Aρ. 10 : Πάλη δαχτύλων
Ο παγκόσμιος διαγωνισμός πάλης δαχτύλων ξεκίνησε σε μία pub στο Derbyshire το 1976 και δεν μας κάνει καμία εντύπωση που είχε αναμειχθεί και πολύ αλκοόλ. Οι διοργανωτές προσπάθησαν να συμπεριληφθεί το «άθλημα» στους ολυμπιακούς αγώνες του 1997 αλλά προς μεγάλη τους έκπληξη δεν τα κατάφεραν.
Οι κανόνες είναι απλοί. «Κλειδώνεις» τα δάχτυλα σου με του αντιπάλου, λες «ένα, δύο, τρία, τέσσερα, δηλώνω πόλεμο δαχτύλων» και ξεκινάς προσπαθώντας να κερδίσεις το «πάνω… χέρι», κρατώντας κάτω το πόδι του αντιπάλου για τρία δευτερόλεπτα.
Τα παπούτσια κι οι κάλτσες πρέπει ν’ αφαιρούνται πριν από την μονομαχία κι είναι έθιμο ο αντίπαλος να σου κάνει την τιμή βγάζοντας σου τις κάλτσες…
Οι κανόνες λίγο πολύ γνωστοί. Το ψαλίδι κόβει το χαρτί, το χαρτί τυλίγει την πέτρα, η πέτρα συνθλίβει το ψαλίδι. Εάν οι παίκτες επιλέξουν το ίδιο «όπλο» πρέπει να επαναλάβουν την διαδικασία. Συνήθως αναφερόμαστε σ’ αυτό το παιχνίδι ως ένα απλό παιχνίδι τύχης που χρησιμεύει στο να λύνει διαφωνίες όπως το ποιος θα πάει να φέρει την επόμενη εξάδα με μπύρες.
Αλλά εάν έχεις ανακηρυχτεί παγκόσμιος πρωταθλητής τότε μπορείς να φύγεις με πολλά λεφτά από το ετήσιο πρωτάθλημα που γίνεται στο Las Vegas.
Στο αγώνισμα αυτό οι συμμετέχοντες έρχονται αντιμέτωποι μπροστά στη σκακιέρα αλλά και στη μέση του ρινγκ. Η όλη διαμάχη γίνεται μέσα από γύρους σκακιού που διαρκούν τέσσερα λεπτά και γύρους μποξ που διαρκούν δυο λεπτά. Ο αγώνας τελειώνει μετά από ένα ματ ή ένα νοκ-άουτ.
Εάν κανείς από τους δυο αντιπάλους δεν χάσει μετά από 11 γύρους τότε ο νικητής θ’ ανακηρυχθεί από μια επιτροπή κριτών.
Γιατί δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να καταπολεμήσεις τον πουριτανισμό από το να σπας στα δυο το πόδι του αντιπάλου σου. Δεν χρειάζεται να είσαι ιδιοφυία για να καταλάβεις τους κανόνες του παιχνιδιού. Απλά πιάνεις τον αντίπαλο σου από τους ώμους κι αρχίζεις να τον κλωτσάς στην κνήμη μέχρι τελικής πτώσης.
Εάν καταφέρεις να ρίξεις κάτω τον αντίπαλο σου τότε κερδίζεις έναν πόντο κι οι περιόδους κερδίζονται με βάση τα δυο καλύτερα στα τρία χτυπήματα.
Ο καλύτερος χρόνος κερδίζει.
Νικητής του αγωνίσματος ανακηρύσσεται αυτός που θα πετάξει τον νάνο πιο μακριά.
Όμως δεν πτοήθηκαν και το 1999 διοργάνωσαν ένα ετήσιο διαγωνισμό που συγκέντρωσε συμμετέχοντες από πάνω από είκοσι χώρες. Το άθλημα σταμάτησε τον Αύγουστο του 2010 καθώς ένας συμμετέχων πέθανε όταν η θερμοκρασία είχε φτάσει στους 110 βαθμούς.
