Δήμο Τριφυλίας.[19][4] Ο δήμος αυτός, συστάθηκε με το Πρόγραμμα Καλλικράτης με την συνένωση των προϋπαρχόντων δήμων Αετού, Αυλώνος, Γαργαλιάνων, Κυπαρισσίας, Φιλιατρών και την κοινότητα Τριπύλας. ΑΠΟ http://www.hellenicaworld.com/Greece/Geo/gr/PlatiMessinias.html

Κυριακή 27 Ιουνίου 2021

Ροφός Αγιορείτικος με άσπρη σάλτσα από τον μοναχό Επιφάνιο

Είναι ένας παππούς και μια γιαγιά και βλέπουν τηλεόραση όταν ξαφνικά εμφανίζεται ο Χάρος μπροστά τους. «Ποιος είσαι εσύ» ρωτά η γιαγιά. «Ο Χάρος» «Και τι θες;» λέει ο παππούς. «Ήρθα να πάρω τον έναν απ’ του δυο σας» «Εμένα πάρε, άσε τη γυναίκα μου να ζήσει!» λέει ο παππούς. «Όχι, εμένα πάρε, άμα χάσω τον παππού, πως θα ζήσω;» λέει η γιαγιά. «Σας δίνω διορία μερικές ώρες να αποφασίστε και θα ξανάρθω» λέει ο Χάρος. Κάθισαν οι δυο τους, συζήτησαν, συζήτησαν, αλλά δεν μπόρεσαν να καταλήξουν πουθενά: «Άμα σε χάσω» έλεγε η γιαγιά στον παππού.. «δεν θα μπορέσω να ζήσω ούτε μία ώρα!». «Το ίδιο και εγώ…» έλεγε ο παππούς. «…Αλλά κάτι πρέπει τι να σκεφτούμε…. Πάω στην εκκλησία να προσευχηθώ, να πάρω τη γνώμη και του παπα-Θανάση που είναι σοφός άνθρωπος, πως θα καταφέρουμε ξεγελάσουμε τον Χάρο». Φεύγει ο παππούς αλλά ξέχασε τα κλειδιά του και γυρίζει να τα πάρει. Χτυπά το κουδούνι… «Ποιος είναι;» ρωτά η γιαγιά. «Ο Χάρος» λέει ο παππούς για να την τρομάξει…. και απαντά η γιαγιά: «Στην εκκλησία πάει!!!»

Πηγή: https://www.poly-gelio.gr/pappous-gigia/

Το πόσο ωφέλιμα και θρεπτικά είναι τα ψάρια είναι γνωστό στους περισσότερους. Εκείνο που ίσως δεν είναι ευρέως γνωστό είναι ο τρόπος για το πώς θα φτιάξετε πεντανόστιμα

ψάρια για όλη την οικογένεια. Οι μοναχοί που είναι επιφορτισμένοι με το διακόνημα του μάγειρα στο Άγιον Όρος ειδικεύονται στα ψάρια και τα θαλασσινά, λόγω της αγιορείτικης διατροφής η οποία δεν περιλαμβάνει κρέας. Ο μοναχός Επιφάνιος από τον Μυλοπόταμο μας δίνει μια παραδοσιακή συνταγή για αγιορείτικο ροφό. Δοκιμάστε την και προσφέρετε στους αγαπημένους σας ένα εκλεκτό γεύμα.

Υλικά (για 8- 10 μερίδες)

2 κιλά ροφός φρέσκος (σε φέτες)
4 κρεμμύδια μεγάλα (ψιλοκομμένα ή κρεμμυδόζουμο)
5- 6 σκελίδες σκόρδο (καθαρισμένες)
5 λεμόνια (250 γραμμάρια χυμός περίπου)
450 γραμμάρια λάδι (ελαιόλαδο καλής ποιότητας)
Μαυροπίπερο άτριφτο (καθώς και λίγο τριμμένο)
1 μικρό ματσάκι μαϊντανός ψιλοκομμένος

Εκτέλεση

Ξελεπιάζουμε (ξύνουμε) τον ροφό. Αφαιρούμε τα εντόσθια και τα βράγχια και τον κόβουμε σε φέτες πάχους πέντε ή έξι εκατοστών. Πλένουμε καλά τα κομμάτια και αφαιρούμε με προσοχή όλα τα αίματα. Ξαναπλένουμε και τα τοποθετούμε σε σουρωτήρι για να στραγγίσουν. Τα αλατίζουμε κατόπιν με ημίχονδρο αλάτι.

Το ψάρι μας πρέπει να παραμείνει στο αλάτι επί τρεις ή τέσσερις ώρες τουλάχιστον ή να το ετοιμάσουμε από την προηγούμενη ημέρα. Στη δεύτερη περίπτωση, φυλάγουμε τον ροφό μας στο ψυγείο (μαζί με το σουρωτήρι), βάζοντας ένα σκεύος (συνήθως ταψί) από κάτω για να μαζέψει τα ζουμιά του.

Προσοχή! Δεν αφαιρούμε την πέτσα του ροφού.

Παλαιότερα χρησιμοποιούσαν χάλκινους ταβάδες, τώρα όμως βρίσκουμε τέτοιους συνήθως μόνο για διακόσμηση, οπότε χρησιμοποιούμε ταβάδες αλουμινίου. Επιμένω, ταβά και όχι κατσαρόλα βαθιά ή κάποιο ανοξείδωτο ανάλογο σκεύος, γιατί τότε θα κολλήσει το φαγητό μας.

 


Τοποθετούμε τα κομμάτια του ροφού στον ταβά με τέτοιο τρόπο ώστε να καλύπτεται όλος ο πυθμένας του. Καλό θα είναι να βάλουμε και το κεφάλι του ροφού μαζί με τις φέτες για να γίνει το ψάρι μας πιο νόστιμο και να δέσει καλύτερα η σάλτσα. Προσθέτουμε κρύο νερό, ώσπου να σκεπαστεί το ψάρι μας καλά, όχι περισσότερο γιατί δεν θα δέσει το ζουμί. Κατόπιν το βάζουμε σε πολύ δυνατή φωτιά.

Όταν ξεκινήσει το βράσιμο, το ξαφρίζουμε με μια τρυπητή κουτάλα και προσθέτουμε τα κρεμμύδια τα οποία έχουμε ψιλοκόψει σε πολύ πολύ λεπτές φέτες, καθώς και τα σκόρδα (ολόκληρες οι σκελίδες), ενώ συγχρόνως ρίχνουμε και το λάδι.

Για να έχουμε καλύτερα αποτελέσματα, μπορούμε να κάνουμε νωρίτερα τα κρεμμύδια μας κρεμμυδόζουμο. Σε αυτή την περίπτωση, αφού στρώσουμε το ψάρι στον ταβά, ρίχνουμε το κρεμμυδόζουμο, το οποίο πρέπει να είναι κρύο, και συμπληρώνουμε με επίσης κρύο νερό.

Προσθέτουμε το πιπέρι σε σπυριά και αφήνουμε να βράσει το ψάρι σε δυνατή φωτιά επί μία ώρα περίπου. Κατόπιν χαμηλώνουμε στο μισό τη φωτιά μας και κουνάμε κάπου κάπου τον ταβά (χωρίς ποτέ να ανακατέψουμε με κουτάλα τα κομμάτια) για να μην κολλήσει το ψάρι μας. Σιγά σιγά λιγοστεύει το ζουμί και η σάλτσα μας αρχίζει να πήζει. Προσέχουμε ιδίως όταν βρισκόμαστε προς το τέλος να μην κολλήσει το ψάρι.

Ρίχνουμε τον χυμό του λεμονιού τριάντα δευτερόλεπτα προτού τραβήξουμε από τη φωτιά το φαγητό. Μόλις αποσύρουμε το ψάρι από τη φωτιά, προσθέτουμε το τριμμένο πιπέρι και τον ψιλοκομμένο μαϊντανό, αν θέλουμε, και σκεπάζουμε τον ταβά με το καπάκι επί μισή ώρα τουλάχιστον.

Το φαγητό μας σερβίρεται πάντα με ίσια κουτάλα (για να μην κομματιαστεί το ψάρι) σε πιατέλα ή απευθείας στα πιάτα και ρίχνουμε από πάνω προσεκτικά τη σάλτσα. Τρώγεται ζεστό διότι, όταν κρυώσει η σάλτσα μας, πήζει και μοιάζει με πηκτή χοιρινού.

Κρεμμυδόζουμο

Παίρνουμε τη συγκεκριμένη ποσότητα κρεμμυδιών, που μας χρειάζεται κάθε φορά για την αντίστοιχη συνταγή την οποία θα εκτελέσουμε, και καθαρίζουμε τα κρεμμύδια. Τα πλένουμε και τα κόβουμε σε μεγάλα κομμάτια. Τα βάζουμε να βράσουν σε κατσαρόλα με άφθονο νερό και δυνατή φωτιά για πολλή ώρα (τουλάχιστον επί μία ώρα). Κατόπιν, αφού κρυώσει το σύνολο, περνάμε κρεμμύδια βρασμένα και ζουμί μαζί στον αποχυμωτή ή στο μπλέντερ και έχουμε έτσι ένα παχύρευστο υγρό. Αυτό είναι το κρεμμυδόζουμο.

 

*Από το βιβλίο “Μαγειρική του Αγίου Όρους” του μοναχού Επιφάνιου Μυλοποταμινού

Μαγειρέψτε με τη σοφία των μοναχών του Αγίου Όρους!

ΑΠΟ https://mountathos-eshop.com

Είναι ένας παππούς και μια γιαγιά και βλέπουν τηλεόραση όταν ξαφνικά εμφανίζεται ο Χάρος μπροστά τους. «Ποιος είσαι εσύ» ρωτά η γιαγιά. «Ο Χάρος» «Και τι θες;» λέει ο παππούς. «Ήρθα να πάρω τον έναν απ’ του δυο σας» «Εμένα πάρε, άσε τη γυναίκα μου να ζήσει!» λέει ο παππούς. «Όχι, εμένα πάρε, άμα χάσω τον παππού, πως θα ζήσω;» λέει η γιαγιά. «Σας δίνω διορία μερικές ώρες να αποφασίστε και θα ξανάρθω» λέει ο Χάρος. Κάθισαν οι δυο τους, συζήτησαν, συζήτησαν, αλλά δεν μπόρεσαν να καταλήξουν πουθενά: «Άμα σε χάσω» έλεγε η γιαγιά στον παππού.. «δεν θα μπορέσω να ζήσω ούτε μία ώρα!». «Το ίδιο και εγώ…» έλεγε ο παππούς. «…Αλλά κάτι πρέπει τι να σκεφτούμε…. Πάω στην εκκλησία να προσευχηθώ, να πάρω τη γνώμη και του παπα-Θανάση που είναι σοφός άνθρωπος, πως θα καταφέρουμε ξεγελάσουμε τον Χάρο». Φεύγει ο παππούς αλλά ξέχασε τα κλειδιά του και γυρίζει να τα πάρει. Χτυπά το κουδούνι… «Ποιος είναι;» ρωτά η γιαγιά. «Ο Χάρος» λέει ο παππούς για να την τρομάξει…. και απαντά η γιαγιά: «Στην εκκλησία πάει!!!»

Πηγή: https://www.poly-gelio.gr/pappous-gigia/

Δεν υπάρχουν σχόλια: