ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ

ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ
ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ: Η Πλάτη βρίσκεται περίπου 9 χιλιόμετρα[4] προς τα βορειοανατολικά των Φιλιατρών σε υψόμετρο 294[1][5] μέτρα και απέχει 10 περίπου χιλιόμετρα από τις ακτές του Ιονίου Πελάγους. ΙΣΤΟΡΙΑ: Το χωριό που βρίσκεται κάτω από το βουνό της Μάλης έχει μακρόχρονη ιστορία. Η παλαιότερη ονομασία του χωριού ήταν Καναλουπού, ενώ ως Πλάτη αναφέρεται από το 1956.[6][7] Πάντως το χωριό συναντάται με την ονομασία Καναλουπού ή Κανελουπού ή Καναλωπού και σε προγενέστερες βιβλιογραφικές πηγές-αναφορές. Ο οικισμός αναφέρεται, σε διάφορες απογραφές των Βενετών Προνοητών της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας, οι οποίες έγιναν στο χρονικό διάστημα της τριακονταετίας (1683/84-1715), κατά την οποία οι Βενετοί κατείχαν την Πελοπόννησο. Η Καναλουπού (Canalupu), ανήκε, το 1689, στην επαρχία της Αρκαδίας (ή Αρκαδιάς, δηλαδή την περιοχή της σημερινής Κυπαρισσίας), η οποία ήταν μια από τις 4 επαρχίες, στις οποίες χωριζόταν τότε το διαμέρισμα της Μεθώνης (επαρχία Φαναριού, επαρχία Αρκαδιάς, επαρχία Ναβαρίνου και επαρχία Μεθώνης).[8] Η Καναλουπού προσαρτήθηκε στον παλαιό Δήμο Εράνης το 1835,[9] ενώ αναφέρεται, το 1853 στον β΄ τόμο των «Ελληνικών» του Ιάκωβου Ρίζου Ραγκαβή ως χωριό του Δήμου Εράνης της Επαρχίας Τριφυλίας με πληθυσμό 115 κατοίκων, με βάση την απογραφή του 1851.[10] Το 1899 μεταφέρεται από το Νομό Μεσσηνίας και υπάγεται στον Νομό Τριφυλίας,[11] για μια περίπου δεκαετία, ως το 1909, που επανέρχεται ξανά στον Νομό Μεσσηνίας,[12] ως οικισμός της Επαρχίας Τριφυλίας. Το 1912 το χωριό της Καναλουπούς αποσπάται από τον Δήμο Εράνης και εντάσσεται στην Κοινότητα Χαλαζονίου, που είχε ως έδρα το Χαλαζόνι,[13][14] ως και το 1919,[15] που η Καναλουπού αποσπάται από την κοινότητα αυτή και ορίζεται έδρα της Κοινότητας Καναλουπούς.[16] Η Καναλουπού παρέμεινε έδρα της ομώνυμης κοινότητας, από το 1919 ως το 1956, που το χωριό μετονομάζεται σε Πλάτη και η Κοινότητα σε Κοινότητα Πλάτης,[17] και συνέχισε με το νέο όνομα ως έδρα της Κοινότητας Πλάτης από το 1956 ως το 1997, όταν τότε, στα πλαίσια των αλλαγών που επήλθαν στη τοπική αυτοδιοίκηση, μέσω του σχεδίου «Καποδίστριας», υπήχθη στον κατηργημένο Δήμο Φιλιατρών,[18] ως το 2010. Από το 2011, μετά τις νέες αλλαγές του σχεδίου «Καλλικράτης» ανήκει πλέον στον νέο Δήμο Τριφυλίας.[19][4] Ο δήμος αυτός, συστάθηκε με το Πρόγραμμα Καλλικράτης με την συνένωση των προϋπαρχόντων δήμων Αετού, Αυλώνος, Γαργαλιάνων, Κυπαρισσίας, Φιλιατρών και την κοινότητα Τριπύλας. ΑΠΟ http://www.hellenicaworld.com/Greece/Geo/gr/PlatiMessinias.html

Τετάρτη 30 Ιουνίου 2021

Τα βακτήρια «όπλο» για τη συντήρηση αρχαίων μνημείων όπως ο Παρθενώνας και η Νοτρ Νταμ

23/06/2021, 10:03

Κλιματική αλλαγή και μόλυνση προκαλούν ζημιές στον ασβεστόλιθο, υλικό κατασκευής πολλών ιστορικών κτηρίων - Μάχη με τον χρόνο δίνουν οι ειδικοί για την προστασία τους

Στην κατασκευή πολλών σημαντικών ιστορικών μνημείων ανά τον κόσμο, από τις αιγυπτιακές πυραμίδες και τα θεμέλια του Παρθενώνα μέχρι τη Νοτρ Νταμ, χρησιμοποιήθηκε ασβεστόλιθος ως πρώτη ύλη. Τα πολιτιστικά μνημεία άντεξαν στους αιώνες, απειλούνται ωστόσο σήμερα από την κλιματική αλλαγή και τη περιβαλλοντική μόλυνση. Διάφορες μελέτες δείχνουν ότι η αποσύνθεση κατασκευών από ασβεστόλιθο έχει επιταχυνθεί από τη βιομηχανική επανάσταση μέχρι σήμερα.

Επιστήμονες ωστόσο βρήκαν μια εντυπωσιακή λύση στο πρόβλημα: τα βακτήρια. Πρόσφατες έρευνες δείχνουν πως καλλιέργειες βακτηρίων είναι σε θέση όχι μόνο να συντηρήσουν, αλλά και να προστατέψουν ιστορικά κτήρια από διάφορους περιβαλλοντικούς παράγοντες.

Το μαλακό ασβεστολιθικό πέτρωμα, το οποίο αποτελείται κυρίως από το ανθρακικό ασβέστιο είναι ευάλωτο στη μόλυνση της ατμόσφαιρας και συγκεκριμένα το διοξείδιο του αζώτου και το διοξείδιο του θείου, τα οποία προκύπτουν κατά την καύση ορυκτών καυσίμων. Όταν οι ρύποι ενώνονται με βρόχινο νερό δημιουργούν στις επιφάνειες των κτηρίων μαύρες επικαλύψεις, οι οποίες μακροπρόθεσμα ενδέχεται να προκαλέσουν εκτεταμένες ζημιές.

Η τεχνική πρωτοεφαρμόστηκε στη Γαλλία το ΄90

Επιστήμονες εκφράζουν φόβους ότι οι ολοένα και υψηλότερες καλοκαιρινές θερμοκρασίες επιταχύνουν τη διάβρωση του ασβεστόλιθου. Επιπλέον η εντεινόμενη εξάτμιση όμβριων υδάτων λόγω της αύξησης των θερμοκρασιών δημιουργεί κρυστάλλους από αλάτι, οι οποίοι εισχωρούν στις επιφάνειες προκαλώντας ρωγμές.

Η τεχνική βασίζεται σε ποικιλίες βακτηρίων, οι οποίες καλλιεργούνται επί τούτου σε ειδικό εργαστήριο. Χάρη σε αυτήν διασφαλίζεται ακόμα και η προστασία ασβεστόλιθου που έχει υποστεί ήδη ζημιές, ενώ την ίδια στιγμή δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου επιπτώσεις στα κτήρια ή το περιβάλλον. Το ειδικό μείγμα απλώνεται στις προβληματικές επιφάνειες έως ότου τα βακτήρια παραγάγουν όσο ανθρακικό ασβέστιο απαιτείται για την αποκατάσταση του ασβεστόλιθου.

Στη δεκαετία του ΄90 το γαλλικό υπουργείο Πολιτισμού εφάρμοσε αυτή τη μέθοδο και από τότε χρησιμοποιείται εκτός από τη Γαλλία σε Ισπανία και Πορτογαλία. Πρόσφατα η τεχνική δοκιμάστηκε πειραματικά και στην Κοπάν, την αρχαία πόλη των Μάγιας στα σύνορα Ονδούρας-Γουατεμάλας. Ο καθηγητής Κάρλος Ροντρίγκες Ναβάρο, επιστήμονας στο τμήμα Ορυκτολογίας του Πανεπιστημίου της Γρανάδας στην Ισπανία, είναι επικεφαλής ερευνητικής ομάδας, η οποία εξετάζει πως βακτήρια που παράγουν με φυσικό τρόπο ανθρακικό ασβέστιο μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να αποκαταστήσουν τις επιφάνειες σημαντικών κτηρίων. Το γεγονός ότι τα βακτήρια δημιουργούν ανθρακικό ασβέστιο διασφαλίζει τη συμβατότητα με τα υλικά του υπάρχοντα ασβεστόλιθου, δηλώνει ο ισπανός καθηγητής. Και προσθέτει ότι αυτό δεν συμβαίνει με άλλα υλικά συντήρησης ή αποκατάστασης, τα οποία διαφέρουν πολύ από το ανθρακικό ασβέστιο που περιέχεται στον ασβεστόλιθο.

Μάχη με το χρόνο για τη σωτηρία μνημείων δίνουν οι επιστήμονες

Ο Ζαν Φρανσουά Λουμπιέρ, πρώην μέλος του ερευνητικού εργαστηρίου ιστορικών μνημείων στο γαλλικό υπουργείο Πολιτισμού, ήταν ένας από τους πρώτους, οι οποίοι εφάρμοσαν αυτή την πρωτοπόρα τεχνική στην αποκατάσταση εκκλησίας στην πόλη Τουάρ της δυτικής Γαλλίας: «Είναι σαφώς πιο φιλική προς το περιβάλλον, αλλά και τα κατασκευαστικά υλικά, μιας και πρόκειται για φυσική διαδικασία», λέει ο συνταξιούχος, πλέον, επιστήμονας. Επισημαίνει μάλιστα ότι οι συμβατικές τεχνικές συντήρησης μνημείων προκαλούν ζημιές στις επιφάνειες των κτηρίων και ενδέχεται να μολύνουν το περιβάλλον. Ο Ζαν Φρανσουά Λουμπιέρ πιστεύει ότι με τη μέθοδο αυτή θα μπορούσαν να αποκατασταθούν και οι ζημιές στις εξωτερικές επιφάνειες της Νοτρ Νταμ, οι οποίες προκλήθηκαν στη μεγάλη πυρκαγιά τον Απρίλιο του 2019.

Για τους επιστήμονες η προστασία ιστορικών κτηρίων και πολιτιστικών μνημείων εξελίσσεται σε μάχη ενάντια στο χρόνο, μιας και οι επιπτώσεις της εντεινόμενης κλιματικής αλλαγής σε παγκόσμιο επίπεδο γίνονται ολοένα και πιο εμφανείς. Ο καθηγητής Ναβάρο είναι ωστόσο αισιόδοξος: «Πιστεύουμε ακράδαντα ότι μέσα στα επόμενα χρόνια η τεχνική αυτή θα επικρατήσει».

Πηγή: Deutsche Welle

ΑΠΟ https://www.protothema.gr

 

By -
Ετικέτες

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)