ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ

ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ
ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ: Η Πλάτη βρίσκεται περίπου 9 χιλιόμετρα[4] προς τα βορειοανατολικά των Φιλιατρών σε υψόμετρο 294[1][5] μέτρα και απέχει 10 περίπου χιλιόμετρα από τις ακτές του Ιονίου Πελάγους. ΙΣΤΟΡΙΑ: Το χωριό που βρίσκεται κάτω από το βουνό της Μάλης έχει μακρόχρονη ιστορία. Η παλαιότερη ονομασία του χωριού ήταν Καναλουπού, ενώ ως Πλάτη αναφέρεται από το 1956.[6][7] Πάντως το χωριό συναντάται με την ονομασία Καναλουπού ή Κανελουπού ή Καναλωπού και σε προγενέστερες βιβλιογραφικές πηγές-αναφορές. Ο οικισμός αναφέρεται, σε διάφορες απογραφές των Βενετών Προνοητών της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας, οι οποίες έγιναν στο χρονικό διάστημα της τριακονταετίας (1683/84-1715), κατά την οποία οι Βενετοί κατείχαν την Πελοπόννησο. Η Καναλουπού (Canalupu), ανήκε, το 1689, στην επαρχία της Αρκαδίας (ή Αρκαδιάς, δηλαδή την περιοχή της σημερινής Κυπαρισσίας), η οποία ήταν μια από τις 4 επαρχίες, στις οποίες χωριζόταν τότε το διαμέρισμα της Μεθώνης (επαρχία Φαναριού, επαρχία Αρκαδιάς, επαρχία Ναβαρίνου και επαρχία Μεθώνης).[8] Η Καναλουπού προσαρτήθηκε στον παλαιό Δήμο Εράνης το 1835,[9] ενώ αναφέρεται, το 1853 στον β΄ τόμο των «Ελληνικών» του Ιάκωβου Ρίζου Ραγκαβή ως χωριό του Δήμου Εράνης της Επαρχίας Τριφυλίας με πληθυσμό 115 κατοίκων, με βάση την απογραφή του 1851.[10] Το 1899 μεταφέρεται από το Νομό Μεσσηνίας και υπάγεται στον Νομό Τριφυλίας,[11] για μια περίπου δεκαετία, ως το 1909, που επανέρχεται ξανά στον Νομό Μεσσηνίας,[12] ως οικισμός της Επαρχίας Τριφυλίας. Το 1912 το χωριό της Καναλουπούς αποσπάται από τον Δήμο Εράνης και εντάσσεται στην Κοινότητα Χαλαζονίου, που είχε ως έδρα το Χαλαζόνι,[13][14] ως και το 1919,[15] που η Καναλουπού αποσπάται από την κοινότητα αυτή και ορίζεται έδρα της Κοινότητας Καναλουπούς.[16] Η Καναλουπού παρέμεινε έδρα της ομώνυμης κοινότητας, από το 1919 ως το 1956, που το χωριό μετονομάζεται σε Πλάτη και η Κοινότητα σε Κοινότητα Πλάτης,[17] και συνέχισε με το νέο όνομα ως έδρα της Κοινότητας Πλάτης από το 1956 ως το 1997, όταν τότε, στα πλαίσια των αλλαγών που επήλθαν στη τοπική αυτοδιοίκηση, μέσω του σχεδίου «Καποδίστριας», υπήχθη στον κατηργημένο Δήμο Φιλιατρών,[18] ως το 2010. Από το 2011, μετά τις νέες αλλαγές του σχεδίου «Καλλικράτης» ανήκει πλέον στον νέο Δήμο Τριφυλίας.[19][4] Ο δήμος αυτός, συστάθηκε με το Πρόγραμμα Καλλικράτης με την συνένωση των προϋπαρχόντων δήμων Αετού, Αυλώνος, Γαργαλιάνων, Κυπαρισσίας, Φιλιατρών και την κοινότητα Τριπύλας. ΑΠΟ http://www.hellenicaworld.com/Greece/Geo/gr/PlatiMessinias.html

Τετάρτη 9 Οκτωβρίου 2019

Η κατάληψη της Λήμνου από τον ελληνικό στόλο υπό το Ναύαρχο Κουντουριώτη


-






Σαν σήμερα, στις 9 Οκτωβρίου 1912 (Α’ Βαλκανικός Πόλεμος), ο ελληνικός στόλος, υπό το Ναύαρχο
Κουντουριώτη, καταλαμβάνει τη Λήμνο.


Μετά την αναχώρησή του από το Φάληρο (της 13:30 μ.μ.) ο Ελληνικός στόλος πλέει με προορισμό το Μούδρο της Λήμνου. Το λιμάνι αυτό επιλέχθηκε από τον Υποναύαρχο, Παύλο Κουντουριώτη, λόγω της καίριας θέσης του. (Βρισκόταν πολύ κοντά στα Δαρδανέλια.)

Το Σάββατο 6 Οκτωβρίου του 1912,το πρωί, ο Ελληνικός στόλος πλέει έξω από τον Άγιο Ευστράτιο. Εκεί άνδρες του αντιτορπιλικού «Βέλος», το οποίο ως ανιχνευτικό προπορευόταν του «Αβέρωφ» συνάντησαν και συνέλαβαν έναν Τούρκο χωροφύλακα (θεωρήθηκε ως ο πρώτος αιχμάλωτος των Βαλκανικών πολέμων) που έπλεε μέσα σε μια βάρκα με προορισμό τη Λήμνο.

Στις 14:00 το μεσημέρι το «Αβέρωφ» έφθασε στο Κάστρο της Λήμνου. Ο Παύλος Κουντουριώτης διέταξε και του έφεραν στο πλοίο τον Τούρκο Καϊμακάκη (Διοικητή – τοποτηρητή). Εκεί του ζήτησε να παραδώσει το νησί της Λήμνου. Ο Τούρκος Καϊμακάμης του απάντησε ότι αγνοούσε την κήρυξη του πολέμου, προσπαθώντας να κερδίσει χρόνο, ευελπιστώντας σε τουρκική βοήθεια.

Οι Λήμνιοι, μόλις είδαν τον Ελληνικό στόλο έξω από το Κάστρο, άρχισαν να πανηγυρίζουν, μπήκαν σε βάρκες και έσπευσαν να υποδεχτούν το στόλο.
Στις 8 Οκτωβρίου  1912 πεντακόσιοι άνδρες με αρχηγό τον Συνταγματάρχη Κονταράτο αποβιβάζεται στο νησί στη θέση Μεγάλα Βράχια κοντά στα Λέρα (σημ. Άγιος Δημήτριος) και κατέλαβε το κάστρο της Λήμνου (Μύρινα). Οι Τούρκοι δεν αντιστάθηκαν σθεναρά. Όλη η επιχείρηση ήταν αναίμακτη. Στο Κάστρο έγινε επίσημη έπαρση της Ελληνικής σημαίας. Η Τουρκική φρουρά που αριθμούσε περίπου 50 άνδρες παραδόθηκε. Ο Κουντουριώτης «κήρυξε» το νησί ελληνικό.

Στις 9 Οκτωβρίου, κάτω από της χαιρετιστήριους κανονιοβολισμούς των Ελληνικών θωρηκτών, υψώνεται στο φρούριο της Μύρινας η Ελληνική σημαία. Ακολούθως και μέχρι το βράδυ δύο λόχοι του 20ου συντάγματος έχουν ολοκληρώσει την κατάληψη της Λήμνου. Ο Μούδρος μετατράπηκε, σε πολεμική βάση και έκτοτε χρησιμοποιήθηκε ως μόνιμο ορμητήριο του Ελληνικού Στόλου της.

Ο Ελλάδα είχε προβλέψει ότι η διαμάχη στο Αιγαίο θα κρινόταν υπέρ εκείνου που θα ήλεγχε τα Στενά. Αν οι Τούρκοι είχαν προβλέψει να οχυρώσουν τη Λήμνο, θα ναυμαχούσαν με πολύ καλύτερες προϋποθέσεις. Κατά συνέπεια, η απώλεια της Λήμνου στην αρχή των Βαλκανικών πολέμων στοίχισε στους Τούρκους και έδωσε πλεονέκτημα της κινήσεις των Ελληνικών δυνάμεων τόσο στη θάλασσα όσο και στη στεριά.

Η κατάληψη της Λήμνου είχε εξαιρετική σημασία, διότι η Ελλάδα είχε πια τον έλεγχο της εισόδου των Δαρδανελλίων άρα και τον έλεγχο της εισόδου και εξόδου του τουρκικού στόλου στο Αιγαίο.

πηγή: balkanwars.gr
ΑΠΟ https://www.armynow.net
By -
Ετικέτες

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

ΕΕΚΕ για μεταβίβαση τραπεζικών οφειλών κατόπιν αποδοχής κληρονομιάς εν αγνοία καταναλωτών

22/04/2024  13:00 «Πληθαίνουν οι υποθέσεις μεταβίβασης τραπεζικών οφειλών κατόπιν αποδοχής κληρονομιάς εν αγνοία των καταναλωτών. Έξι χρόνια...