Ένα μεγάλο κεφάλι τυριού τοποθετείται στην κορυφή ενός πολύ μεγάλου κι απότομου λόφου. Μετά από ακριβώς ένα δευτερόλεπτο οι συμμετέχοντες αρχίζουν να κυνηγούν το τυρί. Σκοπός του αγωνίσματος είναι να πιάσουν το τυρί, αν και συμβαίνει σπάνια αυτό καθώς η ταχύτητα που αναπτύσσει φτάνει τα 112 χιλιόμετρα την ώρα.
Ο πρώτος που θα φτάσει στην γραμμή τερματισμού είναι κι ο νικητής και πηγαίνει σπίτι με το τυρί.
Παρόλα αυτά δεν μπορούσε να παραβλέψει τα οικιακά του καθήκοντα, γι’ αυτό πήρε και την σιδερώστρα και τα ασιδέρωτα ρούχα μαζί του. Το extreme σιδέρωμα αποτελεί εν μέρει ένα extreme άθλημα, μια τέχνη αλλά και μια οικιακή εργασία καθώς απαιτεί οι συμμετέχοντες να κουβαλάνε την σιδερώστρα τους σ’ απομονωμένα μέρη όπως είναι η κορυφή ενός βουνού ή κάνοντας σκι στη θάλασσα.
Σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα του, το extreme σιδέρωμα αποτελεί το πιο extreme άθλημα τον τελευταίο καιρό.
Οι κανόνες είναι απλούστατοι. Δένεις τα μπατζάκια του παντελονιού πολύ σφικτά, παίρνεις δυο κουνάβια και τα φιλάς ώστε να ηρεμήσουν και ν’ αποβάλουν τα άγρια ένστικτα τους και τα βάζεις στο παντελόνι σου για όσο αντέξεις.
Το μεγαλύτερο ρεκόρ μέχρι στιγμής το κατέχει ένας άντρας από το Yorkshire της Αγγλίας, ο οποίος το 1981 άντεξε για 5 ώρες και 26 λεπτά.
Ο παγκόσμιος διαγωνισμός πάλης δαχτύλων ξεκίνησε σε μία pub στο Derbyshire το 1976 και δεν μας κάνει καμία εντύπωση που είχε αναμειχθεί και πολύ αλκοόλ. Οι διοργανωτές προσπάθησαν να συμπεριληφθεί το «άθλημα» στους ολυμπιακούς αγώνες του 1997 αλλά προς μεγάλη τους έκπληξη δεν τα κατάφεραν.
Οι κανόνες είναι απλοί. «Κλειδώνεις» τα δάχτυλα σου με του αντιπάλου, λες «ένα, δύο, τρία, τέσσερα, δηλώνω πόλεμο δαχτύλων» και ξεκινάς προσπαθώντας να κερδίσεις το «πάνω… χέρι», κρατώντας κάτω το πόδι του αντιπάλου για τρία δευτερόλεπτα.
Τα παπούτσια κι οι κάλτσες πρέπει ν’ αφαιρούνται πριν από την μονομαχία κι είναι έθιμο ο αντίπαλος να σου κάνει την τιμή βγάζοντας σου τις κάλτσες…
Aρ. 9 : Πρωτάθλημα «Πέτρα, Μολύβι, Ψαλίδι, Χαρτί»
Σίγουρα έπαιζες στα νιάτα σου… Το 2002 η κοινότητα του «Πέτρα, Μολύβι, Ψαλίδι, Χαρτί» καθιέρωσε μια σειρά από τυποποιημένους κανόνες ώστε να παίζεται με τον ίδιο τρόπο παγκοσμίως. Έτσι βρήκαν την ευκαιρία ορισμένοι να βγάλουν χρήματα απλά και μόνο παίζοντας το παιχνίδι με το οποίο μεγάλωσαν.Οι κανόνες λίγο πολύ γνωστοί. Το ψαλίδι κόβει το χαρτί, το χαρτί τυλίγει την πέτρα, η πέτρα συνθλίβει το ψαλίδι. Εάν οι παίκτες επιλέξουν το ίδιο «όπλο» πρέπει να επαναλάβουν την διαδικασία. Συνήθως αναφερόμαστε σ’ αυτό το παιχνίδι ως ένα απλό παιχνίδι τύχης που χρησιμεύει στο να λύνει διαφωνίες όπως το ποιος θα πάει να φέρει την επόμενη εξάδα με μπύρες.
Αλλά εάν έχεις ανακηρυχτεί παγκόσμιος πρωταθλητής τότε μπορείς να φύγεις με πολλά λεφτά από το ετήσιο πρωτάθλημα που γίνεται στο Las Vegas.
Aρ. 8 : Chess Boxing
Έκανε την παρθενική του εμφάνιση στα πλαίσια ενός sci-fi μυθιστορήματος το 1992. Ο Ολλανδός οπαδός του μυθιστορήματος Lepe Rubingh, έφερε στη ζωή αυτό το άθλημα και το πρώτο πρωτάθλημα διοργανώθηκε στο Amsterdam. Το άθλημα διέπεται από τον παγκόσμιο οργανισμό Chess Boxing με μότο «Η μάχη γίνεται στο ρινγκ κι ο πόλεμος διεξάγεται στη σκακιέρα».Στο αγώνισμα αυτό οι συμμετέχοντες έρχονται αντιμέτωποι μπροστά στη σκακιέρα αλλά και στη μέση του ρινγκ. Η όλη διαμάχη γίνεται μέσα από γύρους σκακιού που διαρκούν τέσσερα λεπτά και γύρους μποξ που διαρκούν δυο λεπτά. Ο αγώνας τελειώνει μετά από ένα ματ ή ένα νοκ-άουτ.
Εάν κανείς από τους δυο αντιπάλους δεν χάσει μετά από 11 γύρους τότε ο νικητής θ’ ανακηρυχθεί από μια επιτροπή κριτών.
Aρ. 7 : Κλοτσιές στην κνήμη
Το άθλημα αυτό αποτελεί κομμάτι μιας σειράς παιχνιδιών που δημιουργήθηκαν στο Cotswold στην Αγγλία το 1600 και όπως φαίνεται συνεχίζει μέχρι σήμερα. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι ο τοπικός δικηγόρος της περιοχής δημιούργησε αυτά τα παιχνίδια ως ένα είδος διαμαρτυρίας ενάντια στην ανεξέλεγκτη εξάπλωση του πουριτανισμού.Γιατί δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να καταπολεμήσεις τον πουριτανισμό από το να σπας στα δυο το πόδι του αντιπάλου σου. Δεν χρειάζεται να είσαι ιδιοφυία για να καταλάβεις τους κανόνες του παιχνιδιού. Απλά πιάνεις τον αντίπαλο σου από τους ώμους κι αρχίζεις να τον κλωτσάς στην κνήμη μέχρι τελικής πτώσης.
Εάν καταφέρεις να ρίξεις κάτω τον αντίπαλο σου τότε κερδίζεις έναν πόντο κι οι περιόδους κερδίζονται με βάση τα δυο καλύτερα στα τρία χτυπήματα.
Aρ. 6 : Κολύμπι με αναπνευστήρα σε βάλτο
Οι επίδοξοι κολυμβητές βουτάνε μέσα σ’ ένα χαντάκι που είναι γεμάτο με νερό από βάλτο. Για να συμμετάσχουν πρέπει να είναι εξοπλισμένοι με βατραχοπέδιλα κι αναπνευστήρες και να κολυμπήσουν μονάχα χρησιμοποιώντας τα βατραχοπέδιλα και τίποτα άλλο.Ο καλύτερος χρόνος κερδίζει.
Aρ. 5 : Πέταγμα νάνου
Παρόλα αυτά το άθλημα εξακολουθεί να είναι ενεργό στην Αυστραλία παρά τις έντονες διαμαρτυρίες... Μικροσκοπικοί άνθρωποι ντυμένοι μ’ ενισχυμένες στολές ή με κουστούμια Velcro εκτοξεύονται από ανθρώπους κανονικού αναστήματος σε στρώματα ή σε τοίχους επενδυμένους με Velcro.Νικητής του αγωνίσματος ανακηρύσσεται αυτός που θα πετάξει τον νάνο πιο μακριά.
Aρ. 4 : Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Σάουνας
Η ιδέα αυτή προήλθε από κάποιους μεθυσμένους Φιλανδούς που διοργάνωναν ανεπίσημους διαγωνισμούς σάουνας μέχρι που τους απαγόρευσαν την είσοδο στο τοπικό κολυμβητήριο.Όμως δεν πτοήθηκαν και το 1999 διοργάνωσαν ένα ετήσιο διαγωνισμό που συγκέντρωσε συμμετέχοντες από πάνω από είκοσι χώρες. Το άθλημα σταμάτησε τον Αύγουστο του 2010 καθώς ένας συμμετέχων πέθανε όταν η θερμοκρασία είχε φτάσει στους 110 βαθμούς.
Aρ. 3 : Το κυνήγι του τυριού
Η αρχή του αγωνίσματος αυτού μας γυρνάει 200 χρόνια πίσω. Γίνεται μια φορά τον χρόνο στο λόφο Cooper στη περιοχή Gloucester στην Αγγλία και συμμετέχουν αποκλειστικά οι κάτοικοι της περιοχής, αν και τον τελευταίο καιρό το γεγονός προσελκύει φανατικούς απ’ όλο τον κόσμο.Ένα μεγάλο κεφάλι τυριού τοποθετείται στην κορυφή ενός πολύ μεγάλου κι απότομου λόφου. Μετά από ακριβώς ένα δευτερόλεπτο οι συμμετέχοντες αρχίζουν να κυνηγούν το τυρί. Σκοπός του αγωνίσματος είναι να πιάσουν το τυρί, αν και συμβαίνει σπάνια αυτό καθώς η ταχύτητα που αναπτύσσει φτάνει τα 112 χιλιόμετρα την ώρα.
Ο πρώτος που θα φτάσει στην γραμμή τερματισμού είναι κι ο νικητής και πηγαίνει σπίτι με το τυρί.
Aρ. 2 : Extreme σιδέρωμα
Οι απόψεις για το πότε ξεκίνησε αυτό το αγώνισμα διίστανται. Μερικοί λένε ότι προήλθε από το συγκρότημα Monster Magnet που σ’ ένα από τα βίντεο κλιπ τους το 1995 σιδέρωναν σ’ έναν αστεροειδή, ενώ άλλοι ισχυρίζονται ότι όταν ένας εργάτης σε βιομηχανία πλεκτών επέστρεψε από την δουλειά ύστερα από μια δύσκολη μέρα αποφάσισε να εκτονωθεί πηγαίνοντας για αναρρίχηση.
Παρόλα αυτά δεν μπορούσε να παραβλέψει τα οικιακά του καθήκοντα, γι’ αυτό πήρε και την σιδερώστρα και τα ασιδέρωτα ρούχα μαζί του. Το extreme σιδέρωμα αποτελεί εν μέρει ένα extreme άθλημα, μια τέχνη αλλά και μια οικιακή εργασία καθώς απαιτεί οι συμμετέχοντες να κουβαλάνε την σιδερώστρα τους σ’ απομονωμένα μέρη όπως είναι η κορυφή ενός βουνού ή κάνοντας σκι στη θάλασσα.
Σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα του, το extreme σιδέρωμα αποτελεί το πιο extreme άθλημα τον τελευταίο καιρό.
Aρ. 1 : Κουνάβι στο παντελόνι
Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά την προέλευση αυτού του αθλήματος, αλλά ποιος νοιάζεται; Το μόνο που ξέρουμε είναι ότι ξεκίνησε στην αρχή του 1900 και είχε πολύ μεγάλη απήχηση στο κοινό το 1970.
Οι κανόνες είναι απλούστατοι. Δένεις τα μπατζάκια του παντελονιού πολύ σφικτά, παίρνεις δυο κουνάβια και τα φιλάς ώστε να ηρεμήσουν και ν’ αποβάλουν τα άγρια ένστικτα τους και τα βάζεις στο παντελόνι σου για όσο αντέξεις.
Το μεγαλύτερο ρεκόρ μέχρι στιγμής το κατέχει ένας άντρας από το Yorkshire της Αγγλίας, ο οποίος το 1981 άντεξε για 5 ώρες και 26 λεπτά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου