ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ

ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ
ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ: Η Πλάτη βρίσκεται περίπου 9 χιλιόμετρα[4] προς τα βορειοανατολικά των Φιλιατρών σε υψόμετρο 294[1][5] μέτρα και απέχει 10 περίπου χιλιόμετρα από τις ακτές του Ιονίου Πελάγους. ΙΣΤΟΡΙΑ: Το χωριό που βρίσκεται κάτω από το βουνό της Μάλης έχει μακρόχρονη ιστορία. Η παλαιότερη ονομασία του χωριού ήταν Καναλουπού, ενώ ως Πλάτη αναφέρεται από το 1956.[6][7] Πάντως το χωριό συναντάται με την ονομασία Καναλουπού ή Κανελουπού ή Καναλωπού και σε προγενέστερες βιβλιογραφικές πηγές-αναφορές. Ο οικισμός αναφέρεται, σε διάφορες απογραφές των Βενετών Προνοητών της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας, οι οποίες έγιναν στο χρονικό διάστημα της τριακονταετίας (1683/84-1715), κατά την οποία οι Βενετοί κατείχαν την Πελοπόννησο. Η Καναλουπού (Canalupu), ανήκε, το 1689, στην επαρχία της Αρκαδίας (ή Αρκαδιάς, δηλαδή την περιοχή της σημερινής Κυπαρισσίας), η οποία ήταν μια από τις 4 επαρχίες, στις οποίες χωριζόταν τότε το διαμέρισμα της Μεθώνης (επαρχία Φαναριού, επαρχία Αρκαδιάς, επαρχία Ναβαρίνου και επαρχία Μεθώνης).[8] Η Καναλουπού προσαρτήθηκε στον παλαιό Δήμο Εράνης το 1835,[9] ενώ αναφέρεται, το 1853 στον β΄ τόμο των «Ελληνικών» του Ιάκωβου Ρίζου Ραγκαβή ως χωριό του Δήμου Εράνης της Επαρχίας Τριφυλίας με πληθυσμό 115 κατοίκων, με βάση την απογραφή του 1851.[10] Το 1899 μεταφέρεται από το Νομό Μεσσηνίας και υπάγεται στον Νομό Τριφυλίας,[11] για μια περίπου δεκαετία, ως το 1909, που επανέρχεται ξανά στον Νομό Μεσσηνίας,[12] ως οικισμός της Επαρχίας Τριφυλίας. Το 1912 το χωριό της Καναλουπούς αποσπάται από τον Δήμο Εράνης και εντάσσεται στην Κοινότητα Χαλαζονίου, που είχε ως έδρα το Χαλαζόνι,[13][14] ως και το 1919,[15] που η Καναλουπού αποσπάται από την κοινότητα αυτή και ορίζεται έδρα της Κοινότητας Καναλουπούς.[16] Η Καναλουπού παρέμεινε έδρα της ομώνυμης κοινότητας, από το 1919 ως το 1956, που το χωριό μετονομάζεται σε Πλάτη και η Κοινότητα σε Κοινότητα Πλάτης,[17] και συνέχισε με το νέο όνομα ως έδρα της Κοινότητας Πλάτης από το 1956 ως το 1997, όταν τότε, στα πλαίσια των αλλαγών που επήλθαν στη τοπική αυτοδιοίκηση, μέσω του σχεδίου «Καποδίστριας», υπήχθη στον κατηργημένο Δήμο Φιλιατρών,[18] ως το 2010. Από το 2011, μετά τις νέες αλλαγές του σχεδίου «Καλλικράτης» ανήκει πλέον στον νέο Δήμο Τριφυλίας.[19][4] Ο δήμος αυτός, συστάθηκε με το Πρόγραμμα Καλλικράτης με την συνένωση των προϋπαρχόντων δήμων Αετού, Αυλώνος, Γαργαλιάνων, Κυπαρισσίας, Φιλιατρών και την κοινότητα Τριπύλας. ΑΠΟ http://www.hellenicaworld.com/Greece/Geo/gr/PlatiMessinias.html

Κυριακή 6 Οκτωβρίου 2013

Ο δασολόγος Δημ. Βαλάσης: Πως θα νικήσουμε το κόκκινο σκαθάρι

Γράφτηκε από τον 

Το κόκκινο σκαθάρι απειλεί και τους φοίνικες της Καλαμάτας. Τα όπλα που θα τους σώσουν είναι η ενημέρωση και η ευαισθητοποίηση του κόσμου, με την πρόληψη για την αντιμετώπιση του εντόμου.
Αυτό τονίζει στην "Ε" ο δασολόγος Δημήτρης Βαλάσης - μέλος της εταιρείας "Γεωπονική Εστία" και στέλνει το μήνυμα "να ενημερώσουμε τον κόσμο, να γνωρίζουν όλοι οι Καλαματιανοί ότι υπάρχει πρόβλημα με τους φοίνικες και πρέπει να τους σώσουμε".
Ο Δ. Βαλάσης επισημαίνει ότι "μπορεί να αντιμετωπιστεί το κόκκινο σκαθάρι" και μας πληροφόρησε
πως "στην Κρήτη, στη Ρόδο και στη Χαλκιδική ανακόπηκε η καταστροφή".
Στην περιοχή μας το κόκκινο σκαθάρι έχει προκαλέσει ζημιά σε φοίνικες στη Μικρή Μαντίνεια και την παραλιακή Αβία, μετά την Κυπαρισσία και το Καλό Νερό. Ενας φοίνικας προσβεβλημένος παρουσιάζει την εικόνα ομπρέλας, πέφτουν και ανοίγουν τα φύλλα του.
Ο δασολόγος που έχει ασχοληθεί ιδιαίτερα με το επικίνδυνο έντομο, παρατηρεί ότι "η ζημιά σταμάτησε, εκεί που υπήρξε ενημέρωση. Εχουμε την εμπειρία άλλων περιοχών" και αναφέρθηκε στο παράδειγμα της Ηλείας, όπου η καταστροφή ήταν ολική.
Ζήτησε να σκεφτούμε πόσο θα αλλάξει η φυσιογνωμία της πόλης, αν γίνει ζημιά στη Νέα Είσοδο, στη Ναυαρίνου και το νεκροταφείο. Διευκρίνισε πως "όταν φθάσουμε να έχουμε οπτική εικόνα της ζημιάς, θα είναι αργά, η ζημιά θα έχει γίνει".
Ο Δ. Βαλάσης σημείωσε ότι "μεγάλο όπλο είναι η πρόληψη" κι ενημέρωσε πως "προλαμβάνεται μ’ ένα σκεύασμα βιολογικό, τελείως ακίνδυνο για τον άνθρωπο, τα ζώα και τα άλλα φυτά, τους νηματώδεις. Είναι μια διαδικασία που επαναλαμβάνεται κάθε 30 ημέρες την άνοιξη, το καλοκαίρι και το φθινόπωρο". Πληροφόρησε, επίσης, πως "συμπληρωματικός τρόπος είναι η χρήση παγίδων που τοποθετούμε μέσα στο έδαφος για να παρακολουθούμε αν υπάρχει το έντομο. Η παγίδα μας δίνει ένδειξη".
Για να αντιμετωπιστεί έγκαιρα το κόκκινο σκαθάρι, επεσήμανε ότι "οι άνθρωποι που έχουν φοίνικες, θα πρέπει να παρακολουθούν τα φυτά και αν δουν κάτι παράξενο, κάτι διαφορετικό, θα πρέπει να ενημερώσουν αμέσως τη Διεύθυνση Αγροτικής Οικονομίας και το Δήμο. Να μην αφήσουν να παραγίνει το κακό".
Για την καταστροφή που προκαλεί, παρατήρησε ότι "το έντομο έχει 3 - 4 γενιές το χρόνο. Είναι τόσο μεγάλος ο πληθυσμός και τρώνε το φυτό με τέτοια βουλιμία που φτάνουν μέχρι την καρδιά του φοίνικα και την κάνουν χυλό". Ανέφερε, ακόμα, ότι "είναι έντομο καραντίνας. Υπάρχει οδηγία για τον τρόπο απομάκρυνσης των προσβεβλημένων φυτών. Είναι ταλαιπωρία και οικονομική, μετά την καταστροφή".
Ο Δ. Βαλάσης είπε ότι "έχουμε ξεκινήσει και κάνουμε ψεκασμούς με νηματώδη. Υπάρχει κόσμος ευαισθητοποιημένος που μας ζητεί να προστατέψουμε τα δέντρα του".
Εξέφρασε την ικανοποίησή του, που "το έχουν πάρει πολύ ζεστά και από τη Διεύθυνση Αγροτικής Ανάπτυξης και στη Μεσσηνία και στην Τριφυλία, αλλά και από το Δήμο Καλαμάτας. Γιατί το ενδιαφέρον θα ανακόψει την επέλασή του".
Ο εκπρόσωπος της εταιρείας "Γεωπονική Εστία" κάλεσε όσους έχουν φοίνικες ή τους υπεύθυνους των δήμων "μόνο το χειμώνα να κόβουν φύλλα από τους φοίνικες" και παρατήρησε: "Τον υπόλοιπο καιρό, αν υπάρχει επιτακτική ανάγκη, να μην κόβουν τελείως τα φύλλα, σε όλο το μήκος, γιατί στον κορμό στο σημείο της αποκοπής των φύλλων το σκαθάρι βρίσκει έδαφος και χτυπά".
Επιβεβαίωσε ότι "υπάρχουν άνθρωποι ευαισθητοποιημένοι και δεμένοι με τους φοίνικες" κι επεσήμανε πως "η αδιαφορία μπορεί να κάνει κακό στο γείτονα, στο φίλο και στην πόλη. Να αποφευχθεί η αδιαφορία, γιατί μπορεί να βλάψει πολλούς". Τέλος, με βάση τα όσα έχει δει, παρατήρησε ότι "το δέσιμο των ανθρώπων με τους φοίνικες φαίνεται από τη στενοχώρια και τη θλίψη αυτών που τους έχασαν, που αναγκάστηκαν να τους κόψουν. Οι άνθρωποι που έχασαν τα φυτά ένιωσαν πολύ άσχημα, γιατί αποχωρίστηκαν κάτι με το οποίο είχαν δεθεί".

ΑΠΟ http://www.eleftheriaonline.gr
  Διαβάστε το άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ http://www.eleftheriaonline.gr/koinonia/perivallon-paideia-syllogoi/item/29445-valasis-kokkino-skathari
By -
Ετικέτες

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)