ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ

ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ
ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ: Η Πλάτη βρίσκεται περίπου 9 χιλιόμετρα[4] προς τα βορειοανατολικά των Φιλιατρών σε υψόμετρο 294[1][5] μέτρα και απέχει 10 περίπου χιλιόμετρα από τις ακτές του Ιονίου Πελάγους. ΙΣΤΟΡΙΑ: Το χωριό που βρίσκεται κάτω από το βουνό της Μάλης έχει μακρόχρονη ιστορία. Η παλαιότερη ονομασία του χωριού ήταν Καναλουπού, ενώ ως Πλάτη αναφέρεται από το 1956.[6][7] Πάντως το χωριό συναντάται με την ονομασία Καναλουπού ή Κανελουπού ή Καναλωπού και σε προγενέστερες βιβλιογραφικές πηγές-αναφορές. Ο οικισμός αναφέρεται, σε διάφορες απογραφές των Βενετών Προνοητών της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας, οι οποίες έγιναν στο χρονικό διάστημα της τριακονταετίας (1683/84-1715), κατά την οποία οι Βενετοί κατείχαν την Πελοπόννησο. Η Καναλουπού (Canalupu), ανήκε, το 1689, στην επαρχία της Αρκαδίας (ή Αρκαδιάς, δηλαδή την περιοχή της σημερινής Κυπαρισσίας), η οποία ήταν μια από τις 4 επαρχίες, στις οποίες χωριζόταν τότε το διαμέρισμα της Μεθώνης (επαρχία Φαναριού, επαρχία Αρκαδιάς, επαρχία Ναβαρίνου και επαρχία Μεθώνης).[8] Η Καναλουπού προσαρτήθηκε στον παλαιό Δήμο Εράνης το 1835,[9] ενώ αναφέρεται, το 1853 στον β΄ τόμο των «Ελληνικών» του Ιάκωβου Ρίζου Ραγκαβή ως χωριό του Δήμου Εράνης της Επαρχίας Τριφυλίας με πληθυσμό 115 κατοίκων, με βάση την απογραφή του 1851.[10] Το 1899 μεταφέρεται από το Νομό Μεσσηνίας και υπάγεται στον Νομό Τριφυλίας,[11] για μια περίπου δεκαετία, ως το 1909, που επανέρχεται ξανά στον Νομό Μεσσηνίας,[12] ως οικισμός της Επαρχίας Τριφυλίας. Το 1912 το χωριό της Καναλουπούς αποσπάται από τον Δήμο Εράνης και εντάσσεται στην Κοινότητα Χαλαζονίου, που είχε ως έδρα το Χαλαζόνι,[13][14] ως και το 1919,[15] που η Καναλουπού αποσπάται από την κοινότητα αυτή και ορίζεται έδρα της Κοινότητας Καναλουπούς.[16] Η Καναλουπού παρέμεινε έδρα της ομώνυμης κοινότητας, από το 1919 ως το 1956, που το χωριό μετονομάζεται σε Πλάτη και η Κοινότητα σε Κοινότητα Πλάτης,[17] και συνέχισε με το νέο όνομα ως έδρα της Κοινότητας Πλάτης από το 1956 ως το 1997, όταν τότε, στα πλαίσια των αλλαγών που επήλθαν στη τοπική αυτοδιοίκηση, μέσω του σχεδίου «Καποδίστριας», υπήχθη στον κατηργημένο Δήμο Φιλιατρών,[18] ως το 2010. Από το 2011, μετά τις νέες αλλαγές του σχεδίου «Καλλικράτης» ανήκει πλέον στον νέο Δήμο Τριφυλίας.[19][4] Ο δήμος αυτός, συστάθηκε με το Πρόγραμμα Καλλικράτης με την συνένωση των προϋπαρχόντων δήμων Αετού, Αυλώνος, Γαργαλιάνων, Κυπαρισσίας, Φιλιατρών και την κοινότητα Τριπύλας. ΑΠΟ http://www.hellenicaworld.com/Greece/Geo/gr/PlatiMessinias.html

Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου 2014

Ο Άρειος Πάγος δικαιώνει την κρυφή κάμερα

Πράσινο φως ανάβει ο Άρειος Πάγος στη χρησιμοποίηση ενώπιον των δικαστηρίων βίντεο ή καταγεγραμμένων συνομιλιών που αποδεικνύουν τη δωροδοκία δημοσίου υπαλλήλου.

Σχεδόν έναν χρόνο μετά το βίντεο στο οποίο εμφανίζεται ο γνώριμος της «Ζούγκλας» Χάρης Τομπούλογλου, πρώην διοικητής του «Παίδων», να βάζει στην τσέπη μίζα μέσα σε έναν κίτρινο
φάκελο, οι αρεοπαγίτες αποφαίνονται πως είναι νόμιμη η καταγραφή της παράνομης δοσοληψίας, η οποία έγινε κατά την εκτέλεση των υπηρεσιακών του καθηκόντων.


Πράσινο φως στη χρησιμοποίηση βίντεο ή καταγεγραμμένων συνομιλιών που αποδεικνύουν τη δωροδοκία δημοσίου υπαλλήλου
Σύμφωνα με τον Άρειο Πάγο, όταν από την καταγραφή αυτή αποδεικνύεται η παθητική δωροδοκία (μίζα) του δημοσίου υπαλλήλου μπορεί να λαμβάνεται υπ' όψιν από το δικαστήριο. Έτσι, θεωρείται ως παραδεκτή η χρησιμοποίηση και η αξιολόγηση του υλικού που έχει αποτυπωθεί σε μαγνητόφωνα, ψηφιακούς δίσκους, κάμερα κ.λπ.

Η απόφαση αυτή έρχεται, πάντως, σε μια χρονική στιγμή που οι καταγγελίες για χρηματισμό δημοσίων λειτουργών πληθαίνουν, ωστόσο οι υποθέσεις παρέμειναν στο συρτάρι, αφού προσέκρουαν πάντα στον σκόπελο της παράνομης καταγραφής.

Δεν ήταν λίγες οι φορές, μάλιστα, που τα δικαστήρια, αντί να κοιτούν το δάσος, έβλεπαν το δέντρο τιμωρώντας ακόμη και δημοσιογράφους που, στην προσπάθειά τους να ενισχύσουν και να τεκμηριώσουν τις καταγγελίες που είχαν στα χέρια τους, δημοσίευαν το οπτικοακουστικό υλικό.

Η «Ζούγκλα» πλήρωσε πολλές φορές το τίμημα των αποκαλύψεων για δεκάδες πρόσωπα που παρανόμησαν, εκμεταλλευόμενα τις υψηλόβαθμες και νευραλγικές θέσεις στον δημόσιο τομέα, την ώρα που ο δημοσιογράφος ξένου ΜΜΕ μπορούσε να υποστηρίζει το ρεπορτάζ του με καταγεγραμμένο υλικό. Οι λειτουργοί εφαρμόζοντας στενά το γράμμα του νόμου έκλειναν τα μάτια μπροστά σε τέτοιες υποθέσεις, παραβλέποντας ταυτόχρονα τους λόγους δημοσίου συμφέροντος, καθώς ο νομοθέτης είχε απαγορεύσει τη δημοσιοποίηση τέτοιων στοιχείων, προειδοποιώντας με ποινικές κυρώσεις.

Να σημειωθεί ότι η σημαντικότατη αυτή απόφαση των αρεοπαγιτών συνδέεται μόνο με πράξεις δωροδοκίας δημοσίων λειτουργών. Παραμένουν στο απυρόβλητο τυχόν σκοτεινές δοσοληψίες με πρωταγωνιστές πρόσωπα τoυ πολιτικού βίου που στο παρελθόν έτυχαν ειδικής μεταχείρισης και συνέχισαν την πορεία τους σε καθεστώς ατιμωρησίας, βάσει νομοθετημάτων και συνταγματικών διατάξεων του νυν αντιπροέδρου της κυβέρνησης που σοφίστηκε -σε παγκόσμια πρωτοτυπία- την αυτοπροστασία και φίμωση των «αντιπάλων» (δημοσιογράφων).

Πώς ο Άρειος Πάγος δικαίωσε την κρυφή κάμερα;


Όπως επισημαίνεται στην απόφαση του ανωτάτου δικαστηρίου, η απαγόρευση που προβλέπει το Σύνταγμα για την προστασία της προσωπικής και ιδιωτικής ζωής και γενικότερα της προσωπικότητας κάθε ανθρώπου «δεν περιλαμβάνει και τις πράξεις ή εκδηλώσεις προσώπων, οι οποίες ανεξάρτητα από τον τρόπο και τον χρόνο που γίνονται, δεν ανάγονται στη σφαίρα της προσωπικής και ιδιωτικής ζωής τους, αλλά πραγματοποιούνται στo πλαίσιo των ανατιθεμένων σε αυτούς υπηρεσιακών καθηκόντων και κατά την εκτέλεση τούτων, η οποία ως εκ της φύσεως και του είδους των εκπληρουμένων καθηκόντων υπόκειται σε δημόσιο έλεγχο και κριτική».

Παράλληλα, σημειώνουν οι δικαστές, από το ποινικό νομοθετικό πλαίσιο «σαφώς συνάγεται ότι η καταγραφή ιδιωτικής συνομιλίας με τεχνικά μέσα σε ψηφιακό δίσκο, ο οποίος αποτελεί αυτοτελές αποδεικτικό μέσο και δη έγγραφο, παραδεκτά λαμβάνεται υπόψη από το δικαστήριο και συνεκτιμάται μαζί με τις άλλες αποδείξεις για τον σχηματισμό της δικανικής του κρίσης, έστω και αν αυτό περιέχει και στηρίχθηκε σε αθέμιτη μαγνητοσκόπηση με τεχνικά μέσα εκδηλώσεων του κατηγορουμένου, που πραγματοποιήθηκαν, όμως, στα πλαίσια των ανατιθεμένων σ` αυτόν υπηρεσιακών καθηκόντων και κατά την εκτέλεσή τους, η οποία υπόκειται σε δημόσιο έλεγχο και κριτική».

Αφορμή ήταν η περίπτωση υπαλλήλου Πολεοδομίας που πήρε «φακελάκι» 55.000 ευρώ μαζί με άλλα δύο πρόσωπα για την έγκριση συντελεστή δόμησης. Οι συνομιλίες για το ποσό της μίζας είχαν καταγραφεί με τα ειδικά μηχανήματα ύστερα από την καταγγελία του πολίτη από τον οποίο ζητήθηκαν τα χρήματα. Ο υπάλληλος της Πολεοδομίας κρίθηκε ένοχος για το αδίκημα της παθητικής δωροδοκίας και οι άλλοι δύο για το αδίκημα της άμεσης συνέργειας στη δωροδοκία.

Όπως αποδείχθηκε, ο δημόσιος υπάλληλος της Πολεοδομίας ζήτησε αρχικά το ποσό των 75.000 ευρώ και έλαβε απ' αυτόν 55.000 ευρώ, «κατά παράβαση των καθηκόντων του, προκειμένου να προβεί σε ενέργειες που ανάγονται στα καθήκοντά του, δηλαδή να εγκρίνει τη μεταφορά του συντελεστή δομήσεως και να εκδώσει οικοδομική άδεια για το ακίνητο του μηνυτή», ενώ οι δύο άλλοι εμπλεκόμενοι (ο ένας ήταν πολιτικός μηχανικός και ο άλλος είχε στην κυριότητά του ονομαστικούς τίτλους δικαιώματος μεταφοράς συντελεστή δομήσεως) παρείχαν άμεση συνδρομή στον δημόσιο υπάλληλο που διέπραξε την αξιόποινη πράξη της παθητικής δωροδοκίας.

ΑΠΟ http://www.zougla.gr/

Δεν υπάρχουν σχόλια: