ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ

ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ
ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ: Η Πλάτη βρίσκεται περίπου 9 χιλιόμετρα[4] προς τα βορειοανατολικά των Φιλιατρών σε υψόμετρο 294[1][5] μέτρα και απέχει 10 περίπου χιλιόμετρα από τις ακτές του Ιονίου Πελάγους. ΙΣΤΟΡΙΑ: Το χωριό που βρίσκεται κάτω από το βουνό της Μάλης έχει μακρόχρονη ιστορία. Η παλαιότερη ονομασία του χωριού ήταν Καναλουπού, ενώ ως Πλάτη αναφέρεται από το 1956.[6][7] Πάντως το χωριό συναντάται με την ονομασία Καναλουπού ή Κανελουπού ή Καναλωπού και σε προγενέστερες βιβλιογραφικές πηγές-αναφορές. Ο οικισμός αναφέρεται, σε διάφορες απογραφές των Βενετών Προνοητών της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας, οι οποίες έγιναν στο χρονικό διάστημα της τριακονταετίας (1683/84-1715), κατά την οποία οι Βενετοί κατείχαν την Πελοπόννησο. Η Καναλουπού (Canalupu), ανήκε, το 1689, στην επαρχία της Αρκαδίας (ή Αρκαδιάς, δηλαδή την περιοχή της σημερινής Κυπαρισσίας), η οποία ήταν μια από τις 4 επαρχίες, στις οποίες χωριζόταν τότε το διαμέρισμα της Μεθώνης (επαρχία Φαναριού, επαρχία Αρκαδιάς, επαρχία Ναβαρίνου και επαρχία Μεθώνης).[8] Η Καναλουπού προσαρτήθηκε στον παλαιό Δήμο Εράνης το 1835,[9] ενώ αναφέρεται, το 1853 στον β΄ τόμο των «Ελληνικών» του Ιάκωβου Ρίζου Ραγκαβή ως χωριό του Δήμου Εράνης της Επαρχίας Τριφυλίας με πληθυσμό 115 κατοίκων, με βάση την απογραφή του 1851.[10] Το 1899 μεταφέρεται από το Νομό Μεσσηνίας και υπάγεται στον Νομό Τριφυλίας,[11] για μια περίπου δεκαετία, ως το 1909, που επανέρχεται ξανά στον Νομό Μεσσηνίας,[12] ως οικισμός της Επαρχίας Τριφυλίας. Το 1912 το χωριό της Καναλουπούς αποσπάται από τον Δήμο Εράνης και εντάσσεται στην Κοινότητα Χαλαζονίου, που είχε ως έδρα το Χαλαζόνι,[13][14] ως και το 1919,[15] που η Καναλουπού αποσπάται από την κοινότητα αυτή και ορίζεται έδρα της Κοινότητας Καναλουπούς.[16] Η Καναλουπού παρέμεινε έδρα της ομώνυμης κοινότητας, από το 1919 ως το 1956, που το χωριό μετονομάζεται σε Πλάτη και η Κοινότητα σε Κοινότητα Πλάτης,[17] και συνέχισε με το νέο όνομα ως έδρα της Κοινότητας Πλάτης από το 1956 ως το 1997, όταν τότε, στα πλαίσια των αλλαγών που επήλθαν στη τοπική αυτοδιοίκηση, μέσω του σχεδίου «Καποδίστριας», υπήχθη στον κατηργημένο Δήμο Φιλιατρών,[18] ως το 2010. Από το 2011, μετά τις νέες αλλαγές του σχεδίου «Καλλικράτης» ανήκει πλέον στον νέο Δήμο Τριφυλίας.[19][4] Ο δήμος αυτός, συστάθηκε με το Πρόγραμμα Καλλικράτης με την συνένωση των προϋπαρχόντων δήμων Αετού, Αυλώνος, Γαργαλιάνων, Κυπαρισσίας, Φιλιατρών και την κοινότητα Τριπύλας. ΑΠΟ http://www.hellenicaworld.com/Greece/Geo/gr/PlatiMessinias.html

Τετάρτη 24 Ιουνίου 2020

Οι λουκουμάδες και τα έθιμα! Γενέθλιο Τιμίου Προδρόμου- Τι γιορτάζουμε σήμερα 24 Ιουλίου









Τά προφητικά λό­για τοῦ ἀγγέλου πρός τόν εὐσεβῆ ἱε­ρέα Ζαχαρία γιά τόν προφήτη πού ἐπρόκειτο νά γεννηθεῖ
ἐπαληθεύονται σήμερα μέ τή γέννηση τοῦ «ἐν γεννη­τοῖς γυναικῶν μεί­­ζονος», τοῦ τιμίου Πρό­δρομου. Γιατί ἡ γέν­­νη­σή του δέν εἶναι αἰτία τῆς χαρᾶς μόνο γιά τούς γονεῖς του, ὅπως εἶναι ἡ γέννηση κάθε παιδιοῦ, ἀλλά γιά ὅ­λους τούς ἀνθρώπους, τούς ὁποί­ους θά προε­τοι­μάσει μέ τήν μετά­νοια γιά τήν ἔλευση τοῦ Σωτῆρος.

Τά προφητικά λόγια τοῦ ἀγγέλου τοῦ Κυ­ρίου πρός τόν εὐλαβῆ καί δί­καιο Ζαχαρία ση­ματοδοτοῦν τήν ἀρ­χή τῆς ζωῆς τοῦ τιμίου Προ­δρό­μου, αὐτοῦ πού ἐπρόκετο νά ἀνα­δει­χθεῖ ἐπίγειος ἄγγελος καί προ­­φή­της· αὐτοῦ πού ἐ­πρόκειτο νά γί­νει «φω­νή βοῶν­τος ἐν τῇ ἐρή­μῳ», ἡ φωνή πού θά πληροφοροῦσε τούς ἀν­θρώ­πους γιά τήν πα­ρου­­σία τοῦ Χριστοῦ στόν κόσμο.

Τά προφητικά λόγια τοῦ ἀγγέλου ὅμως δέν ἰσχύουν μόνο γιά τόν πα­τέρα τοῦ τιμίου Προ­δρόμου καί γιά τούς ἀν­θρώπους τῆς ἐποχῆς του, ἀλ­λά ἰσχύουν καί γιά ὅλους ὅσους ἀπό τότε καί μέχρι σήμερα ἄκουσαν τῆς φωνῆς του καί πίστευσαν στόν Χρι­στό· γιά ὅλους ἐκεί­νους γιά τούς ὁποίους ὁ τιμώμενος σήμερα ἅ­γι­ος Ἰω­άννης ὁ Πρό­δρο­μος ἔγινε τό φῶς πού ὁδηγεῖ στόν Χριστό· γιά ὅλους ἐκείνους οἱ ὁ­ποῖ­οι ἐμπνεύ­ονται ἀπό τό κήρυγμά του καί πα­ρα­δειγματίζονται ἀπό τήν ἰσάγ­γε­λη πολι­τεία του· γιά ἐκείνους τούς ὁ­ποίους συγκινεῖ ὁ μο­να­δικός συνδυασμός πού ἐπέτυχε στή ζωή του ὁ τίμιος Πρόδρο­μος, ὁ συνδυασμός τῆς αὐστη­ρό­τητος τῆς ἀ­σκή­σεως μέ τή γλυκύ­τη­­τα τῆς ἀγάπης γιά τόν Θεό καί τόν ἄν­θρω­πο.

Αὐτές τίς δύο πλευρές τῆς προσωπικότητος τοῦ τιμίου Προδρόμου ἐκ­φράζει καί ἡ ὀρθό­δο­ξη ἁγιογραφία, ἀπεικο­νί­­­ζο­ντάς τον ἄλλοτε στίς εἰκόνες τοῦ τέ­μ­πλου, ὅπου πάντοτε πα­ρίσταται δίπλα στόν ὑπ’ αὐτοῦ κηρυχθέντα Χρι­στό, ὡς τόν ἀπόκοσμο ἀσκητή τῆς ἐρήμου πού φέρει τό σύμβολο τοῦ μαρτυρίου του, τήν ἀποτετμημένη κεφαλή του, καί ἄλ­λοτε στήν παρά­σταση τῆς Δεή­σεως μέ τήν ἴδια γλυκύτητα πού δια­κρί­νουμε καί στό πρόσωπο τῆς Πανα­γίας μας νά πρεσβεύει στόν Χριστό γιά τούς ἀνθρώπους.

Μέ τόν τρόπο αὐτό ἀλ­λά καί μέ τίς πολλές ἑορτές πού εἶναι ἀφιε­ρω­μένες στό ἱερό πρό­σωπο τοῦ τι­μίου Προ­δρόμου θέλησε ἡ Ἐκ­κλη­­σία μας νά μᾶς ὑπεν­θυμίζει πώς ἡ πα­ρουσία τοῦ ἁγίου Ἰω­άννου καί ὁ ρόλος του δέν σχετίζονται μόνο μέ τήν ἐμφάνιση τοῦ Χρι­στοῦ στόν κό­σμο, ἀλλά ὁ τίμιος Πρόδρομος συνεχίζει νά ἔχει ἕνα σημαντικό ρόλο καί μία σπου­δαία θέση στή ζωή τῆς Ἐκ­κλησίας καί τῶν πι­στῶν μέχρι σήμερα, ἐπι­­βε­βαιώνοντας ἔτσι τά προφητικά λό­για τοῦ ἀγγέλου ὅτι «πολ­λοί ἐπί τῇ γεννήσει αὐτοῦ χαρήσονται».

Ἀδελφοί μου, ἡ ση­με­ρινή πανήγυρις τοῦ γε­νε­θλίου τοῦ τιμίου Προ­δρόμου καί Βαπτι­στοῦ Ἰωάννου ἄς μᾶς δώ­σει μία ἀφορμή νά σκεφθοῦμε ποιά εἶναι ἡ δική μας σχέση μέ τόν τίμιο Πρόδρομο καί ποιά εἶναι ἡ θέση πού ἔχει ἐκεῖνος στή δική μας ζωή.

Ὅσοι ἔχουμε ἐν­δυθεῖ τόν χιτῶνα τοῦ ἁγίου βα­πτί­σμα­τος, εἴ­μαστε στό μέτρο τῶν δυνατο­τήτων του ὁ καθένας ἀπεσταλ­μένοι παρά Θεοῦ, ὅπως ἐκεῖνος, στόν κόσμο γιά νά μαρ­τυρήσουμε γιά τόν Θεό. Καί ἡ μαρτυρία γιά τόν Θεό δέν εἶναι ἀπαραί­τητα μαρτυρία λόγων, γιατί οὔτε ὁ τίμιος Πρό­δρομος ἔλεγε πολ­λά, ἀλ­λά εἶναι κυρίως καί πρω­τί­στως μαρτυρία ζω­ῆς.


Ἡ ζωή καί τά ἔργα μας θά πρέπει νά μαρ­τυ­ροῦν γιά τόν Χριστό, ὅπως τόν μαρτυ­ροῦ­­σαν καί τά ἔργα καί ἡ ζωή τοῦ τιμίου Προδρόμου. Ἐ­κεῖ­νος δέν κή­ρυτ­τε ἁ­πλῶς τή μετάνοια, ἀλ­λά τή ζοῦσε μέ τόν πιό πειστικό καί γνή­σιο τρό­πο, μέ τήν ἄσκηση, μέ τή νη­στεία καί τήν προσευχή.

Ἐκεῖνος δέν καλοῦσε ἁπλῶς τούς ἀνθρώ­πους στό βάπτισμα τῆς μετα­νοίας ἀλλά εἶχε βιώσει πρῶτα ὁ ἴδιος τό βάπτι­σμα ἐν πνεύματι Θεοῦ.

Ἐκεῖ­νος δέν ὑποδεί­κνυε ἁπλῶς στούς ἀν­θρώπους τόν «πάσης ἐπέ­κεινα κα­θα­ρότητος» Θεό πού ἔγινε γιά τή σω­τηρία μας ἄνθρωπος, ἀλλά ἦταν ὁ ἴδιος πρό­τυπο καθαρότητος καί ἁγι­ό­­­­τητος βίου.

Ὅσοι, λοιπόν, τόν τι­μοῦ­με καί τόν πανηγυ­ρί­ζουμε σήμερα, ἄς ἀγω­νισθοῦμε νά ἀκο­λου­θήσουμε τήν ὁδό πού βάδισε καί ἐκεῖνος, μέ τήν ἐλπίδα καί τή βε­­βαιότητα ὅτι διά τῶν πρεσβειῶν του θά ἀξιω­θοῦμε καί ἐμεῖς νά συν­αν­τήσουμε τόν Χριστό πού ἐκεῖνος μᾶς ἔδειξε.

ΑΠΟ https://www.ekklisiaonline.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια: