Ο Ι. Ναός του Αγίου
Δημητρίου χτίστηκε στα μέσα του 5ου αιώνα (413), πάνω στον τόπο του
μαρτυρίου του Αγίου, από τον έπαρχο του Ιλλυρικού Λεόντιο, ο οποίος
θεραπεύτηκε από ανίατη ασθένεια. Στο χώρο αυτό βρισκόταν το «στάδιο»
όπου γίνονταν μονομαχικοί αγώνες. Σ’ αυτό το στάδιο μονομάχησε ο πιστός
μαθητής του Αγίου Δημητρίου, Νέστορας, και κατατρόπωσε τον Λυαίο.
Ολόκληρο το ισόγειο συγκρότημα του αρχαίου λουτρού, όπου ήταν
φυλακισμένος ο Άγιος, διατηρήθηκε και διασκευάσθηκε σε κρύπτη του ναού, η
οποία έγινε για αιώνες και παραμένει κέντρο λατρείας.
Ο
αρχιτεκτονικός ρυθμός του ναού είναι πεντάκλιτη βασιλική με εγκάρσιο
(κάθετο) κλίτος, διπλά υπερώα (γυναικωνίτες) και μακρές διπλές
κιονοστοιχείες. Στην πορεία του χρόνου υπέστη δύο φορές καταστροφή, σε
μεγάλο μέρος, από πυρκαγιά τον 7ο αιώνα (μεταξύ 629 και 639) και στις 5
και 6 Αυγούστου το 1917. Επίσης υπέστη πολλές καταστροφές και λεηλασίες
κατά την άλωση της Θεσσαλονίκης από τους Σαρακηνούς το 904 και από τους
Νορμανδούς το 1118. Το διάστημα 1493-1912 μετατράπηκε σε τζάμι από τους
Τούρκους.
| | |
Η
μεγάλη πυρκαγιά του 1917 μετέβαλε σχεδόν σε ερείπια τον ιστορικό Ναό
και οι αναστηλωτικές εργασίες που τον αποκατέστησαν στην αρχική του
μορφή διήρκησαν έως το 1948. Από τότε λειτουργεί κανονικά και αποτελεί
ως μνημείο τέχνης ένα από τα πλέον υπέροχα χριστιανικά μνημεία της
ελληνικής ανατολής.
Η Κρύπτη
Η
είσοδος της κρύπτης βρίσκεται δίπλα από τον δεξιό πεσσό του ιερού
βήματος και οδηγεί στο χώρο εκείνο που σύμφωνα με την παράδοση
φυλακίσθηκε, μαρτύρησε
και τάφηκε ο Άγιος Δημήτριος. Πρόκειται για το
ανατολικό τμήμα του μεγάλου ρωμαικού λουτρού που βρισκόταν κοντά στην
αγορά και το στάδιο για την εξυπηρέτηση των αθλητών.
Σήμερα
κάτω από το ιερό βήμα βρίσκεται ο κεντρικός χώρος της κρύπτης, η οποία
κρύπτη ήταν και αποτελεί μέχρι σήμερα λατρευτικό χώρο, με κέντρο το
Ναϊδριο που υπάρχει αριστερά καθώς κατεβαίνουμε και που πιθανότατα είναι
και ο τόπος όπου ακριβώς μαρτύρησε ο Άγιος. Το μαρμάρινο Κιβώριο που
βρίσκεται στο κέντρο της κρύπτης είναι το σημείο όπου έρρεε το αγίασμα
και το μύρο, από αγωγούς που ξεκινούσαν από το φρέαρ και από το κιβώριο
του Αγίου καταλήγοντας στη μαρμάρινη φιάλη, η βάση της οποίας φαίνεται
μπροστά στο Κιβώριο.
Στο χώρο της κρύπτης τελείται Θ. Λειτουργία κάθε Παρασκευή 20:30 – 22:30
|
Στο
χώρο εκτίθενται διάφορα αγγεία, πήλινα, γυάλινα ή μεταλλικά, όπου
συνέλεγαν οι πιστοί το αγίασμα και το μύρο. Σε χαρακτηριστηκά σημεία της
κρύπτης υπάρχουν υπολείμματα τοιχογραφιών, επιγραφές και γλυπτά που
προέρχονται κυρίως από το ναό του 5ου αιώνα και τα οποία μαρτυρούν την
ιστορία του Ναού του Αγίου Δημητρίου και το μεγαλείο της τιμής του
Μυροβλύτη και Προστάτη Αγίου της Θεσσαλονίκης και όλης της Οικουμένης.
|
|
|
ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΤΟΥ ΑΓ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
|
Ο
Άγιος Δημήτριος γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη κατά τους
χρόνους της βασιλείας του μεγάλου διώκτου των Χριστιανών Διοκλητιανού
και Μαξιμιανού Ερκούλιου (284-305 μ.Χ). Καίσαρας της Μακεδονίας
τοποθετήθηκε ο Μαξιμιανός Γαλέριος, ο οποίος εξαπέλυσε αληθινό πόλεμο
εναντίον των Χριστιανών.
Εκλεκτό μέλος της
εκκλησίας των Θεσσαλονικέων ήταν και ο Άγιος Δημήτριος, ο οποίος
προερχόταν από ευσεβείς και επιφανείς γονείς. Είχε δε προικισθεί από τον
θεό με πολλά αγαθά και με πλήθος σωματικών και πνευματικών χαρισμάτων. Η
φήμη του έφθασε μέχρι το βασιλιά Γαλέριο, ο οποίος εκτιμώντας τις
αρετές του τον έκανε μέλος της Συγκλήτου της πόλεως και τον διόρισε
στρατηγό όλης της Θεσσαλίας και ανθύπατο και αφέντη όλης της Ελλάδας. Ο
Άγιος Δημήτριος, ως χριστιανός, κατηχούσε και δίδασκε με ιεραποστολικό
ζήλο και με τη φωτεινή παρουσία του τους Θεσσαλονικείς, που τους
κατέκλυσε η ειδωλολατρία, οδηγώντας τους προς τον Χριστό και την αλήθεια
Του. Όταν πληροφορήθηκε ο Μαξιμιανός τη δραστηριότητα αυτή του Αγίου,
διέταξε και τον έφεραν ενώπιόν του. Ο Άγιος ομολόγησε με παρρησία την
πίστη του στον Χριστό με συνέπεια να τον οδηγήσουν στη φυλακή, σ ‘ένα
παλαιό δημόσιο λουτρό δίπλα στο στάδιο, όπου υπέστη πολλές κακουχίες και
βασανιστήρια.
|
|
Κατά
τη διάρκεια αγωνισμάτων στο στάδιο, που διοργάνωναν οι βασιλείς για να
διασκεδάζουν με τις θυσίες στα είδωλα, τις αιματοχυσίες και τους φόνους
των ανθρώπων, ένας μαθητής του Αγίου Δημητρίου, ο Νέστορας, θέλοντας να
δείξει τη δύναμη του αληθινού θεού πήγε στο λουτρό που ήταν φυλακισμένος
ο Άγιος, πήρε την ευλογία και την ευχή του Αγίου, βγήκε στο στάδιο και
με την επίκληση «Θεέ Δημητρίου βοήθει μοι!» νίκησε τον γιγαντόσωμο και
ανίκητο Λυαίο.
|
|
Το
γεγονός αυτό προκάλεσε οργή στο βασιλιά, ο οποίος πρόσταξε τους
στρατιώτες να πάνε εκεί που ήταν φυλακισμένος ο Άγιος και να τον
φονεύσουν. Οι στρατιώτες τον ελόγχευσαν σε όλο του το σώμα μέχρι
θανάτου. Κάποιοι ευλαβείς Χριστιανοί ήλθαν κρυφά στο λουτρό εκείνο και
ενταφίασαν το λείψανο στο μέρος στο οποίο μαρτύρησε. Αργότερα στο σημείο
αυτό κτίσθηκε ναΐσκος ο οποίος περιλαμβάνει και τον ιαματοφόρο τάφο του
Αγίου.
|
|
Ο
μαθητής του Αγίου Λούπος, με το δαχτυλίδι και τον μανδύα που πήρε από
τον Άγιο κατά την ώρα του μαρτυρίου, ενεργούσε θαύματα πολλά, ώσπου στο
τέλος, όταν το έμαθε ο βασιλιάς, τον αποκεφάλισαν και αυτόν.
|
Κατ’
αυτόν τον τρόπο ετελειώθη ο Πανένδοξος Μεγαλομάρτυς, ο Πολιούχος, το
μέγα της οικουμένης θαύμα, της Εκκλησίας το ωράισμα, ο πολύς τα πάντα,
και θαυματουργός και Μυροβλύτης Άγιος Δημήτριος.
|
|
.
|
ΑΠΟ http://www.inad.gr/ |
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου