Ανάστατοι είναι οι κτηνοτρόφοι σε χωριά της ορεινής Μεσσηνίας
βρίσκοντας τον τελευταίο καιρό νεκρά τα ζώα τους μέσα στα μαντριά. Οι
ντόπιοι μιλούν για επιθέσεις από τσακάλια. Όμως κανένας δεν τα έχει δει
για να το επιβεβαιώσει. Οι επιθέσεις έχουν γίνει εφιάλτης για τους
κτηνοτρόφος που βρίσκουν νεκρά τα ζώα τους.
Παρά τον ισχυρισμό των ειδικών ότι το τσακάλι είναι είδος υπό εξαφάνιση, οι ντόπιοι πιστεύουν ότι ο πληθυσμός τους έχει αυξηθεί.
Σύμφωνα πάντως με ειδικούς (WWF) το τσακάλι μέσα σε λίγα σχετικά χρόνια έφτασε από κοινό είδος να απειλείται με εξαφάνιση στην Ελλάδα. Ήδη η περιοχή εξάπλωσής του έχει συρρικνωθεί σημαντικά σε σχέση με τις αρχές της δεκαετίας του '90.
Πλέον η βιοκοινότητα δεν ξεπερνά τα 1500 άτομα. Αυτά περιορίζονται σε απομονωμένους πληθυσμούς στην Α. Μακεδονία – Θράκη, τη Χαλκιδική, την παραλιακή ζώνη της Φωκίδας, την Πελοπόννησο, τη Σάμο, και με μικρές ομάδες στην Κερκίνη και στον Αξιό.
Βασικοί παράγοντες της δραματικής αυτή μείωσης του πληθυσμού του τσακαλιού είναι η καταστροφή του βιοτόπου του εξαιτίας μιας σειράς ανθρωπογενών επεμβάσεων όπως η αποξήρανση υγροτόπων, η εντατικοποίηση της γεωργίας και η αστικοποίηση, αλλά και η μείωση της κτηνοτροφίας και θήρευση προηγούμενων κυρίως χρόνων. Ως το 1990 το τσακάλι ήταν επικηρυγμένο ως επιβλαβές είδος με αποτέλεσμα δεκάδες ζώα να σκοτώνονται κάθε χρόνο. Στις υφιστάμενες απειλές ήρθαν να προστεθούν και οι πρόσφατες καταστροφικές πυρκαγιές.
Το WWF Ελλάς από το 2000 μέχρι σήμερα μελετά τους πληθυσμούς τους τσακαλιού στην Πελοπόννησο και τη Χαλκιδική τόσο για να διαπιστώσει σε πιο στάδιο βρίσκονται οι πληθυσμοί του είδους αλλά και να διερευνήσει κατά πόσο επηρεάστηκαν από τις πυρκαγιές.
http://newsmessinia.blogspot.com/
Παρά τον ισχυρισμό των ειδικών ότι το τσακάλι είναι είδος υπό εξαφάνιση, οι ντόπιοι πιστεύουν ότι ο πληθυσμός τους έχει αυξηθεί.
Σύμφωνα πάντως με ειδικούς (WWF) το τσακάλι μέσα σε λίγα σχετικά χρόνια έφτασε από κοινό είδος να απειλείται με εξαφάνιση στην Ελλάδα. Ήδη η περιοχή εξάπλωσής του έχει συρρικνωθεί σημαντικά σε σχέση με τις αρχές της δεκαετίας του '90.
Πλέον η βιοκοινότητα δεν ξεπερνά τα 1500 άτομα. Αυτά περιορίζονται σε απομονωμένους πληθυσμούς στην Α. Μακεδονία – Θράκη, τη Χαλκιδική, την παραλιακή ζώνη της Φωκίδας, την Πελοπόννησο, τη Σάμο, και με μικρές ομάδες στην Κερκίνη και στον Αξιό.
Βασικοί παράγοντες της δραματικής αυτή μείωσης του πληθυσμού του τσακαλιού είναι η καταστροφή του βιοτόπου του εξαιτίας μιας σειράς ανθρωπογενών επεμβάσεων όπως η αποξήρανση υγροτόπων, η εντατικοποίηση της γεωργίας και η αστικοποίηση, αλλά και η μείωση της κτηνοτροφίας και θήρευση προηγούμενων κυρίως χρόνων. Ως το 1990 το τσακάλι ήταν επικηρυγμένο ως επιβλαβές είδος με αποτέλεσμα δεκάδες ζώα να σκοτώνονται κάθε χρόνο. Στις υφιστάμενες απειλές ήρθαν να προστεθούν και οι πρόσφατες καταστροφικές πυρκαγιές.
Το WWF Ελλάς από το 2000 μέχρι σήμερα μελετά τους πληθυσμούς τους τσακαλιού στην Πελοπόννησο και τη Χαλκιδική τόσο για να διαπιστώσει σε πιο στάδιο βρίσκονται οι πληθυσμοί του είδους αλλά και να διερευνήσει κατά πόσο επηρεάστηκαν από τις πυρκαγιές.
http://newsmessinia.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου