ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ

ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ
ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ: Η Πλάτη βρίσκεται περίπου 9 χιλιόμετρα[4] προς τα βορειοανατολικά των Φιλιατρών σε υψόμετρο 294[1][5] μέτρα και απέχει 10 περίπου χιλιόμετρα από τις ακτές του Ιονίου Πελάγους. ΙΣΤΟΡΙΑ: Το χωριό που βρίσκεται κάτω από το βουνό της Μάλης έχει μακρόχρονη ιστορία. Η παλαιότερη ονομασία του χωριού ήταν Καναλουπού, ενώ ως Πλάτη αναφέρεται από το 1956.[6][7] Πάντως το χωριό συναντάται με την ονομασία Καναλουπού ή Κανελουπού ή Καναλωπού και σε προγενέστερες βιβλιογραφικές πηγές-αναφορές. Ο οικισμός αναφέρεται, σε διάφορες απογραφές των Βενετών Προνοητών της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας, οι οποίες έγιναν στο χρονικό διάστημα της τριακονταετίας (1683/84-1715), κατά την οποία οι Βενετοί κατείχαν την Πελοπόννησο. Η Καναλουπού (Canalupu), ανήκε, το 1689, στην επαρχία της Αρκαδίας (ή Αρκαδιάς, δηλαδή την περιοχή της σημερινής Κυπαρισσίας), η οποία ήταν μια από τις 4 επαρχίες, στις οποίες χωριζόταν τότε το διαμέρισμα της Μεθώνης (επαρχία Φαναριού, επαρχία Αρκαδιάς, επαρχία Ναβαρίνου και επαρχία Μεθώνης).[8] Η Καναλουπού προσαρτήθηκε στον παλαιό Δήμο Εράνης το 1835,[9] ενώ αναφέρεται, το 1853 στον β΄ τόμο των «Ελληνικών» του Ιάκωβου Ρίζου Ραγκαβή ως χωριό του Δήμου Εράνης της Επαρχίας Τριφυλίας με πληθυσμό 115 κατοίκων, με βάση την απογραφή του 1851.[10] Το 1899 μεταφέρεται από το Νομό Μεσσηνίας και υπάγεται στον Νομό Τριφυλίας,[11] για μια περίπου δεκαετία, ως το 1909, που επανέρχεται ξανά στον Νομό Μεσσηνίας,[12] ως οικισμός της Επαρχίας Τριφυλίας. Το 1912 το χωριό της Καναλουπούς αποσπάται από τον Δήμο Εράνης και εντάσσεται στην Κοινότητα Χαλαζονίου, που είχε ως έδρα το Χαλαζόνι,[13][14] ως και το 1919,[15] που η Καναλουπού αποσπάται από την κοινότητα αυτή και ορίζεται έδρα της Κοινότητας Καναλουπούς.[16] Η Καναλουπού παρέμεινε έδρα της ομώνυμης κοινότητας, από το 1919 ως το 1956, που το χωριό μετονομάζεται σε Πλάτη και η Κοινότητα σε Κοινότητα Πλάτης,[17] και συνέχισε με το νέο όνομα ως έδρα της Κοινότητας Πλάτης από το 1956 ως το 1997, όταν τότε, στα πλαίσια των αλλαγών που επήλθαν στη τοπική αυτοδιοίκηση, μέσω του σχεδίου «Καποδίστριας», υπήχθη στον κατηργημένο Δήμο Φιλιατρών,[18] ως το 2010. Από το 2011, μετά τις νέες αλλαγές του σχεδίου «Καλλικράτης» ανήκει πλέον στον νέο Δήμο Τριφυλίας.[19][4] Ο δήμος αυτός, συστάθηκε με το Πρόγραμμα Καλλικράτης με την συνένωση των προϋπαρχόντων δήμων Αετού, Αυλώνος, Γαργαλιάνων, Κυπαρισσίας, Φιλιατρών και την κοινότητα Τριπύλας. ΑΠΟ http://www.hellenicaworld.com/Greece/Geo/gr/PlatiMessinias.html

Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2011

Κινδυνεύει να κλείσει εξαιτίας των χρεών ο Αγροτικός Συνεταιρισμός Μεσσήνης

Για λουκέτο πάει ο Αγροτικός Συνεταιρισμός Μεσσήνης, ένας από τους πιο ιστορικούς και δυναμικούς συνεταιρισμούς της Μεσσηνίας, που στήριξε για χρόνια τους πατατοπαραγωγούς της περιοχής. Την τραγική οικονομική κατάσταση και την άμεση απειλή για το κλείσιμο, για το τέλος του, σημείωσε στην "Ε" ο πρόεδρός του Παναγιώτης Δουρούμης. Επεσήμανε ότι ελπίδα για την αποφυγή του μοιραίου αποτελεί η πώληση ενός από τα δύο ακίνητα που έχει στην ιδιοκτησία του.
Ο κ. Δουρούμης μίλησε ευθέως για τις ευθύνες των αγροτών - μελών του (όχι όλων) που δεν είναι εντάξει στις υποχρεώσεις τους και χρωστούν εδώ και χρόνια. «Δεν καταλαβαίνουν ότι θα δημιουργηθεί μεγάλο πρόβλημα, αν κλείσει ο συνεταιρισμός, με συνέπειες ακόμα και στην τιμή του πατατόσπορου και των λιπασμάτων», παρατήρησε με απογοήτευση και σημείωσε: «Δεν πληρώνουν. Ο συνεταιρισμός τούς έδωσε εφόδια και δεν μπορεί να πάρει τα χρήματά του. Τα μέλη πίστευαν ότι ο συνεταιρισμός ήταν μόνο για να διεκδικεί. Δεν κατάλαβαν πως είχαν και υποχρεώσεις και ότι έπρεπε να είναι συνεπείς».

Ο πρόεδρος επεσήμανε ότι «είχαμε ζητήσει να κάνουν ρύθμιση και δεν ήρθε κανείς» και ξεκαθάρισε φανερά στενοχωρημένος: «Θα έχουν να κάνουν με εκκαθαριστές, με δικαστικούς. Οσο σκληρό και αν είναι αυτό και όσο και αν προσπαθήσαμε να το αποφύγουμε».
Επανέλαβε πως «ο συνεταιρισμός δεν είναι μόνο για διεκδικήσεις και κινητοποιήσεις» και ανέφερε ότι υπήρχαν οφειλές από παλιότερα, πριν από τη δική του προεδρία.
Ο Π. Δουρούμης τόνισε με ειλικρίνεια και αγωνία ότι «αν δεν μπορέσουμε να εκποιήσουμε ένα από τα δύο ακίνητα (το συσκευαστήριο ή τις αποθήκες) δεν θα καταφέρουμε να συνεχίσουμε να υπάρχουμε». Θυμήθηκε ότι «στις καλές εποχές ο συνεταιρισμός έφερνε 700 - 800 τόνους πατατόσπορο, το 80%  της συνολικής ποσότητας και τώρα δεν μπορεί να φέρει και να δώσει ούτε κιλό».
Επεσήμανε ότι «πέρα από τους προμηθευτές, υπάρχει ακόμα οφειλή στην τράπεζα για το συσκευαστήριο» και σημείωσε με παράπονο: «Αν τα μέλη είχαν καταλάβει και είχαν στηρίξει... Δε ζητήσαμε τόκους, αλλά ρύθμιση, διακανονισμό της οφειλής, έναν καφέ την ημέρα ζητούσαμε».

ΑΠΟ http://www.eleftheriaonline.gr
By -
Ετικέτες

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)