ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ

ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ
ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ: Η Πλάτη βρίσκεται περίπου 9 χιλιόμετρα[4] προς τα βορειοανατολικά των Φιλιατρών σε υψόμετρο 294[1][5] μέτρα και απέχει 10 περίπου χιλιόμετρα από τις ακτές του Ιονίου Πελάγους. ΙΣΤΟΡΙΑ: Το χωριό που βρίσκεται κάτω από το βουνό της Μάλης έχει μακρόχρονη ιστορία. Η παλαιότερη ονομασία του χωριού ήταν Καναλουπού, ενώ ως Πλάτη αναφέρεται από το 1956.[6][7] Πάντως το χωριό συναντάται με την ονομασία Καναλουπού ή Κανελουπού ή Καναλωπού και σε προγενέστερες βιβλιογραφικές πηγές-αναφορές. Ο οικισμός αναφέρεται, σε διάφορες απογραφές των Βενετών Προνοητών της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας, οι οποίες έγιναν στο χρονικό διάστημα της τριακονταετίας (1683/84-1715), κατά την οποία οι Βενετοί κατείχαν την Πελοπόννησο. Η Καναλουπού (Canalupu), ανήκε, το 1689, στην επαρχία της Αρκαδίας (ή Αρκαδιάς, δηλαδή την περιοχή της σημερινής Κυπαρισσίας), η οποία ήταν μια από τις 4 επαρχίες, στις οποίες χωριζόταν τότε το διαμέρισμα της Μεθώνης (επαρχία Φαναριού, επαρχία Αρκαδιάς, επαρχία Ναβαρίνου και επαρχία Μεθώνης).[8] Η Καναλουπού προσαρτήθηκε στον παλαιό Δήμο Εράνης το 1835,[9] ενώ αναφέρεται, το 1853 στον β΄ τόμο των «Ελληνικών» του Ιάκωβου Ρίζου Ραγκαβή ως χωριό του Δήμου Εράνης της Επαρχίας Τριφυλίας με πληθυσμό 115 κατοίκων, με βάση την απογραφή του 1851.[10] Το 1899 μεταφέρεται από το Νομό Μεσσηνίας και υπάγεται στον Νομό Τριφυλίας,[11] για μια περίπου δεκαετία, ως το 1909, που επανέρχεται ξανά στον Νομό Μεσσηνίας,[12] ως οικισμός της Επαρχίας Τριφυλίας. Το 1912 το χωριό της Καναλουπούς αποσπάται από τον Δήμο Εράνης και εντάσσεται στην Κοινότητα Χαλαζονίου, που είχε ως έδρα το Χαλαζόνι,[13][14] ως και το 1919,[15] που η Καναλουπού αποσπάται από την κοινότητα αυτή και ορίζεται έδρα της Κοινότητας Καναλουπούς.[16] Η Καναλουπού παρέμεινε έδρα της ομώνυμης κοινότητας, από το 1919 ως το 1956, που το χωριό μετονομάζεται σε Πλάτη και η Κοινότητα σε Κοινότητα Πλάτης,[17] και συνέχισε με το νέο όνομα ως έδρα της Κοινότητας Πλάτης από το 1956 ως το 1997, όταν τότε, στα πλαίσια των αλλαγών που επήλθαν στη τοπική αυτοδιοίκηση, μέσω του σχεδίου «Καποδίστριας», υπήχθη στον κατηργημένο Δήμο Φιλιατρών,[18] ως το 2010. Από το 2011, μετά τις νέες αλλαγές του σχεδίου «Καλλικράτης» ανήκει πλέον στον νέο Δήμο Τριφυλίας.[19][4] Ο δήμος αυτός, συστάθηκε με το Πρόγραμμα Καλλικράτης με την συνένωση των προϋπαρχόντων δήμων Αετού, Αυλώνος, Γαργαλιάνων, Κυπαρισσίας, Φιλιατρών και την κοινότητα Τριπύλας. ΑΠΟ http://www.hellenicaworld.com/Greece/Geo/gr/PlatiMessinias.html

Τετάρτη 3 Οκτωβρίου 2018

Αν νοιώσεις μέσα στις φλέβες σου το Θεό, τότε ηρέμησες

02-10-2018 

 

 

Πάτερ Κλεόπα, εδώ καθημερινά καταφθάνουν άνθρωποι απ’ όλο τον κόσμο για να σας δουν. Ποιες είναι οι εμπειρίες κι οι εντυπώσεις σας;

Το ότι εμείς οι Χριστιανοί έχουμε μέσα
μας μπερδέψει τα πράγματα. Αν κι είμαστε βαπτισμένοι, ωστόσο συχνά δεν ξέρουμε τί πιστεύουμε. Με πόνο και θλίψη βλέπω καθημερινά ότι εμείς οι άνθρωποι έχουμε φτιάξει για το Θεό μια εικόνα περίεργη κι απαράδεκτη. Μια εικόνα που δεν συμβιβάζεται με τα Ευαγγέλια και τα βιβλία τα ιερά, πού το Θεό τον προσδιορίζουν σαν άβυσσο ευσπλαχνίας κι αγάπης.

Σχεδόν το 99% όσων άρχονται εδώ φαντάζονται το Θεό σαν ένα ανώτερο Ον που επιφυλάσσει στον άνθρωπο μόνο θυμούς, οργές και ποινές, αλλά σπάνια καλοσύνες. Εγώ δεν είμαι γιατρός, αλλά τσοπάνος, πιστεύω όμως πως η αιτία του καρκίνου εκεί βρίσκεται: στη λανθασμένη εικόνα που ο άνθρωπος έφτιαξε μέσα του για το Θεό.

Δηλαδή, αν εμείς οι άνθρωποι μετασχηματίσουμε την αντίληψη που έχουμε σήμερα για το Θεό, αν αλλάξουμε την εικόνα που φτιάξαμε μέσα μας για το Δημιουργό, τότε βρέθηκε το φάρμακο και θεραπεύτηκε ο καρκίνος;

Ναι. Τον καρκίνο δημιουργούν οι τύψεις, τα άγχη και οι φοβίες, οι ανησυχίες και οι αποστασίες, οι αμφιβολίες, οι θλίψεις κι οι στενοχώριες. Ο καρκίνος μπήκε στον άνθρωπο, γιατί ο άνθρωπος δεν άφησε μέσα του χώρο για να μπει ο Θεός.
Αν νοιώσεις μέσα στις φλέβες σου το Θεό, τότε ηρέμησες. Αυτό είναι το φάρμακο του καρκίνου.

Πώς, όμως, να ηρεμήσει ένας πού ζει συνεχώς μέσα στις πτώσεις; Πώς να νοιώσει μέσα στις φλέβες του το Θεό ένας, λ.χ., που ζει με μοιχείες, πορνείες κι εγκλήματα;

Είναι απλό. Αρκεί να πιστέψει πως είναι πλασμένος απ’ το Θεό με αγάπη κι ότι ο Θεός έχει για τον καθένα μας ένα σχέδιο. Άραγε ποιός ξέρει τί σχέση να έχουν οι ανθρώπινες πτώσεις μ’ αυτό το σχέδιο του Θεοί… “Άλλωστε, μη ξεχνάμε, όλοι μας είμαστε παραβάτες κι εγκληματίες, αφού δεν υπάρχει άνθρωπος που να τηρεί στ’ αλήθεια τους όρους του Νόμου.

Αν ο πόρνος, ο μοιχός, ο εγκληματίας πιστέψει και πει στο Θεό: «Θεέ μου, συ μ’ έφτιαξες μ’ ένα τόσο φτηνό υλικό. Κάνε με τούτο να το χωνέψω», το πρόβλημα λύθηκε. Ο άνθρωπος ο αμαρτωλός θα συνειδητοποιήσει ότι είναι πάροικος πάνω στη γη κι ότι γι’ αλλού είναι ο προορισμός του. Το άσχημο είναι ότι δεν μάθαμε να δεχόμαστε τον εαυτό μας έτσι, όπως ακριβώς είναι και το χειρότερο ότι δε συνηθίσαμε αυτό τον αμαρτωλό εαυτό να τον διατηρούμε σε επαφή με τον Ουρανό. Γι’ αυτό ο καρκίνος θερίζει.

Κι όταν ο καρκίνος θεραπευτεί, τότε ποιός πρέπει να είναι ο στόχος μας;
Να δούμε και να συνειδητοποιήσουμε τα θαύματα του Θεού. Ποιό είναι το μεγαλύτερο απ’ αυτά;

Η υπομονή του Θεού με εμάς τους ανθρώπους.

Υπάρχουν σήμερα άγιοι μέσα στον κόσμο;

Πάρα πολλοί. Ο Θεός τους γνωρίζει. Αν δεν υπήρχαν, ο κόσμος μας θα είχε πάψει να ζει. Το λέει καθαρά ο Άγιος Συμεών, ο Νέος Θεολόγος: «Όταν λείψουν από τον, κόσμο οι Άγιοι, θα εκλείψει κι ο κόσμος».

Πιό παλιά ζούσατε εντελώς μόνος, χωρίς τους ανθρώπους;

Αυτό δεν είναι αλήθεια. Μπορεί να ζούσα στην έρημο, όμως ο κόσμος και οι άνθρωποι ζούσανε μέσα μου.

Εννοώ ότι για πολλά χρόνια δεν συναντηθήκατε με ανθρώπους.

Ναι. Δέκα χρόνια δεν είδα ούτε μια φορά άνθρωπο. Ζούσα ψηλά στο βουνό. Έτρωγα χόρτα και μέλι. Ένας γέρος, που ήξερε πως ζούσα εκεί, έφερνε και μου άφηνε κάθε δύο μήνες λάδι, ψωμί και αυγά, όμως ποτέ δεν έτυχε να τον δώ.
Τώρα, οι άνθρωποι έρχονται απ’ όλο τον κόσμο για να σας δουν.

Δεν φταίω εγώ. Το κακό το ‘χει κάνει ο Αντώνιος, ο Επίσκοπος του Μπονζάου και ο Αρχιμανδρίτης Βαρθολομαίος Ανανίας, που μ’ είχαν πνευματικό.
Είναι αλήθεια ότι γράφετε κιόλας;

Γράφω για τα θαυμάσια του Θεού, που τα βλέπω καθημερινά μέσα στη φύση και στον κόσμο. Γράφω και τον «Ακάθιστο» του Αγίου Ανδρέα. Πριν δυο χρόνια έγραψα τον «Ακάθιστο των Ρουμάνων Αγίων» πού έζησαν στην περιοχή της Ντομπρότζια τον τρίτο και τέταρτο αιώνα, όταν ήσαν στη Ρώμη ο Διοκλητιανός και ο Μαξιμιλιανός. Οι άγιοι αυτοί ήσαν οι Άταλος, Ζωτικός, Φίλιππος και Καμάσης. Ήσαν Έλληνες στρατιώτες που έμειναν εδώ στη Ρουμανία και άγιασαν.
Απόσπασμα από το βιβλίο «Η Ορθοδοξία στη χώρα του Τσαουσέσκου» του Τ. Μιχαλά

ΑΠΟ https://www.vimaorthodoxias.gr/

Δεν υπάρχουν σχόλια: